Οι τραυματισμοί στον αστράγαλο είναι ένας συχνός αθλητικός τραυματισμός που εμφανίζεται σε περίπου 25% των μυοσκελετικών τραυματισμών, με τους τραυματισμούς του πλάγιου πλάγιου συνδέσμου (LCL) να είναι οι πιο συνηθισμένοι. Εάν η σοβαρή πάθηση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, είναι εύκολο να οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενες διαστρέμματα, και οι πιο σοβαρές περιπτώσεις θα επηρεάσουν τη λειτουργία της άρθρωσης του αστραγάλου. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να διαγιγνώσκονται και να αντιμετωπίζονται οι τραυματισμοί των ασθενών σε πρώιμο στάδιο. Αυτό το άρθρο θα επικεντρωθεί στις διαγνωστικές δεξιότητες των τραυματισμών του πλάγιου πλάγιου συνδέσμου της άρθρωσης του αστραγάλου, για να βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να βελτιώσουν την ακρίβεια της διάγνωσης.
Ι. Ανατομία
Πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος (ATFL): πεπλατυσμένος, συντηγμένος με την πλάγια κάψα, ξεκινώντας πρόσθια από την περόνη και καταλήγοντας πρόσθια στο σώμα του αστραγάλου.
Παλκανοϊπερονιαίος σύνδεσμος (CFL): σε σχήμα κορδονιού, ξεκινά από το πρόσθιο χείλος του άπω πλάγιου σφυρού και καταλήγει στον πτέρνα.
Οπίσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος (PTFL): Προέρχεται από την έσω επιφάνεια του πλάγιου σφυρού και καταλήγει οπίσθια του έσω αστραγάλου.
Το ATFL από μόνο του ευθύνεται για περίπου το 80% των τραυματισμών, ενώ το ATFL σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς CFL ευθύνεται για περίπου το 20%.
Σχηματικό διάγραμμα και ανατομικό διάγραμμα του πλάγιου πλάγιου συνδέσμου της άρθρωσης του αστραγάλου
ΙΙ. Μηχανισμός τραυματισμού
Τραυματισμοί σε υπτιασμό: πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος
τραυματισμός του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου ραιβότητας: πτερνοπερονιαίος σύνδεσμος
III. Βαθμολόγηση τραυματισμού
Βαθμός Ι: διάταση συνδέσμου, καμία ορατή ρήξη συνδέσμου, σπάνια οίδημα ή ευαισθησία και κανένα σημάδι απώλειας λειτουργίας.
Βαθμός II: μερική μακροσκοπική ρήξη του συνδέσμου, μέτριος πόνος, οίδημα και ευαισθησία, και μικρή διαταραχή της λειτουργίας της άρθρωσης.
Βαθμός III: ο σύνδεσμος έχει υποστεί πλήρη ρήξη και χάνει την ακεραιότητά του, συνοδευόμενος από σημαντικό οίδημα, αιμορραγία και ευαισθησία, συνοδευόμενος από έντονη απώλεια λειτουργίας και εκδηλώσεις αστάθειας της άρθρωσης.
IV. Κλινική εξέταση Δοκιμή μπροστινού συρταριού
Ο ασθενής κάθεται με το γόνατο σε κάμψη και το άκρο της γάμπας να κρέμεται, και ο εξεταστής κρατά την κνήμη στη θέση της με το ένα χέρι και σπρώχνει το πόδι προς τα εμπρός πίσω από τη φτέρνα με το άλλο.
Εναλλακτικά, ο ασθενής είναι σε ύπτια ή καθισμένος με το γόνατο λυγισμένο σε γωνία 60 έως 90 μοιρών, τη φτέρνα στερεωμένη στο έδαφος και τον εξεταστή να ασκεί οπίσθια πίεση στην περιφερική κνήμη.
Ένα θετικό αποτέλεσμα προβλέπει ρήξη του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου.
Δοκιμή αντοχής αναστροφής
Ο εγγύς αστράγαλος ακινητοποιήθηκε και εφαρμόστηκε τάση ραιβότητας στον περιφερικό αστράγαλο για να αξιολογηθεί η γωνία κλίσης του αστραγάλου.
