Η στένωση στένωση της στένωσης είναι μια ασηπτική φλεγμονή που προκαλείται από τον πόνο και την πρήξιμο του απαγωγέα pollicis longus και extensor pollicis brevis τένοντες στο ραχιαίο καρπικό περίβλημα στην ακτινική στυλοειδή διαδικασία. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται με επέκταση αντίχειρα και απόκλιση Calimor. Η ασθένεια αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Χειρουργό της Ελβετίας το 1895, οπότε η ακτινική στένωση της στένωσης είναι επίσης γνωστή ως ασθένεια του de Quervain.
Η ασθένεια είναι πιο συνηθισμένη σε άτομα που ασχολούνται με συχνές δραστηριότητες καρπού και παλάμης και είναι επίσης γνωστοί ως "Χέρι της Μητέρας" και "Παιχνίδι". Με την ανάπτυξη του Διαδικτύου, ο αριθμός των ατόμων που επηρεάζονται από την ασθένεια αυξάνεται και νεότερος. Λοιπόν, πώς να διαγνώσουμε και να θεραπεύσουμε αυτήν την ασθένεια; Τα παρακάτω θα σας δώσουν μια σύντομη εισαγωγή από τρεις πτυχές: ανατομική δομή, κλινική διάγνωση και μεθόδους θεραπείας!
Ι.Ανατομία
Η στυλοειδή διαδικασία της ακτίνας έχει ένα στενό, ρηχό σούκλο που καλύπτεται από έναν ραχιαίο καρπικό σύνδεσμο που σχηματίζει μια ινώδη θήκη οστού. Ο απατεώνας Pollicis Longus τένοντας και εκτεταμένος pollicis brevis τένοντα περνάει μέσα από αυτό το περίβλημα και διπλώνεται υπό γωνία και τερματίζεται στη βάση του πρώτου μετακαρπικού οστού και της βάσης της εγγύς φάλαγγας του αντίχειρα, αντίστοιχα (Εικόνα 1). Όταν ο τένοντας ολισθαίνει, υπάρχει μια μεγάλη δύναμη τριβής, ειδικά όταν η μετακίνηση του καρπού του καρπού ή η κίνηση του αντίχειρα, η γωνία πτυσσόμενου αυξάνεται, αυξάνοντας την τριβή μεταξύ του τένοντα και του τοιχώματος του θηκαριού. Μετά από μακροπρόθεσμη επαναλαμβανόμενη χρόνια διέγερση, το αρθρίτιδα παρουσιάζει φλεγμονώδεις μεταβολές όπως οίδημα και υπερπλασία, προκαλώντας πάχυνση, προσκόλληση ή στένωση του τένοντα και του τοιχώματος του θηκιού, με αποτέλεσμα τις κλινικές εκδηλώσεις της στένωσης της στένωσης.
Εικ. 1 Ανατομικό διάγραμμα της διαδικασίας Styloid της ακτίνας
II.Clinical διάγνωση
1. Το ιατρικό ιστορικό είναι πιο συνηθισμένο στους μεσήλικες, χειροκίνητους χειριστές και πιο συνηθισμένες στις γυναίκες. Η έναρξη είναι αργή, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά.
2. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Τοποθετημένος πόνος στην στυλοειδή διαδικασία της ακτίνας, η οποία μπορεί να ακτινοβολήσει στο χέρι και το αντιβράχιο, την αδυναμία του αντίχειρα, την περιορισμένη επέκταση του αντίχειρα, την επιδείνωση των συμπτωμάτων όταν η επέκταση του αντίχειρα και η απόκλιση του καρπού του καρπού. Τα ψηλά οζίδια μπορεί να είναι ορατά στη διαδικασία της ακτίνας της ακτίνας, που μοιάζουν με μια οστική υπεροχή, με έντονη τρυφερότητα.
3.Η δοκιμή του Finkelstein (δηλαδή η δοκιμή απόκλισης Ulnar Discation) είναι θετική (όπως φαίνεται στο σχήμα 2), ο αντίχειρας κάμπτεται και κρατιέται στην παλάμη, ο καρπός του ulnar αποκλίνει και ο πόνος στη διαδικασία της ακτίνας του ακτίνα είναι επιδεινούμενη.
