Εγκάρσιο κάταγμα με ελαφρά ή καθόλου σύνθλιψη: σε περίπτωση κατάγματος του μετακαρπίου οστού (λαιμού ή διάφυσης), επαναφορά με χειροκίνητη έλξη. Η εγγύς φάλαγγα κάμπτεται στο μέγιστο για να αποκαλυφθεί η κεφαλή του μετακαρπίου. Πραγματοποιείται εγκάρσια τομή 0,5-1 cm και ο εκτείνων τένοντας ανασύρεται διαμήκως στη μέση γραμμή. Υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση, εισάγαμε ένα οδηγό σύρμα 1,0 mm κατά μήκος του διαμήκους άξονα του καρπού. Η άκρη του οδηγού σύρματος αμβλύνθηκε για να αποφευχθεί η διείσδυση του φλοιού και να διευκολυνθεί η ολίσθηση εντός του μυελικού πόρου. Αφού προσδιορίστηκε η θέση του οδηγού σύρματος ακτινοσκοπικά, η πλάκα του υποχόνδριου οστού διαμορφώθηκε χρησιμοποιώντας μόνο ένα κοίλο τρυπάνι. Το κατάλληλο μήκος βίδας υπολογίστηκε από προεγχειρητικές εικόνες. Στα περισσότερα μετακαρπικά κατάγματα, με εξαίρεση το πέμπτο μετακάρπιο, χρησιμοποιούμε μια βίδα διαμέτρου 3,0 mm. Χρησιμοποιήσαμε ακέφαλες κοίλες βίδες AutoFIX (Little Bone Innovations, Morrisville, PA). Το μέγιστο χρησιμοποιήσιμο μήκος μιας βίδας 3,0 mm είναι 40 mm. Αυτό είναι μικρότερο από το μέσο μήκος του μετακαρπίου οστού (περίπου 6,0 cm), αλλά αρκετά μακρύ για να εμπλακεί με τα σπειρώματα στον μυελό για να επιτευχθεί ασφαλής στερέωση της βίδας. Η διάμετρος της μυελικής κοιλότητας του πέμπτου μετακαρπίου είναι συνήθως μεγάλη και εδώ χρησιμοποιήσαμε μια βίδα 4,0 mm με μέγιστη διάμετρο έως 50 mm. Στο τέλος της διαδικασίας, διασφαλίζουμε ότι το ουραίο σπείρωμα είναι πλήρως θαμμένο κάτω από τη γραμμή του χόνδρου. Αντίθετα, είναι σημαντικό να αποφεύγεται η εμφύτευση της πρόθεσης πολύ βαθιά, ειδικά στην περίπτωση καταγμάτων του αυχένα.
Εικ. 14 Στο Α, το τυπικό κάταγμα του αυχένα δεν είναι συντριπτικό και η κεφαλή απαιτεί ελάχιστο βάθος καθώς ο φλοιός Β θα συμπιεστεί.
Η χειρουργική προσέγγιση για ένα εγκάρσιο κάταγμα της εγγύς φάλαγγας ήταν παρόμοια (Εικ. 15). Πραγματοποιήσαμε μια εγκάρσια τομή 0,5 cm στην κεφαλή της εγγύς φάλαγγας, ενώ παράλληλα κάμπταμε στο μέγιστο την εγγύς μεσοφαλαγγική άρθρωση. Οι τένοντες διαχωρίστηκαν και ανασύρθηκαν διαμήκως για να αποκαλυφθεί η κεφαλή της εγγύς φάλαγγας. Για τα περισσότερα κατάγματα της εγγύς φάλαγγας, χρησιμοποιούμε μια βίδα 2,5 mm, αλλά για μεγαλύτερες φάλαγγες χρησιμοποιούμε μια βίδα 3,0 mm. Το μέγιστο μήκος του CHS 2,5 mm που χρησιμοποιείται σήμερα είναι 30 mm. Προσέχουμε να μην σφίξουμε υπερβολικά τις βίδες. Δεδομένου ότι οι βίδες είναι αυτοδιατρήσιμες και αυτοκοχλιούμενες, μπορούν να διεισδύσουν στη βάση της φάλαγγας με ελάχιστη αντίσταση. Μια παρόμοια τεχνική χρησιμοποιήθηκε για τα κατάγματα της μεσοφαλαγγικής φάλαγγας, με την τομή να ξεκινά από την κεφαλή της μεσοφαλαγγικής φάλαγγας για να επιτραπεί η ανάδρομη τοποθέτηση των βιδών.
