Η τενοντοελυτρίτιδα από στένωση στυλοειδούς είναι μια άσηπτη φλεγμονή που προκαλείται από πόνο και πρήξιμο των τενόντων του μακρού απαγωγού και του βραχέος εκτείνοντος του αντίχειρα στο ραχιαίο καρπικό έλυτρο στην κερκιδική στυλοειδή απόφυση. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται με την έκταση του αντίχειρα και την απόκλιση του καλιμόρ. Η νόσος αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χειρουργό de Quervain το 1895, επομένως η τενοντοελυτρίτιδα από στένωση κερκιδικού στυλοειδούς είναι επίσης γνωστή ως νόσος de Quervain.
Η ασθένεια είναι πιο συχνή σε άτομα που ασχολούνται με συχνές κινήσεις του καρπού και των παλαμών και είναι επίσης γνωστή ως «χέρι της μητέρας» και «δάχτυλο του παιχνιδιού». Με την ανάπτυξη του Διαδικτύου, ο αριθμός των ατόμων που επηρεάζονται από την ασθένεια αυξάνεται και είναι νεότεροι. Πώς, λοιπόν, να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί αυτή η ασθένεια; Τα παρακάτω θα σας δώσουν μια σύντομη εισαγωγή από τρεις πτυχές: ανατομική δομή, κλινική διάγνωση και μέθοδοι θεραπείας!
Ι.Ανατομία
Η στυλοειδής απόφυση της κερκίδας έχει μια στενή, ρηχή αύλακα που καλύπτεται από έναν ραχιαίο καρπιαίο σύνδεσμο που σχηματίζει ένα ινώδες οστέινο περίβλημα. Ο τένοντας του μακρού απαγωγού του αντίχειρα και ο τένοντας του βραχέος εκτείνοντα του αντίχειρα διέρχονται από αυτό το περίβλημα, διπλώνονται υπό γωνία και καταλήγουν στη βάση του πρώτου μετακαρπίου οστού και στη βάση της εγγύς φάλαγγας του αντίχειρα, αντίστοιχα (Σχήμα 1). Όταν ο τένοντας ολισθαίνει, υπάρχει μεγάλη δύναμη τριβής, ειδικά κατά την απόκλιση της ωλένης του καρπού ή την κίνηση του αντίχειρα, η γωνία της πτυχής αυξάνεται, αυξάνοντας την τριβή μεταξύ του τένοντα και του τοιχώματος του περιβλήματος. Μετά από μακροχρόνια επαναλαμβανόμενη χρόνια διέγερση, ο αρθρικός υμένας παρουσιάζει φλεγμονώδεις αλλαγές όπως οίδημα και υπερπλασία, προκαλώντας πάχυνση, προσκόλληση ή στένωση του τένοντα και του τοιχώματος του περιβλήματος, με αποτέλεσμα τις κλινικές εκδηλώσεις στένωσης τενοντοσυνοβίτιδας.
Σχήμα 1 Ανατομικό διάγραμμα της στυλοειδούς απόφυσης της κερκίδας
II. Κλινική διάγνωση
1. Το ιατρικό ιστορικό είναι πιο συχνό σε μεσήλικες, χειριστές χειροτεχνίας και πιο συχνό στις γυναίκες. Η έναρξη είναι αργή, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά.
2. Σημεία: εντοπισμένος πόνος στην στυλοειδή απόφυση της κερκίδας, ο οποίος μπορεί να αντανακλά στο χέρι και το αντιβράχιο, αδυναμία του αντίχειρα, περιορισμένη έκταση του αντίχειρα, επιδείνωση των συμπτωμάτων κατά την έκταση του αντίχειρα και την ωλένια απόκλιση του καρπού. Ψηλαφητοί όζοι μπορεί να είναι ψηλαφητοί στην στυλοειδή απόφυση της κερκίδας, που μοιάζουν με οστέινο εξόγκωμα, με έντονη ευαισθησία.
3.Η δοκιμασία Finkelstein (δηλαδή, η δοκιμασία απόκλισης της ωλένης της γροθιάς) είναι θετική (όπως φαίνεται στο Σχήμα 2), ο αντίχειρας είναι σε κάμψη και συγκρατείται στην παλάμη, ο ωλένιος καρπός είναι σε απόκλιση και ο πόνος στην στυλοειδή απόφυση της κερκίδας είναι επιδεινωμένος.