4.Auxilarial Examination: Η εξέταση ακτίνων Χ ή χρωμάτων μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν είναι απαραίτητο για να επιβεβαιωθεί εάν υπάρχει ανωμαλία των οστών ή αρθρική. Οι κατευθυντήριες γραμμές για την πολυεπιστημονική θεραπεία της στένωσης της στένωσης της στένωσης της ακτίνας σημειώνουν ότι απαιτούνται άλλες φυσικές εξετάσεις για τη διάκριση μεταξύ της οστεοαρθρίτιδας, των διαταραχών του επιφανειακού κλάδου του ακτινικού νεύρου και του συνδρόμου σταυροειδούς του αντιβραχίου κατά τη στιγμή της διάγνωσης.
Iii.treatment
Συντηρητική θεραπευτική θεραπεία ακινητοποίησης: Στο πρώιμο στάδιο, οι ασθενείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα εξωτερικό στήριγμα στερέωσης για να ακινητοποιήσουν το επηρεαζόμενο άκρο για να μειώσουν τις τοπικές δραστηριότητες και να ανακουφίσουν την τριβή του τένοντα στο θήκη τένοντα για να επιτύχουν τον στόχο της θεραπείας. Ωστόσο, η ακινητοποίηση μπορεί να μην εξασφαλίσει ότι υπάρχει το επηρεαζόμενο άκρο και η παρατεταμένη ακινητοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια δυσκαμψία κίνησης. Παρόλο που οι άλλες θεραπείες που βοηθούν σε ακινητοποίηση χρησιμοποιούνται εμπειρικά στην κλινική πρακτική, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας παραμένει αμφιλεγόμενη.
Τοπική θεραπεία απόφραξης: Ως προτιμώμενη συντηρητική θεραπεία για κλινική θεραπεία, η τοπική θεραπεία απόφραξης αναφέρεται στην ενδορραχιαία ένεση στην τοπική θέση του πόνου για να επιτευχθεί ο σκοπός του τοπικού αντιφλεγμονώδους. Η απαγορευτική θεραπεία μπορεί να εισάγει φάρμακα στην οδυνηρή περιοχή, να αρθρώσει το θηκάρι, τον νευρικό κορμό και άλλα μέρη, τα οποία μπορούν να μειώσουν το πρήξιμο και να ανακουφίσουν τον πόνο και να ανακουφίσουν τους σπασμούς σε σύντομο χρονικό διάστημα και να διαδραματίσουν τον μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία των τοπικών αλλοιώσεων. Η θεραπεία αποτελείται κυρίως από ακετονίδιο τριαμκινολόνης και υδροχλωρική λιδοκαΐνη. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ενέσεις υαλουρονικού νατρίου. Ωστόσο, οι ορμόνες μπορεί να έχουν επιπλοκές όπως ο πόνος μετά την ένεση, η τοπική χρωματισμό του δέρματος, η τοπική ατροφία του υποδόριου ιστού, η συμπτωματική βλάβη ακτινικού νεύρου και η αυξημένη γλυκόζη στο αίμα. Οι κύριες αντενδείξεις είναι η αλλεργία των ορμονών, οι έγκυες και οι θηλυκοί ασθενείς. Το υαλουρονικό νάτριο μπορεί να είναι ασφαλέστερο και μπορεί να αποτρέψει τις ουλές των συμφύσεων γύρω από τον τένοντα και να προωθήσει την επούλωση του τένοντα. Η κλινική επίδραση της αποφρακτικής θεραπείας είναι προφανής, αλλά υπάρχουν κλινικές αναφορές για νέκρωση των δακτύλων που προκαλούνται από ακατάλληλη τοπική ένεση (Εικόνα 3).