Σε σύγκριση με την αντίπλευρη πλευρά, >5° είναι ύποπτα θετική και >10° είναι θετική, ή η μονομερής >15° είναι θετική.
Ένας θετικός προγνωστικός παράγοντας ρήξης του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου.
Απεικονιστικές εξετάσεις
Ακτινογραφίες κοινών αθλητικών τραυματισμών στον αστράγαλο
Οι ακτινογραφίες είναι αρνητικές, αλλά η μαγνητική τομογραφία δείχνει ρήξεις των πρόσθιων αστραγαλοπερονιαίων και πτερνοπερονιαίων συνδέσμων.
Πλεονεκτήματα: Η ακτινογραφία είναι η πρώτη επιλογή για εξέταση, η οποία είναι οικονομική και απλή. Η έκταση του τραυματισμού κρίνεται με βάση τον βαθμό κλίσης του αστραγάλου. Μειονεκτήματα: Κακή απεικόνιση των μαλακών ιστών, ειδικά των συνδεσμικών δομών που είναι σημαντικές για τη διατήρηση της σταθερότητας των αρθρώσεων.
Μαγνητική τομογραφία
Εικ. 1 Η λοξή θέση 20° έδειξε τον καλύτερο πρόσθιο αστραγαλοπερονιαίο σύνδεσμο (ATFL). Εικ. 2 Αζιμούθια γραμμή σάρωσης ATFL
Οι εικόνες μαγνητικής τομογραφίας διαφόρων τραυματισμών του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου έδειξαν ότι: (Α) πάχυνση και οίδημα του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου· (Β) ρήξη του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου· (Γ) ρήξη του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου· (Δ) τραυματισμός του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου με κάταγμα αποκόλλησης.
Εικ. 3 Η λοξή θέση -15° έδειξε τον καλύτερο πτερνοπερονιαίο σύνδεσμο (CFI).
Σχήμα 4. Αζιμούθιο σάρωσης CFL
Οξεία, πλήρης ρήξη του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου
Σχήμα 5: Η στεφανιαία όψη δείχνει τον καλύτερο οπίσθιο αστραγαλοπερονιαίο σύνδεσμο (PTFL).
Σχήμα 6 Αζιμούθιο σάρωσης PTFL
Μερική ρήξη του οπίσθιου αστραγαλοϊπιδικού συνδέσμου
Βαθμολόγηση διάγνωσης:
Κατηγορία Ι: Καμία ζημιά.
Βαθμός II: θλάση συνδέσμου, καλή συνέχεια υφής, πάχυνση συνδέσμων, υποηχογένεια, οίδημα των περιβαλλόντων ιστών.
Βαθμός III: ατελής μορφολογία συνδέσμων, λέπτυνση ή μερική διαταραχή της συνέχειας της υφής, πάχυνση των συνδέσμων και αυξημένο σήμα.
Βαθμός IV: πλήρης διαταραχή της συνέχειας των συνδέσμων, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από αποσπασματικά κατάγματα, πάχυνση των συνδέσμων και αυξημένο τοπικό ή διάχυτο σήμα.
Πλεονεκτήματα: Υψηλή ανάλυση για μαλακούς ιστούς, σαφής παρατήρηση των τύπων τραυματισμού συνδέσμων. Μπορεί να δείξει βλάβη χόνδρου, θλάση οστού και τη συνολική κατάσταση σύνθετου τραυματισμού.
Μειονεκτήματα: Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με ακρίβεια εάν διακόπτονται κατάγματα και βλάβες στον αρθρικό χόνδρο. Λόγω της πολυπλοκότητας του συνδέσμου του αστραγάλου, η αποτελεσματικότητα της εξέτασης δεν είναι υψηλή. Ακριβή και χρονοβόρα.
Υπερηχογράφημα υψηλής συχνότητας
Σχήμα 1α: Τραυματισμός πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου, μερική ρήξη. Σχήμα 1β: Ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος είναι πλήρως ρήξη, το κολόβωμα έχει παχυνθεί και παρατηρείται μεγάλη έκχυση στον πρόσθιο πλάγιο χώρο.