4. Βοηθητική εξέταση: Μπορεί να πραγματοποιηθεί ακτινογραφία ή έγχρωμος υπέρηχος, εάν είναι απαραίτητο, για να επιβεβαιωθεί εάν υπάρχει οστική ανωμαλία ή αρθρίτιδα. Οι κατευθυντήριες γραμμές για τη διεπιστημονική θεραπεία της στένωσης στυλοειδούς τενοντοελυκίτιδας της κερκίδας. Σημειώστε ότι απαιτούνται και άλλες φυσικές εξετάσεις για τη διάκριση μεταξύ οστεοαρθρίτιδας, διαταραχών του επιφανειακού κλάδου του κερκιδικού νεύρου και συνδρόμου χιαστού αντιβραχίου κατά τη στιγμή της διάγνωσης.
III. Θεραπεία
Συντηρητική θεραπείαΤοπική θεραπεία ακινητοποίησης: Στο πρώιμο στάδιο, οι ασθενείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν εξωτερικό νάρθηκα στερέωσης για να ακινητοποιήσουν το πάσχον άκρο, με στόχο τη μείωση των τοπικών δραστηριοτήτων και την ανακούφιση της τριβής του τένοντα στο έλυτρο του τένοντα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της θεραπείας. Ωστόσο, η ακινητοποίηση μπορεί να μην διασφαλίζει ότι το πάσχον άκρο βρίσκεται στη θέση του και η παρατεταμένη ακινητοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια δυσκαμψία κίνησης. Παρόλο που άλλες θεραπείες με υποβοήθηση ακινητοποίησης χρησιμοποιούνται εμπειρικά στην κλινική πράξη, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας παραμένει αμφιλεγόμενη.
Τοπική θεραπεία απόφραξης: Ως η προτιμώμενη συντηρητική θεραπεία για κλινική θεραπεία, η τοπική θεραπεία απόφραξης αναφέρεται σε ενδορραχιαία ένεση στο τοπικό σημείο του πόνου για την επίτευξη του σκοπού της τοπικής αντιφλεγμονώδους δράσης. Η αποφρακτική θεραπεία μπορεί να εγχύσει φάρμακα στην επώδυνη περιοχή, στον σάκο της αρθρικής θήκης, στον νευρικό κορμό και σε άλλα μέρη, τα οποία μπορούν να μειώσουν το πρήξιμο και να ανακουφίσουν τον πόνο και να ανακουφίσουν τους σπασμούς σε σύντομο χρονικό διάστημα, και να διαδραματίσουν τον μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία τοπικών βλαβών. Η θεραπεία αποτελείται κυρίως από ακετονίδη τριαμκινολόνης και υδροχλωρική λιδοκαΐνη. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ενέσεις υαλουρονικού νατρίου. Ωστόσο, οι ορμόνες μπορεί να έχουν επιπλοκές όπως πόνο μετά την ένεση, τοπική μελάγχρωση του δέρματος, τοπική ατροφία του υποδόριου ιστού, συμπτωματική βλάβη του ακτινωτού νεύρου και αυξημένη γλυκόζη αίματος. Οι κύριες αντενδείξεις είναι η ορμονική αλλεργία, οι έγκυες και οι θηλάζουσες ασθενείς. Το υαλουρονικό νάτριο μπορεί να είναι ασφαλέστερο και μπορεί να αποτρέψει τη δημιουργία ουλών στις συμφύσεις γύρω από τον τένοντα και να προωθήσει την επούλωση των τενόντων. Το κλινικό αποτέλεσμα της αποφρακτικής θεραπείας είναι προφανές, αλλά υπάρχουν κλινικές αναφορές νέκρωσης των δακτύλων που προκαλείται από ακατάλληλη τοπική ένεση (Σχήμα 3).
