Το εγκάρσιο κάταγμα με ελαφριά ή καθόλου θρυμματισμό: στην περίπτωση κάταγμα του μετακαρπικού οστού (λαιμός ή διάφυση), επαναφέρεται με χειροκίνητη πρόσφυση. Η εγγύς φάλαγγα κάμπτεται μέγιστα για να εκθέσει την κεφαλή του μετακαρπικού. Μια εγκάρσια τομή 0,5- 1 cm γίνεται και ο εκτατικός τένοντας αποσύρεται διαμήκως στη μέση γραμμή. Υπό φθοριοσκοπική καθοδήγηση, εισήγαμε ένα σύρμα οδηγών 1,0 mm κατά μήκος του διαμήκους άξονα του καρπού. Η άκρη του οδηγού κάθισε αμβλύται για να αποφευχθεί η διείσδυση του φλοιού και να διευκολυνθεί η ολίσθηση μέσα στο μυελικό κανάλι. Αφού η θέση του οδηγού προσδιορίστηκε φθοροσκοπικά, η υποσπονδυλική οστική πλάκα επαναλήφθηκε χρησιμοποιώντας μόνο ένα κοίλο τρυπάνι. Το κατάλληλο μήκος βιδών υπολογίστηκε από προεγχειρητικές εικόνες. Στα περισσότερα μετακάρπια κατάγματα, με εξαίρεση το πέμπτο μετακάρπιο, χρησιμοποιούμε μια βίδα διαμέτρου 3,0 mm. Χρησιμοποιήσαμε τις κοίλες βίδες Autofix (Little Bone Innovations, Morrisville, PA). Το μέγιστο χρησιμοποιήσιμο μήκος μιας βίδας 3,0 mm είναι 40 mm. Αυτό είναι μικρότερο από το μέσο μήκος του μετακαρπικού οστού (περίπου 6,0 cm), αλλά αρκετό καιρό για να εμπλέξει τα σπειρώματα στο μυελό για να αποκτηθεί ασφαλής σταθεροποίηση της βίδας. Η διάμετρος της μυελικής κοιλότητας του πέμπτου μετακαρπικού είναι συνήθως μεγάλη και εδώ χρησιμοποιήσαμε μια βίδα 4,0 mm με μέγιστη διάμετρο έως 50 mm. Στο τέλος της διαδικασίας, διασφαλίζουμε ότι το ουραίο νήμα είναι εντελώς θαμμένο κάτω από τη γραμμή χόνδρου. Αντίθετα, είναι σημαντικό να αποφευχθεί η εμφύτευση της πρόθεσης πολύ βαθιά, ειδικά στην περίπτωση των καταγμάτων του λαιμού.
Εικ. 14 Στο Α, το τυπικό κάταγμα του λαιμού δεν είναι θωρακισμένο και το κεφάλι απαιτεί ελάχιστο βάθος καθώς ο φλοιός Β θα συμπιεστεί
Η χειρουργική προσέγγιση για ένα εγκάρσιο κάταγμα της εγγύς φάλαγγας ήταν παρόμοια (Εικόνα 15). Κάναμε μια εγκάρσια τομή 0,5 cm στην επικεφαλής της εγγύς φάλαγγα, ενώ η μέγιστη κάμψη της εγγύς διαφραγματικής άρθρωσης. Οι τένοντες διαχωρίστηκαν και αποσύρθηκαν διαμήκως για να εκθέσουν το κεφάλι της εγγύς φαλαγγάνης. Για τα περισσότερα κατάγματα της εγγύς φάλαγγας, χρησιμοποιούμε μια βίδα 2,5 mm, αλλά για μεγαλύτερες φαλάνες χρησιμοποιούμε μια βίδα 3,0 mm. Το μέγιστο μήκος των 2,5 mm CHS που χρησιμοποιείται σήμερα είναι 30 mm. Φροντίζουμε να μην υπερβούμε τις βίδες. Δεδομένου ότι οι βίδες είναι αυτο-γεώτρηση και αυτο-κατάθεση, μπορούν να διεισδύσουν στη βάση της φάλαγγας με ελάχιστη αντίσταση. Μια παρόμοια τεχνική χρησιμοποιήθηκε για τα μεσαγγειακά φαλαγγαλικά κατάγματα, με την τομή να αρχίζει στο κεφάλι της μεσαναγγικής φαλαγγάνης για να επιτρέψει την οπισθοδρομική τοποθέτηση των βιδών.