Σχήμα 2α: Τραυματισμός του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου, μερική ρήξη· Σχήμα 2β: Τραυματισμός του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου, πλήρης ρήξη
Σχήμα 3α: Φυσιολογικός πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος: υπερηχογραφική εικόνα που δείχνει μια ομοιόμορφη υποηχογενή δομή ανεστραμμένου τριγώνου. Σχήμα 3β: Φυσιολογικός αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος: Μέτρια ηχογενής και πυκνή νηματοειδής δομή στην υπερηχογραφική εικόνα
Σχήμα 4α: Μερική ρήξη του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου συνδέσμου σε υπερηχογραφική εικόνα. Σχήμα 4β: Πλήρης ρήξη του πτερνοπερονιαίου συνδέσμου σε υπερηχογραφική εικόνα.
Βαθμολόγηση διάγνωσης:
Θλάση: οι ακουστικές εικόνες δείχνουν άθικτη δομή, παχυσμένους και πρησμένους συνδέσμους. Μερική ρήξη: Υπάρχει οίδημα στον σύνδεσμο, υπάρχει επίμονη ρήξη ορισμένων ινών ή οι ίνες είναι τοπικά λεπτές. Οι δυναμικές σαρώσεις έδειξαν ότι η τάση του συνδέσμου ήταν σημαντικά εξασθενημένη, και ο σύνδεσμος λεπτύνθηκε και αυξήθηκε και η ελαστικότητα εξασθένησε στην περίπτωση βλαισού ή ραιβού δακτύλου.
Πλήρης ρήξη: ένας πλήρως και επίμονα διακεκομμένος σύνδεσμος με περιφερικό διαχωρισμό, η δυναμική σάρωση υποδηλώνει έλλειψη τάσης συνδέσμου ή αυξημένη ρήξη, και σε βλαισό ή ραιβό ρήξη, ο σύνδεσμος μετακινείται στο άλλο άκρο, χωρίς καμία ελαστικότητα και με χαλαρή άρθρωση.
Πλεονεκτήματα: χαμηλό κόστος, εύκολη λειτουργία, μη επεμβατική. Η λεπτή δομή κάθε στρώματος υποδόριου ιστού εμφανίζεται με σαφήνεια, γεγονός που ευνοεί την παρατήρηση αλλοιώσεων του μυοσκελετικού ιστού. Αυθαίρετη εξέταση τομής, σύμφωνα με τη ζώνη συνδέσμων για την ανίχνευση ολόκληρης της διαδικασίας του συνδέσμου, η θέση του τραυματισμού του συνδέσμου διευκρινίζεται και η τάση του συνδέσμου και οι μορφολογικές αλλαγές παρατηρούνται δυναμικά.
Μειονεκτήματα: χαμηλότερη ανάλυση μαλακών ιστών σε σύγκριση με την μαγνητική τομογραφία· Βασίζεται σε επαγγελματικό τεχνικό χειρισμό.
Αρθροσκοπικός έλεγχος
Πλεονεκτήματα: Άμεση παρατήρηση των δομών του πλάγιου σφυρού και του οπίσθιου ποδιού (όπως η κάτω αστραγαλική άρθρωση, ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος, ο πτερνοπερονιαίος σύνδεσμος κ.λπ.) για την αξιολόγηση της ακεραιότητας των συνδέσμων και την υποβοήθηση του χειρουργού στον καθορισμό του χειρουργικού σχεδίου.
Μειονεκτήματα: Επεμβατική, μπορεί να προκαλέσει ορισμένες επιπλοκές, όπως νευρική βλάβη, λοίμωξη κ.λπ. Γενικά θεωρείται το χρυσό πρότυπο για τη διάγνωση τραυματισμών συνδέσμων και σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως στη θεραπεία τραυματισμών συνδέσμων.
Ώρα δημοσίευσης: 29 Σεπτεμβρίου 2024