Εικ. 3 Η μερική απόφραξη οδηγεί σε νέκρωση των άκρων των δακτύλων των δεικτών: Α. Το δέρμα του χεριού είναι κηλιδωτό και Β, Γ. Το μεσαίο τμήμα του δείκτη είναι σε μεγάλη απόσταση και οι άκρες των δακτύλων είναι νέκρωση
Προφυλάξεις για την αποφρακτική θεραπεία στη θεραπεία της τενοντοσυνοβίτιδας από στένωση στυλοειδούς κερκίδας: 1) Η θέση είναι ακριβής και η σύριγγα πρέπει να αποσύρεται πριν από την ένεση του φαρμάκου για να διασφαλιστεί ότι η βελόνα ένεσης δεν θα διεισδύσει στο αιμοφόρο αγγείο. 2) Κατάλληλη ακινητοποίηση του προσβεβλημένου άκρου για την αποφυγή πρόωρης άσκησης. 3) Μετά την ένεση ορμονικής απόφραξης, υπάρχουν συχνά διαφορετικοί βαθμοί πόνου, πρήξιμο, ακόμη και επιδείνωση του πόνου, που γενικά εξαφανίζονται σε 2-3 ημέρες. Εάν εμφανιστεί πόνος στα δάχτυλα και ωχρότητα, θα πρέπει να χορηγηθεί γρήγορα αντισπασμωδική και αντιπηκτική θεραπεία και θα πρέπει να γίνει αγγειογραφία για να γίνει σαφής διάγνωση, εάν είναι δυνατόν, και αγγειακή εξερεύνηση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό, εάν είναι απαραίτητο, ώστε να μην καθυστερήσει η πάθηση. 4) Οι ορμονικές αντενδείξεις όπως η υπέρταση, ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις κ.λπ. δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τοπική απόφραξη.
Shockwave: είναι μια συντηρητική, μη επεμβατική θεραπεία που έχει το πλεονέκτημα της παραγωγής ενέργειας έξω από το σώμα και της παραγωγής αποτελεσμάτων σε στοχευμένες περιοχές βαθιά μέσα στο σώμα χωρίς να βλάπτει τους περιβάλλοντες ιστούς. Έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση του μεταβολισμού, την ενίσχυση της αιματικής και λεμφικής κυκλοφορίας, τη βελτίωση της θρέψης των ιστών, την εκβάθυνση των φραγμένων τριχοειδών αγγείων και τη χαλάρωση των συμφύσεων των μαλακών ιστών των αρθρώσεων. Ωστόσο, ξεκίνησε αργά στη θεραπεία της στυλοειδούς στένωσης τενοντοσυνοβίτιδας της κερκίδας και οι ερευνητικές της αναφορές είναι σχετικά λίγες και εξακολουθούν να απαιτούνται τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες μεγάλης κλίμακας για την παροχή περισσότερων ιατρικών στοιχείων βασισμένων σε τεκμήρια, ώστε να προωθηθεί η χρήση της στη θεραπεία της στυλοειδούς στένωσης τενοντοσυνοβίτιδας της κερκίδας.
Θεραπεία βελονισμού: η μικρή θεραπεία βελονισμού είναι μια μέθοδος κλειστής απελευθέρωσης μεταξύ χειρουργικής θεραπείας και μη χειρουργικής θεραπείας, μέσω της εκβάθυνσης και της αποφλοίωσης των τοπικών βλαβών, οι συμφύσεις απελευθερώνονται και η παγίδευση της αγγειακής δέσμης νεύρων ανακουφίζεται πιο αποτελεσματικά και η κυκλοφορία του αίματος στους περιβάλλοντες ιστούς βελτιώνεται μέσω της καλοήθους διέγερσης του βελονισμού, μειώνοντας την φλεγμονώδη έκκριση και επιτυγχάνοντας τον σκοπό της αντιφλεγμονώδους και αναλγητικής δράσης.
Παραδοσιακή κινεζική ιατρική: Η τενονσινοβίτιδα από στένωση στυλοειδούς κερκίδας ανήκει στην κατηγορία του «συνδρόμου παράλυσης» στην ιατρική της πατρίδας και η ασθένεια βασίζεται στην ανεπάρκεια και το πρότυπο. Λόγω της μακροχρόνιας δραστηριότητας της άρθρωσης του καρπού, της υπερβολικής καταπόνησης, με αποτέλεσμα την τοπική ανεπάρκεια τσι και αίματος, αυτό ονομάζεται αρχική ανεπάρκεια. Λόγω της τοπικής ανεπάρκειας τσι και αίματος, οι μύες και οι φλέβες χάνουν την τροφή τους και γίνονται ολισθηροί, και λόγω της αίσθησης του αέρα, του κρύου και της υγρασίας, που επιδεινώνει την απόφραξη της λειτουργίας του τσι και του αίματος, παρατηρείται τοπικό πρήξιμο, πόνος και δραστηριότητα που περιορίζονται, και η συσσώρευση τσι και αίματος είναι πιο σοβαρή και ο τοπικός σπασμός είναι πιο σοβαρός, επομένως διαπιστώνεται ότι ο πόνος της κινητής άρθρωσης του καρπού και της πρώτης μετακαρποφαλαγγικής άρθρωσης επιδεινώνεται στην κλινική πράξη, κάτι που αποτελεί πρότυπο. Κλινικά διαπιστώθηκε ότι η θεραπεία με μοξοθεραπεία, η θεραπεία μασάζ, η εξωτερική θεραπεία της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής και η θεραπεία βελονισμού έχουν ορισμένα κλινικά αποτελέσματα.
