Το 46% των καταγμάτων περιστροφής του αστραγάλου συνοδεύεται από οπίσθια αλλεολοτικά κατάγματα. Η μεταβαλλόμενη προσέγγιση για την άμεση απεικόνιση και τη σταθεροποίηση του οπίσθιου malleolus είναι μια συνήθως χρησιμοποιούμενη χειρουργική τεχνική, προσφέροντας καλύτερα βιομηχανικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με την κλειστή μείωση και τη στερέωση της προθέρμανσης. Ωστόσο, για τα μεγαλύτερα οπίσθια θραύσματα θραύσματος κατά θραύσματα ή τα οπίσθια κακολικά κατάγματα που περιλαμβάνουν το οπίσθιο κολλικό του μέσου Malleolus, η προσέγγιση του posteromedial παρέχει μια καλύτερη χειρουργική άποψη.
Για να συγκριθούν το εύρος έκθεσης του οπίσθιου malleolus, η τάση στη νευροαγγειακή δέσμη και η απόσταση μεταξύ της τομής και της νευροαγγειακής δέσμης σε τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις των posteromedial, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια πτωματική μελέτη. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό FAS. Τα ευρήματα συνοψίζονται ως εξής:
Επί του παρόντος, υπάρχουν τρεις βασικές προσεγγίσεις posteromedial για την έκθεση του οπίσθιου malleolus:
1. Μεσογειακής προσέγγισης (MEPM): Αυτή η προσέγγιση εισέρχεται μεταξύ της οπίσθιας άκρης του μέσου malleolus και του οπίσθιου τένοντα της κνημίας (το σχήμα 1 δείχνει τον οπίσθιο τένοντα της κνημίας).
2. Τροποποιημένη προσέγγιση posteromedial (MOPM): Αυτή η προσέγγιση εισέρχεται μεταξύ του οπίσθιου τένοντα του κνημιαίου και του τένοντα digitorum longus (το Σχήμα 1 δείχνει τον οπίσθιο τένοντα κνημιαίας και το σχήμα 2 δείχνει τον τένοντα του flexor digitor longus).
3. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ (PM): Αυτή η προσέγγιση εισέρχεται ανάμεσα στη μέση άκρη του τένοντα του Αχιλλέα και τον τένοντα του φυλλοειδούς Hallucis Longus (το σχήμα 3 δείχνει τον τένοντα του Αχιλλέα και το Σχήμα 4 δείχνει τον τένοντα του Flexor Hallucis longus).
Όσον αφορά την τάση στη νευροαγγειακή δέσμη, η προσέγγιση PM έχει χαμηλότερη τάση στα 6.18n σε σύγκριση με τις προσεγγίσεις MEPM και MOPM, υποδεικνύοντας χαμηλότερη πιθανότητα ενδοεγχειρητικής τραυματισμού έλξης στη νευροαγγειακή δέσμη.
Όσον αφορά το εύρος έκθεσης του οπίσθιου malleolus, η προσέγγιση PM προσφέρει επίσης μεγαλύτερη έκθεση, επιτρέποντας την ορατότητα 71% του οπίσθιου malleolus. Σε σύγκριση, οι προσεγγίσεις MEPM και MOPM επιτρέπουν την έκθεση 48,5% και 57% του οπίσθιου malleolus, αντίστοιχα.
● Το διάγραμμα απεικονίζει το εύρος έκθεσης του οπίσθιου malleolus για τις τρεις προσεγγίσεις. Το AB αντιπροσωπεύει το συνολικό εύρος του οπίσθιου malleolus, το CD αντιπροσωπεύει το εκτεθειμένο εύρος και το CD/AB είναι ο λόγος έκθεσης. Από πάνω προς τα κάτω, εμφανίζονται οι σειρές έκθεσης για MEPM, MOPM και PM. Είναι προφανές ότι η προσέγγιση PM έχει το μεγαλύτερο εύρος έκθεσης.
Όσον αφορά την απόσταση μεταξύ της τομής και της νευροαγγειακής δέσμης, η προσέγγιση PM έχει επίσης τη μεγαλύτερη απόσταση, μετρώντας 25,5mm. Αυτό είναι μεγαλύτερο από το 17.25mm του MEPM και το 7.5mm του MOPM. Αυτό δείχνει ότι η προσέγγιση PM έχει τη χαμηλότερη πιθανότητα τραυματισμού νευροαγγειακής δέσμης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.
● Το διάγραμμα δείχνει τις αποστάσεις μεταξύ της τομής και της νευροαγγειακής δέσμης για τις τρεις προσεγγίσεις. Από αριστερά προς τα δεξιά, απεικονίζονται οι αποστάσεις για τις προσεγγίσεις MEPM, MOPM και PM. Είναι προφανές ότι η προσέγγιση PM έχει τη μεγαλύτερη απόσταση από τη νευροαγγειακή δέσμη.
Χρόνος δημοσίευσης: Μάιος-31-2024