Εικ. 15 Διεγχειρητική όψη μιας περίπτωσης εγκάρσιας φάλαγγας. AA Τοποθετήθηκε οδηγός σύρματος 1 mm μέσω μιας μικρής εγκάρσιας τομής κατά μήκος του διαμήκους άξονα της εγγύς φάλαγγας. Β Το οδηγός σύρμα τοποθετήθηκε για να επιτρέψει τη λεπτή ρύθμιση της επανατοποθέτησης και τη διόρθωση τυχόν περιστροφών. CA Έχει εισαχθεί και θαμμένος στην κεφαλή ένας CHS 2,5 mm. Λόγω του ιδιαίτερου σχήματος των φαλαγγών, η συμπίεση μπορεί να οδηγήσει σε διαχωρισμό του μετακαρπίου φλοιού. (Ίδιος ασθενής όπως στο Σχήμα 8)
Συντριπτικά κατάγματα: η μη υποστηριζόμενη συμπίεση κατά την εισαγωγή του CHS μπορεί να οδηγήσει σε βράχυνση των μετακαρπίων και των φαλαγγών (Εικ. 16). Επομένως, παρά το γεγονός ότι η χρήση του CHS απαγορεύεται κατ' αρχήν σε τέτοιες περιπτώσεις, έχουμε βρει μια λύση στα δύο πιο συνηθισμένα σενάρια που αντιμετωπίζουμε.
ΣΧΗΜΑ 16 AC Εάν το κάταγμα δεν υποστηρίζεται φλοιωδώς, το σφίξιμο των βιδών θα οδηγήσει σε κατάρρευση του κατάγματος παρά την πλήρη ανάταξη.D Τυπικά παραδείγματα από τη σειρά των συγγραφέων που αντιστοιχούν σε περιπτώσεις μέγιστης βράχυνσης (5 mm). Η κόκκινη γραμμή αντιστοιχεί στη γραμμή του μετακαρπίου.
Για τα υπομετακάρπια κατάγματα, χρησιμοποιούμε μια τροποποιημένη τεχνική βασισμένη στην αρχιτεκτονική έννοια της στήριξης (δηλαδή, δομικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη στήριξη ή την ενίσχυση ενός πλαισίου αντιστεκόμενα στη διαμήκη συμπίεση και έτσι τη στήριξή του). Σχηματίζοντας ένα σχήμα Υ με δύο βίδες, η κεφαλή του μετακαρπίου δεν καταρρέει. Το ονομάσαμε αυτό το σχήμα στήριξης σχήματος Υ. Όπως και στην προηγούμενη μέθοδο, εισάγεται ένα διαμήκες οδηγό σύρμα 1,0 mm με αμβλεία άκρη. Διατηρώντας το σωστό μήκος του μετακαρπίου, εισάγεται ένα άλλο οδηγό σύρμα, αλλά υπό γωνία ως προς το πρώτο οδηγό σύρμα, σχηματίζοντας έτσι μια τριγωνική δομή. Και τα δύο οδηγά σύρματα διαστέλλονται χρησιμοποιώντας μια οδηγούμενη φρέζα για την επέκταση του μυελού. Για αξονικές και λοξές βίδες, συνήθως χρησιμοποιούμε βίδες διαμέτρου 3,0 mm και 2,5 mm, αντίστοιχα. Η αξονική βίδα εισάγεται πρώτα μέχρι το ουραίο σπείρωμα να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον χόνδρο. Στη συνέχεια εισάγεται μια βίδα μετατόπισης κατάλληλου μήκους. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος στον μυελικό πόρο για δύο βίδες, το μήκος των λοξών βιδών πρέπει να υπολογιστεί προσεκτικά και οι αξονικές βίδες θα πρέπει να συνδέονται στις αξονικές βίδες μόνο αφού είναι επαρκώς θαμμένες στην κεφαλή του μετακαρπίου για να εξασφαλιστεί επαρκής σταθερότητα χωρίς προεξοχή της βίδας. Στη συνέχεια, η πρώτη βίδα προωθείται προς τα εμπρός μέχρι να θαφτεί πλήρως. Αυτό αποτρέπει την αξονική βράχυνση του μετακαρπίου και την κατάρρευση της κεφαλής, κάτι που μπορεί να αποτραπεί με λοξές βίδες. Πραγματοποιούμε συχνές ακτινοσκοπικές εξετάσεις για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα συμβεί κατάρρευση και ότι οι βίδες είναι αλληλοσυνδεδεμένες μέσα στον μυελικό πόρο (Εικ. 17).