Εικ. 15 Ενδοεγχειρητική άποψη μιας εγκάρσιας περίπτωσης Phalanx.AA 1-mm Οδηγός οδηγού τοποθετήθηκε μέσω μιας μικρής εγκάρσιας τομής κατά μήκος του διαμήκους άξονα του εγγύς φαλαγγίου. Λόγω του συγκεκριμένου σχήματος των φαλάτων, η συμπίεση μπορεί να οδηγήσει σε διαχωρισμό του μετακαρπικού φλοιού. (Ο ίδιος ασθενής όπως στο Σχήμα 8)
Τα θρυμματισμένα κατάγματα: μη υποστηριζόμενη συμπίεση κατά την εισαγωγή του CHS μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των μετακαρπικών και των φαλάνων (Εικόνα 16). Ως εκ τούτου, παρά το γεγονός ότι η χρήση του CHS απαγορεύεται κατ 'αρχήν σε τέτοιες περιπτώσεις, βρήκαμε μια λύση στα δύο πιο συνηθισμένα σενάρια που αντιμετωπίζουμε.
Εικόνα 16 AC Εάν το κάταγμα δεν υποστηρίζεται φλοιώδη, η σύσφιξη των βιδών θα οδηγήσει σε κατάρρευση κατάγματος παρά την πλήρη μείωση. Η κόκκινη γραμμή αντιστοιχεί στη γραμμή μετακάρπια.
Για τα κατάγματα των υπομονάδων, χρησιμοποιούμε μια τροποποιημένη τεχνική βασισμένη στην αρχιτεκτονική έννοια της στήριξης (δηλαδή, δομικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη ή ενίσχυση ενός πλαισίου αντιστέκοντας τη διαμήκη συμπίεση και έτσι την υποστήριξή της). Δημιουργώντας ένα σχήμα Y με δύο βίδες, η κεφαλή του μετακάρπια δεν καταρρέει. Το ονομάσαμε αυτό το στήριγμα σχήματος Υ. Όπως και στην προηγούμενη μέθοδο, εισάγεται ένα σύρμα διαμήκους οδηγού 1,0 mm με άκρη αμβλύ. Διατηρώντας το σωστό μήκος του μετακαρπικού, εισάγεται ένα άλλο σύρμα οδηγού, αλλά υπό γωνία με το πρώτο καλώδιο οδηγού, σχηματίζοντας έτσι μια τριγωνική δομή. Και οι δύο οδηγοί επεκτάθηκαν χρησιμοποιώντας ένα καθοδηγούμενο Countersink για να επεκτείνουν το μυελό. Για τις αξονικές και λοξές βίδες, χρησιμοποιούμε συνήθως βίδες διαμέτρου 3,0 mm και 2,5 mm, αντίστοιχα. Η αξονική βίδα εισάγεται πρώτα έως ότου το ουραίο νήμα είναι επίπεδο με τον χόνδρο. Στη συνέχεια εισάγεται μια βίδα κατάλληλου μήκους. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος στο μυελικό κανάλι για δύο βίδες, το μήκος των λοξών βιδών πρέπει να υπολογίζεται προσεκτικά και οι αξονικές βίδες θα πρέπει να συνδέονται μόνο με τις αξονικές βίδες μόλις θάβονται επαρκώς στη μετακαρπική κεφαλή για να εξασφαλιστεί η επαρκής σταθερότητα χωρίς βίδα. Στη συνέχεια, η πρώτη βίδα προχωράει προς τα εμπρός μέχρι να είναι πλήρως θαμμένος. Αυτό αποφεύγει την αξονική μείωση του μετακάρπια και την κατάρρευση του κεφαλιού, η οποία μπορεί να προληφθεί από λοξές βίδες. Εκτελούμε συχνές φθοριοσκοπικές εξετάσεις για να διασφαλίσουμε ότι η κατάρρευση δεν συμβαίνει και ότι οι βίδες αλληλοσυνδέονται εντός του μυελικού καναλιού (Εικ. 17).