Το Σχήμα 3 Η μερική απόφραξη οδηγεί στη νέκρωση των δακτύλων των δακτύλων του δείκτη: Α. Το δέρμα του χεριού είναι αποσπασματικό και Β, Γ. Το μεσαίο τμήμα του δείκτη είναι απομακρυσμένο και τα δάχτυλα είναι νέκρωση
Προφυλάξεις για αποφρακτική θεραπεία στη θεραπεία της ακτίνας στένωσης της στένωσης της ακτίνας: 1) Η θέση είναι ακριβής και η σύριγγα πρέπει να αποσύρεται πριν από την έγχυση του φαρμάκου για να εξασφαλιστεί ότι η βελόνα έγχυσης δεν διεισδύει στο αιμοφόρο αγγείο. 2) κατάλληλη ακινητοποίηση του προσβεβλημένου άκρου για να αποφευχθεί η πρόωρη προσπάθεια · 3) Μετά την ένεση από την απόφραξη της ορμόνης, υπάρχουν συχνά διαφορετικοί βαθμοί πόνου, οίδημα και επιδείνωση του πόνου, που γενικά εξαφανίζονται σε 2 ~ 3 ημέρες, εάν εμφανίζονται ο πόνος και η παλαιά, όπως είναι απαραίτητο, έτσι ώστε να μην καθυστερεί και να καθυστερήσει η εκδήλωση. 4) Οι ορμονικές αντενδείξεις όπως η υπέρταση, ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις κλπ., Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τοπική απόφραξη.
Shockwave: Είναι μια συντηρητική, μη επεμβατική θεραπεία που έχει το πλεονέκτημα της παραγωγής ενέργειας έξω από το σώμα και η παραγωγή αποτελεσμάτων σε στοχοθετημένες περιοχές βαθιά μέσα στο σώμα χωρίς να καταστρέφει τους γύρω ιστούς. Έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση του μεταβολισμού, την ενίσχυση του αίματος και της λεμφικής κυκλοφορίας, τη βελτίωση της διατροφής των ιστών, τη βυθοκόρηση με μπλοκαρισμένα τριχοειδή αγγεία και τη χαλάρωση των προσκολλημένων μαλακών ιστών. Ωστόσο, ξεκίνησε αργά τη θεραπεία της στένωσης στένωσης της στένωσης της ακτίνας και οι ερευνητικές εκθέσεις της είναι σχετικά λίγες και εξακολουθούν να απαιτούνται τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες μεγάλης κλίμακας για την παροχή περισσότερων ιατρικών στοιχείων που βασίζονται σε αποδεικτικά στοιχεία για να προωθήσουν τη χρήση της στη θεραπεία της νόσου της ακτίνας της στένωσης της στένωσης της στένωσης της ακτίνας.
Θεραπεία βελονισμού: Η μικρή θεραπεία βελονισμού είναι μια μέθοδος κλειστής απελευθέρωσης μεταξύ της χειρουργικής θεραπείας και της μη χειρουργικής θεραπείας, μέσω της βυθοκόρησης και του ξεφλουδισμού των τοπικών αλλοιώσεων, οι συμφύσεις απελευθερώνονται και η παγίδευση του αγγειακού νεύρου είναι πιο αποτελεσματικά ανακουφισμένη, και η κυκλοφορία του αίματος των περιβάλλοντος ιστών βελτιώνεται μέσω του καλοκαιρινού διέγερσης του ακροατηρίου, η μείωση του φουσκώματος, ο ίδιος και ο ach. αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό.
Παραδοσιακή κινεζική ιατρική: Η ακτινική στένωση στένωση Η Tenosynovitis ανήκει στην κατηγορία του "σύνδρομου παράλυσης" στην ιατρική της πατρίδας και η ασθένεια βασίζεται στην ανεπάρκεια και το πρότυπο. Λόγω της μακροπρόθεσμης δραστηριότητας της άρθρωσης του καρπού, της υπερβολικής καταπόνησης, με αποτέλεσμα την τοπική Qi και την ανεπάρκεια του αίματος, αυτό ονομάζεται αρχική ανεπάρκεια. Λόγω της τοπικής ανεπάρκειας του Qi και του αίματος, οι μύες και οι φλέβες χάνονται σε τροφή και ολισθηρή και λόγω του αίσθημα του ανέμου, του κρύου και της υγρασίας, που επιδεινώνει το μπλοκάρισμα του Qi και της λειτουργίας του αίματος, φαίνεται ότι το τοπικό πρήξιμο και ο πόνος και η δραστηριότητα είναι περιορισμένες και η συσσώρευση του QI και το αίμα είναι πιο σοβαρό και το τοπικό σπασμό είναι πιο σοβαρό Η άρθρωση επιδεινώνεται στην κλινική, η οποία είναι ένα πρότυπο. Διαπιστώθηκε κλινικά ότι η θεραπεία moxibustion, η θεραπεία μασάζ, η εξωτερική θεραπεία της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής και της θεραπείας βελονισμού έχουν ορισμένα κλινικά αποτελέσματα.