Χειρουργική θεραπεία: Η χειρουργική τομή του ραχιαίου καρπιαίου συνδέσμου της κερκίδας και η περιορισμένη εκτομή είναι μία από τις θεραπείες για τη στένωση της τενοντοσυνοβίτιδας στην στυλοειδή απόφυση της κερκίδας. Είναι κατάλληλη για ασθενείς με υποτροπιάζουσα τενοντοσυνοβίτιδα ή στένωση στυλοειδούς της κερκίδας, η οποία έχει αποτύχει μετά από πολλαπλές τοπικές αποφράξεις και άλλες συντηρητικές θεραπείες, και τα συμπτώματα είναι σοβαρά. Ειδικά σε ασθενείς με στενωτική προχωρημένη τενοντοσυνοβίτιδα, ανακουφίζει από τον έντονο και ανθεκτικό πόνο.
Άμεση ανοιχτή χειρουργική επέμβαση: Η συμβατική χειρουργική μέθοδος είναι η άμεση τομή στην ευαίσθητη περιοχή, η αποκάλυψη του πρώτου ραχιαίου μυϊκού διαφράγματος, η κοπή του παχυμένου τενόντιου ελύτρου και η απελευθέρωση του τένοντα έτσι ώστε ο τένοντας να μπορεί να ολισθαίνει ελεύθερα μέσα στο τένοντα ελύτρο. Η άμεση ανοιχτή χειρουργική επέμβαση είναι γρήγορη στην εφαρμογή της, αλλά ενέχει μια σειρά από χειρουργικούς κινδύνους, όπως η μόλυνση, και λόγω της άμεσης αφαίρεσης της ραχιαίας ταινίας στήριξης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να προκληθεί εξάρθρωση του τένοντα και βλάβη στο κερκιδικό νεύρο και τη φλέβα.
1η διαφραγματολυτική τομή: Αυτή η χειρουργική μέθοδος δεν κόβει το παχυμένο τένοντα έλυτρο, αλλά αφαιρεί την γαγγλιακή κύστη που βρίσκεται στο 1ο εκτείνον διάφραγμα ή κόβει το διάφραγμα μεταξύ του μακρού απαγωγού και του βραχέος εκτείνοντος του αντίχειρα για να απελευθερώσει το 1ο ραχιαίο εκτείνον διάφραγμα. Αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με την άμεση ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, με την κύρια διαφορά ότι μετά την κοπή της ταινίας στήριξης του εκτείνοντος, το τένοντα έλυτρο απελευθερώνεται και το τένοντα έλυτρο αφαιρείται αντί για τομή του παχυμένου τένοντα έλυτρου. Αν και σε αυτή τη μέθοδο μπορεί να υπάρχει υπεξάρθρημα τένοντα, προστατεύει το 1ο ραχιαίο εκτείνον διάφραγμα και έχει υψηλότερη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα για τη σταθερότητα του τένοντα από την άμεση εκτομή του τένοντα έλυτρου. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το παχυμένο τένοντα έλυτρο δεν αφαιρείται και το παχυμένο τένοντα έλυτρο μπορεί να εξακολουθεί να είναι φλεγμονώδες, οίδημα και η τριβή με τον τένοντα θα οδηγήσει σε υποτροπή της νόσου.
Αρθροσκοπική αύξηση οστεοϊνώδους πόρου: η αρθροσκοπική θεραπεία έχει τα πλεονεκτήματα του λιγότερου τραύματος, του σύντομου κύκλου θεραπείας, της υψηλής ασφάλειας, των λιγότερων επιπλοκών και της ταχύτερης ανάρρωση, και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι ότι η ζώνη στήριξης του εκτείνοντα δεν τομείται και δεν θα υπάρξει εξάρθρωση τένοντα. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει διαμάχη και ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι η αρθροσκοπική χειρουργική επέμβαση είναι ακριβή και χρονοβόρα, και τα πλεονεκτήματά της έναντι της άμεσης ανοιχτής χειρουργικής επέμβασης δεν είναι αρκετά προφανή. Επομένως, η αρθροσκοπική θεραπεία γενικά δεν επιλέγεται από την πλειοψηφία των γιατρών και των ασθενών.
Ώρα δημοσίευσης: 29 Οκτωβρίου 2024