Εικόνα 17 Τεχνολογία AC Y-Bracket
Όταν η συντριβή επηρέασε τον ραχιαίο φλοιό στη βάση της εγγύς φάλαγγα, επινοήσαμε μια τροποποιημένη μέθοδο. Το ονομάσαμε αξονική στήριξη επειδή η βίδα λειτουργεί ως δέσμη μέσα στη φάλαγγα. Μετά την επαναφορά της εγγύς φάλαγγας, το καλώδιο αξονικού οδηγού εισήχθη στο μυελικό κανάλι όσο το δυνατόν πιο ραχιαία. Στη συνέχεια εισάγεται ένα CHS ελαφρώς μικρότερο από το συνολικό μήκος της φάλαγγας (2,5 ή 3,0 mm) έως ότου το πρόσθιο άκρο του συναντά την υποεγκεφαλική πλάκα στη βάση της φάλαγγας. Σε αυτό το σημείο, τα ουραία νήματα της βίδας είναι κλειδωμένα στο μυελικό κανάλι, ενεργώντας έτσι ως εσωτερική στήριξη και στήριξη της βάσης της φαλαίνα. Απαιτούνται πολλαπλές φθοριοσκοπικές εξετάσεις για την πρόληψη της διείσδυσης της άρθρωσης (Εικόνα 18). Ανάλογα με το πρότυπο θραύσης, ενδέχεται να απαιτούνται άλλες βίδες ή συνδυασμοί συσκευών εσωτερικής στερέωσης (Εικόνα 19).
Εικόνα 19: Διαφορετικές μέθοδοι σταθεροποίησης σε ασθενείς με τραυματισμούς συντριβής. Το έντονο θρυμματισμένο κάταγμα του δακτυλίου με την ένωση εξάρθρωσης της βάσης του μεσαίου δακτύλου (κίτρινο βέλος που δείχνει την περιοχή του δακτυλίου του δακτυλίου). του Pinky Finger.f ελεύθερα πτερύγια χρησιμοποιήθηκαν για κάλυψη μαλακού ιστού.c Ακτινογραφίες σε 4 μήνες. Το μετακάρπιο οστό του μικρού δακτύλου θεραπεύτηκε. Ορισμένες κηλίδες των οστών σχηματίστηκαν αλλού, υποδεικνύοντας τη δευτερεύουσα επούλωση κατάγματος. Δη ένα χρόνο μετά το ατύχημα, το πτερύγιο αφαιρέθηκε. Αν και ασυμπτωματικό, απομακρύνθηκε μια βίδα από το μετακάρπιο του δακτύλου του δακτυλίου λόγω υποψίας ενδοαρθικής διείσδυσης. Τα καλά αποτελέσματα (≥240 ° TAM) ελήφθησαν σε κάθε δάχτυλο κατά την τελευταία επίσκεψη. Οι αλλαγές στη μετακαρπαφαλανική άρθρωση του μεσαίου δακτύλου ήταν εμφανείς στους 18 μήνες.
Εικ. 20 Ένα κάταγμα του δείκτη με ενδοαρθρική επέκταση (που φαίνεται από τα βέλη), η οποία μετατράπηκε σε απλούστερο κάταγμα με την προσωρινή σταθεροποίηση του αρθρικού κάταγμα χρησιμοποιώντας ένα k-wire.c Αυτή η σταθερή βάση στην οποία η στήριξη της διαμήκευσης. σημεία εισόδου των βασικών βιδών)
Εικ. 21 οπίσθια ορθοστατική και Β πλευρικές ακτινογραφίες του ασθενούς Α. Τα τρία εγκάρσια κατάγματα του ασθενούς (στα βέλη) υποβλήθηκαν σε αγωγή με βίδες με σωληνίσκους 2,5 mm. Δεν υπήρχαν σημαντικές αλλαγές στις διαφραγματικές αρθρώσεις μετά από 2 χρόνια
Χρόνος δημοσίευσης: Σεπ-18-2024