Χειρουργική θεραπεία: Χειρουργική τομή του ραχιαίου καρπικού συνδέσμου της ακτίνας και η περιορισμένη εκτομή είναι μία από τις θεραπείες για τη στένωση της στένωσης της στένωσης της στένωσης στη διαδικασία του στυλοειδούς της ακτίνας. Είναι κατάλληλο για ασθενείς με υποτροπιάζουσα τεντοσινοβίτιδα της στένωσης της ακτίνας, η οποία ήταν αναποτελεσματική μετά από πολλαπλές τοπικές απόφραξεις και άλλες συντηρητικές θεραπείες και τα συμπτώματα είναι σοβαρά. Ειδικά σε ασθενείς με στενωτική προχωρημένη tenosynovitis, ανακουφίζει από σοβαρό και ανθεκτικό πόνο.
Άμεση ανοικτή χειρουργική επέμβαση: Η συμβατική χειρουργική μέθοδος είναι να κάνει μια άμεση τομή στην περιοχή του διαγωνισμού, να εκθέτει το πρώτο διάφραγμα των ραχιαίων μυών, να κόψει το πυκνωμένο θήπεδο τένοντα και να απελευθερώσει τη θήκη των τένοντα έτσι ώστε ο τένοντας να μπορεί να γλιστρήσει ελεύθερα μέσα στο θήκη τένοντα. Η άμεση ανοικτή χειρουργική επέμβαση επιτυγχάνει γρήγορα, αλλά φέρει μια σειρά από χειρουργικούς κινδύνους όπως η μόλυνση και λόγω της άμεσης απομάκρυνσης της ραχιαίας ζώνης υποστήριξης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, της εξάρθρωσης τένοντα και της βλάβης στο ακτινικό νεύρο και τη φλέβα.
1η Σεπόλυση: Αυτή η χειρουργική μέθοδος δεν κόβει το παχύρρευστο θήκη των τένοντα, αλλά αφαιρεί την κύστη γαγγλίου που βρίσκεται στο 1ο διάφραγμα ή κόβει το διάφραγμα μεταξύ του Abductor Pollicis Longus και του Extensor Pollicis Brevis για να απελευθερώσει το 1ο ραχιαίο διάφραγμα. Αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με την άμεση ανοικτή χειρουργική επέμβαση, με την κύρια διαφορά να είναι ότι μετά την κοπή της ζώνης υποστήριξης εκτατών, απελευθερώνεται η θήκη τένοντα και απομακρύνεται η θήκη τένοντα αντί για τομή του παχύρρευστου θήκη τένοντα. Παρόλο που η υπογείωση του τένοντα μπορεί να υπάρχει σε αυτή τη μέθοδο, προστατεύει το 1ο ραχιαίο διάφραγμα και έχει μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα για τη σταθερότητα του τένοντα από την άμεση εκτομή του θηκαριού τενόντων. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η θήκη του πυκνού τένοντα δεν απομακρύνεται και η πυκνωμένη θήκη τένοντα μπορεί να είναι φλεγμονώδης, οίδημα και τριβή με τον τένοντα θα οδηγήσει σε επανάληψη της νόσου.
Αρθοσκοπική αύξηση του οστεοφειρωμένου αγωγού: Η αρθροσκοπική θεραπεία έχει τα πλεονεκτήματα του λιγότερου τραύματος, του μικρού κύκλου θεραπείας, της υψηλής ασφάλειας, των λιγότερων επιπλοκών και της ταχύτερης ανάκτησης και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι ότι ο ιμάντας στήριξης εκτάσεων δεν εγκρίνεται και δεν θα υπάρξει εξάρθρωση τένοντα. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει διαμάχη και ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι η αρθροσκοπική χειρουργική επέμβαση είναι δαπανηρή και χρονοβόρα και τα πλεονεκτήματά της σε σχέση με την άμεση ανοικτή χειρουργική επέμβαση δεν είναι αρκετά προφανείς. Ως εκ τούτου, η αρθροσκοπική θεραπεία γενικά δεν επιλέγεται από την πλειονότητα των γιατρών και των ασθενών.
Χρόνος δημοσίευσης: Οκτ-29-2024
