Τα σφάλματα του χειρουργικού ασθενούς και του σημείου είναι σοβαρά και μπορούν να προληφθούν. Σύμφωνα με τη Μικτή Επιτροπή για τη Διαπίστευση Οργανισμών Υγείας, τέτοια λάθη μπορούν να γίνουν σε ποσοστό έως και 41% των ορθοπεδικών/παιδιατρικών χειρουργείων. Για τη χειρουργική επέμβαση της σπονδυλικής στήλης, ένα σφάλμα χειρουργικής θέσης εμφανίζεται όταν ένα σπονδυλικό τμήμα ή πλευρική πλάγιασμα είναι εσφαλμένο. Εκτός από την αποτυχία αντιμετώπισης των συμπτωμάτων και της παθολογίας του ασθενούς, τα τμηματικά σφάλματα μπορεί να οδηγήσουν σε νέα ιατρικά προβλήματα όπως επιταχυνόμενος εκφυλισμός δίσκου ή αστάθεια της σπονδυλικής στήλης σε διαφορετικά ασυμπτωματικά ή φυσιολογικά τμήματα.
Υπάρχουν επίσης νομικά ζητήματα που σχετίζονται με σφάλματα κατά τμήματα στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης και το κοινό, οι κυβερνητικές υπηρεσίες, τα νοσοκομεία και οι κοινωνίες των χειρουργών έχουν μηδενική ανοχή για τέτοια σφάλματα. Πολλές χειρουργικές επεμβάσεις σπονδυλικής στήλης, όπως δισκεκτομή, σύντηξη, αποσυμπίεση ελασματομής και κυφοπλαστική, εκτελούνται με οπίσθια προσέγγιση και η σωστή τοποθέτηση είναι σημαντική. Παρά την τρέχουσα τεχνολογία απεικόνισης, εξακολουθούν να συμβαίνουν τμηματικά σφάλματα, με ποσοστά επίπτωσης που κυμαίνονται από 0,032% έως 15% που αναφέρονται στη βιβλιογραφία. Δεν υπάρχει συμπέρασμα σχετικά με το ποια μέθοδος εντοπισμού είναι η πιο ακριβής.
Μελετητές από το Τμήμα Ορθοπαιδικής Χειρουργικής στο Mount Sinai School of Medicine, ΗΠΑ, διεξήγαγαν μια διαδικτυακή μελέτη ερωτηματολογίου που υποδηλώνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των χειρουργών σπονδυλικής στήλης χρησιμοποιεί μόνο λίγες μεθόδους εντοπισμού και ότι η αποσαφήνιση των συνηθισμένων αιτιών του λάθους μπορεί να είναι αποτελεσματική στην μείωση των χειρουργικών τμηματικών σφαλμάτων, σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2014 στο Spine J. Η μελέτη διεξήχθη χρησιμοποιώντας ένα ερωτηματολόγιο που αποστέλλεται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η μελέτη διεξήχθη χρησιμοποιώντας έναν σύνδεσμο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε ένα ερωτηματολόγιο που στάλθηκε σε μέλη της Βορειοαμερικανικής Εταιρείας Σπονδυλικής Στήλης (συμπεριλαμβανομένων των ορθοπεδικών χειρουργών και των νευροχειρουργών). Το ερωτηματολόγιο στάλθηκε μόνο μία φορά, όπως προτείνεται από την North American Spine Society. Το έλαβαν συνολικά 2338 γιατροί, 532 άνοιξαν τον σύνδεσμο και 173 (ποσοστό ανταπόκρισης 7,4%) συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο. Το εβδομήντα δύο τοις εκατό των συμπληρωθέντων ήταν ορθοπεδικοί χειρουργοί, το 28% ήταν νευροχειρουργοί και το 73% ήταν γιατροί της σπονδυλικής στήλης σε εκπαίδευση.
