Τα κατάγματα του μηριαίου λαιμού αντιπροσωπεύουν το 50% των καταγμάτων ισχίου. Για ασθενείς που δεν είναι ελκυστικοί με κατάγματα του μηριαίου λαιμού συνιστάται συνήθως η θεραπεία εσωτερικής στερέωσης. Ωστόσο, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως η μη παραβίαση του θραύσης, η νέκρωση του μηριαίου κεφαλιού και η συντόμευση του μηριαίου λαιμού, είναι αρκετά συνηθισμένες στην κλινική πρακτική. Επί του παρόντος, οι περισσότερες έρευνες επικεντρώνονται στον τρόπο πρόληψης της νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής μετά την εσωτερική σταθεροποίηση των καταγμάτων του μηριαίου λαιμού, ενώ δίδεται λιγότερη προσοχή στο ζήτημα της μείωσης του μηριαίου λαιμού.
Επί του παρόντος, οι εσωτερικές μέθοδοι στερέωσης για κατάγματα του μηριαίου λαιμού, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τριών σωληνώσεων βιδών, FNS (σύστημα μηριαίου λαιμού) και δυναμικών βιδών ισχίου, στοχεύουν στην πρόληψη του μηριαίου λαιμού και στην παροχή αξονικής συμπίεσης για να αποφευχθεί η μη παρακμή. Ωστόσο, η ανεξέλεγκτη ή υπερβολική συρόμενη συμπίεση οδηγεί αναπόφευκτα σε συντόμευση του μηριαίου λαιμού. Υπό το πρίσμα αυτό, οι εμπειρογνώμονες από το Νοσοκομείο του Δεύτερου Λαού που συνδέονται με το Fujian University of Traditional Minese Medicine, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία του μήκους του μηριαίου λαιμού στην επούλωση και τη λειτουργία του ισχίου, πρότεινε τη χρήση ενός "βιδωτού βιδωτή βίδα" σε συνδυασμό με FNS για τη σταθεροποίηση του μηριαίου λαιμού. Αυτή η προσέγγιση έχει δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα και η έρευνα δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Orthopedic Surgery.
Το άρθρο αναφέρει δύο τύπους "βιδών κατά των ματιών": το ένα είναι μια τυποποιημένη σωστή βίδα και ο άλλος μια βίδα με σχεδιασμό διπλής απόπειρα. Από τις 53 περιπτώσεις στην ομάδα βιδών κατά της διαστρωμάτωσης, μόνο 4 περιπτώσεις χρησιμοποίησαν τη βίδα διπλής θλίψης. Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν η μερικώς σπείρωμα σωληνίσκων έχει πραγματικά ένα αντι-στροβιλιστικό αποτέλεσμα.
Όταν και οι δύο μερικώς βιδωμένες βίδες και οι βίδες διπλής θλίψης αναλύθηκαν μεταξύ τους και συγκρίθηκαν με την παραδοσιακή εσωτερική σταθεροποίηση FNS, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο βαθμός συντόμευσης στην ομάδα βιδών κατά της κατάστασης ήταν σημαντικά χαμηλότερος από ό, τι στην παραδοσιακή ομάδα FNS στο 1μηνο, 3μηνο και 1 έτη παρακολούθησης, με στατιστική σημασία. Αυτό εγείρει το ερώτημα: είναι το αποτέλεσμα λόγω της τυποποιημένης σωληνισμένης βίδας ή της βίδας διπλής θλίψης;
Το άρθρο παρουσιάζει 5 περιπτώσεις που αφορούν βίδες κατά της κατάρρευσης και μετά από προσεκτικότερη εξέταση, μπορεί να φανεί ότι στις περιπτώσεις 2 και 3, όπου χρησιμοποιήθηκαν μερικώς βιδωμένες βίδες, υπήρξε αξιοσημείωτη απόσυρση και συντόμευση βιδών (οι εικόνες που επισημάνθηκαν με τον ίδιο αριθμό αντιστοιχούν στην ίδια περίπτωση).
Με βάση τις εικόνες των περιπτώσεων, η αποτελεσματικότητα της βιδωτής βίδας διπλής θλίψης στην πρόληψη της συντομεύσεων είναι αρκετά εμφανής. Όσον αφορά τις σωληνώσεις, το άρθρο δεν παρέχει ξεχωριστή ομάδα σύγκρισης γι 'αυτούς. Ωστόσο, το άρθρο προσφέρει μια πολύτιμη προοπτική στην εσωτερική σταθεροποίηση του μηριαίου λαιμού, υπογραμμίζοντας τη σημασία της διατήρησης του μηριαίου λαιμού.
Χρόνος δημοσίευσης: SEP-06-2024