Σχήμα 17 Τεχνολογία βραχίονα Y AC
Όταν η θραύση επηρέασε τον ραχιαίο φλοιό στη βάση της εγγύς φάλαγγας, επινοήσαμε μια τροποποιημένη μέθοδο. Την ονομάσαμε αξονική στήριξη επειδή η βίδα λειτουργεί ως δοκός μέσα στη φάλαγγα. Μετά την επαναφορά της εγγύς φάλαγγας, το αξονικό οδηγό σύρμα εισήχθη στον μυελικό πόρο όσο το δυνατόν πιο ραχιαία. Στη συνέχεια, εισάγεται ένα CHS ελαφρώς μικρότερο από το συνολικό μήκος της φάλαγγας (2,5 ή 3,0 mm) μέχρι το πρόσθιο άκρο του να συναντήσει την υποχόνδρια πλάκα στη βάση της φάλαγγας. Σε αυτό το σημείο, τα ουραία σπειρώματα της βίδας ασφαλίζονται στον μυελικό πόρο, λειτουργώντας έτσι ως εσωτερική στήριξη και ενισχύοντας τη βάση της φάλαγγας. Απαιτούνται πολλαπλές ακτινοσκοπικές εξετάσεις για την αποτροπή διείσδυσης της άρθρωσης (Σχήμα 18). Ανάλογα με το πρότυπο του κατάγματος, ενδέχεται να απαιτούνται άλλες βίδες ή συνδυασμοί συσκευών εσωτερικής στερέωσης (Σχήμα 19).
Σχήμα 19: Διαφορετικές μέθοδοι οστεοσύνθεσης σε ασθενείς με τραυματισμούς από σύνθλιψη. Σοβαρό συντριπτικό υπομετακάρπιο κάταγμα του παράμεσου με σύνθετη εξάρθρωση της βάσης του μεσαίου δακτύλου (το κίτρινο βέλος δείχνει προς την περιοχή του συντριπτικού κατάγματος). Β Χρησιμοποιήθηκε τυπική ολική αρθροπλαστική 3,0 mm του δείκτη, παρακέντηση 3,0 mm του συντριπτικού μεσαίου δακτύλου, στήριξη σε σχήμα Y του παράμεσου (και μονοβάθμια μεταμόσχευση του ελαττώματος) και ολική αρθροπλαστική 4,0 mm του μικρού δακτύλου. ΣΤ Χρησιμοποιήθηκαν ελεύθεροι κρημνοί για κάλυψη μαλακών ιστών. Γ Ακτινογραφίες στους 4 μήνες. Το μετακάρπιο οστό του μικρού δακτύλου επουλώθηκε. Ορισμένες οστικές εφελκίδες σχηματίστηκαν αλλού, υποδεικνύοντας δευτερογενή επούλωση κατάγματος. Δ Ένα χρόνο μετά το ατύχημα, ο κρημνός αφαιρέθηκε. Αν και ασυμπτωματικός, αφαιρέθηκε μια βίδα από το μετακάρπιο του παράμεσου λόγω υποψίας ενδοαρθρικής διείσδυσης. Καλά αποτελέσματα (≥240° TAM) ελήφθησαν σε κάθε δάχτυλο κατά την τελευταία επίσκεψη. Οι αλλαγές στην μετακαρποφαλαγγική άρθρωση του μεσαίου δακτύλου ήταν εμφανείς στους 18 μήνες.
Εικ. 20 Α Κάταγμα του δείκτη με ενδοαρθρική έκταση (φαίνεται με βέλη), το οποίο μετατράπηκε σε απλούστερο κάταγμα με Β προσωρινή στερέωση του αρθρικού κατάγματος χρησιμοποιώντας σύρμα Κ.Γ Αυτό δημιούργησε μια σταθερή βάση στην οποία εισήχθη μια διαμήκης βίδα στήριξης.Δ Μετά τη στερέωση, η κατασκευή κρίθηκε σταθερή, επιτρέποντας άμεση ενεργή κίνηση.Ε,ΣΤ Εύρος κίνησης στις 3 εβδομάδες (βέλη που υποδεικνύουν τα σημεία εισόδου των βασικών βιδών)
Εικ. 21 Οπίσθιες ορθοστατικές και πλάγιες ακτινογραφίες Β του ασθενούς Α. Τα τρία εγκάρσια κατάγματα του ασθενούς (στα βέλη) αντιμετωπίστηκαν με βίδες με σωληνίσκο 2,5 mm. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές αλλαγές στις μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις μετά από 2 χρόνια.
Ώρα δημοσίευσης: 18 Σεπτεμβρίου 2024