Το ερωτηματολόγιο αποτελούνταν από συνολικά 8 ερωτήσεις (Εικ. 1) που κάλυπταν τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μεθόδους εντοπισμού (τόσο ανατομικά ορόσημα όσο και εντοπισμός απεικόνισης), τη συχνότητα των χειρουργικών σφαλμάτων κατά τμήμα και τη συσχέτιση μεταξύ μεθόδων εντοπισμού και τμηματικών σφαλμάτων. Το ερωτηματολόγιο δεν δοκιμάστηκε ή επικυρώθηκε πιλοτικά. Το ερωτηματολόγιο επιτρέπει πολλαπλές επιλογές απαντήσεων.
Εικόνα 1 Οκτώ ερωτήσεις από το ερωτηματολόγιο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η διεγχειρητική ακτινοσκόπηση ήταν η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος εντοπισμού για χειρουργικές επεμβάσεις οπίσθιας θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (89% και 86%, αντίστοιχα), ακολουθούμενη από ακτινογραφίες (54% και 58%, αντίστοιχα). 76 γιατροί επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν συνδυασμό και των δύο μεθόδων για εντοπισμό. Οι ακανθώδεις αποφύσεις και οι αντίστοιχοι μίσχοι ήταν τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ανατομικά ορόσημα για χειρουργικές επεμβάσεις θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (67% και 59%), ακολουθούμενα από τις ακανθώδεις αποφύσεις (49% και 52%) (Εικ. 2). Το 68% των γιατρών παραδέχτηκε ότι είχαν κάνει λάθη τμηματικού εντοπισμού στην πρακτική τους, μερικά από τα οποία διορθώθηκαν διεγχειρητικά (Εικ. 3).
Εικ. 2 Χρησιμοποιούνται μέθοδοι απεικόνισης και ανατομικού εντοπισμού ορόσημων.
Εικ. 3 Ιατρός και διεγχειρητική διόρθωση σφαλμάτων χειρουργικού τμήματος.
Για σφάλματα εντοπισμού, το 56% αυτών των γιατρών χρησιμοποίησε προεγχειρητικές ακτινογραφίες και το 44% χρησιμοποίησε διεγχειρητική ακτινοσκόπηση. Οι συνήθεις λόγοι για τα προεγχειρητικά σφάλματα τοποθέτησης ήταν η αποτυχία οπτικοποίησης ενός γνωστού σημείου αναφοράς (π.χ. η ιερή σπονδυλική στήλη δεν συμπεριλήφθηκε στη μαγνητική τομογραφία), οι ανατομικές παραλλαγές (οσφυϊκοί μετατοπισμένοι σπόνδυλοι ή πλευρές 13 ριζών) και τμηματικές ασάφειες λόγω της φυσικής κατάστασης του ασθενούς. κατάσταση (υποβέλτιστη απεικόνιση ακτίνων Χ). Συνήθεις αιτίες διεγχειρητικών σφαλμάτων τοποθέτησης περιλαμβάνουν ανεπαρκή επικοινωνία με τον ακτινοσκόπο, αποτυχία επανατοποθέτησης μετά την τοποθέτηση (κίνηση της βελόνας τοποθέτησης μετά από ακτινοσκόπηση) και λανθασμένα σημεία αναφοράς κατά την τοποθέτηση (οσφυϊκά 3/4 από τις πλευρές προς τα κάτω) (Εικόνα 4).
Εικ. 4 Λόγοι προεγχειρητικών και διεγχειρητικών σφαλμάτων εντοπισμού.
Τα παραπάνω αποτελέσματα δείχνουν ότι αν και υπάρχουν πολλές μέθοδοι εντοπισμού, η συντριπτική πλειοψηφία των χειρουργών χρησιμοποιεί μόνο λίγες από αυτές. Αν και τα χειρουργικά τμηματικά σφάλματα είναι σπάνια, στην ιδανική περίπτωση απουσιάζουν. Δεν υπάρχει τυπικός τρόπος για την εξάλειψη αυτών των σφαλμάτων. Ωστόσο, το να αφιερώσετε χρόνο για την εκτέλεση της τοποθέτησης και τον εντοπισμό των συνηθισμένων αιτιών των σφαλμάτων τοποθέτησης μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συχνότητας των χειρουργικών τμηματικών σφαλμάτων στη θωρακοοσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Ώρα δημοσίευσης: 24 Ιουλίου 2024
