Τα κατάγματα του μηριαίου αυχένα αντιπροσωπεύουν το 50% των καταγμάτων του ισχίου. Για μη ηλικιωμένους ασθενείς με κατάγματα του μηριαίου αυχένα, συνήθως συνιστάται θεραπεία εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Ωστόσο, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως η μη πώρωση του κατάγματος, η νέκρωση της μηριαίας κεφαλής και η βράχυνση του μηριαίου αυχένα, είναι αρκετά συχνές στην κλινική πράξη. Επί του παρόντος, η περισσότερη έρευνα επικεντρώνεται στον τρόπο πρόληψης της νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής μετά από εσωτερική οστεοσύνθεση καταγμάτων του μηριαίου αυχένα, ενώ λιγότερη προσοχή δίνεται στο ζήτημα της βράχυνσης του μηριαίου αυχένα.
Επί του παρόντος, οι μέθοδοι εσωτερικής οστεοσύνθεσης για κατάγματα αυχένα του μηριαίου οστού, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τριών σωληνωτών βιδών, του FNS (Σύστημα Μηριαίου Αυχένα) και των δυναμικών βιδών ισχίου, στοχεύουν όλες στην πρόληψη της ραιβότητας του μηριαίου αυχένα και στην παροχή αξονικής συμπίεσης για την αποφυγή της μη πώρωσης. Ωστόσο, η ανεξέλεγκτη ή υπερβολική ολισθαίνουσα συμπίεση οδηγεί αναπόφευκτα σε βράχυνση του μηριαίου αυχένα. Υπό το πρίσμα αυτό, ειδικοί από το Δεύτερο Λαϊκό Νοσοκομείο που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής Fujian, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία του μήκους του μηριαίου αυχένα στην επούλωση του κατάγματος και τη λειτουργία του ισχίου, πρότειναν τη χρήση μιας «βίδας κατά της βράχυνσης» σε συνδυασμό με την FNS για την οστεοσύνθεση κατάγματος αυχένα του μηριαίου οστού. Αυτή η προσέγγιση έχει δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα και η έρευνα δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Orthopaedic Surgery.
Το άρθρο αναφέρει δύο τύπους "βιδών κατά του βραχυκυκλώματος": η μία είναι μια τυπική βίδα με αυλό και η άλλη μια βίδα με σχεδιασμό διπλού σπειρώματος. Από τις 53 θήκες στην ομάδα βιδών κατά του βραχυκυκλώματος, μόνο 4 θήκες χρησιμοποίησαν τη βίδα διπλού σπειρώματος. Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν η μερικώς σπειρωμένη βίδα με αυλό έχει πράγματι αποτέλεσμα κατά του βραχυκυκλώματος.
Όταν αναλύθηκαν μαζί τόσο οι μερικώς σπειροειδείς βίδες με αυλούς όσο και οι βίδες με διπλό σπείρωμα και συγκρίθηκαν με την παραδοσιακή εσωτερική οστεοσύνθεση FNS, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο βαθμός βράχυνσης στην ομάδα με βίδες κατά της βράχυνσης ήταν σημαντικά χαμηλότερος από ό,τι στην παραδοσιακή ομάδα FNS στα σημεία παρακολούθησης 1 μήνα, 3 μηνών και 1 έτους, με στατιστική σημαντικότητα. Αυτό εγείρει το ερώτημα: Οφείλεται η επίδραση στην τυπική βίδα με αυλούς ή στη βίδα με διπλό σπείρωμα;
Το άρθρο παρουσιάζει 5 περιπτώσεις που αφορούν βίδες κατά της βράχυνσης και, μετά από προσεκτικότερη εξέταση, διαπιστώνεται ότι στις περιπτώσεις 2 και 3, όπου χρησιμοποιήθηκαν μερικώς σπειροειδείς αύλακες βίδας, υπήρξε αισθητή συστολή και βράχυνση της βίδας (οι εικόνες με τον ίδιο αριθμό αντιστοιχούν στην ίδια περίπτωση).
Με βάση τις εικόνες των περιστατικών, η αποτελεσματικότητα της βίδας διπλού σπειρώματος στην πρόληψη της βράχυνσης είναι αρκετά εμφανής. Όσον αφορά τις βίδες με αυλό, το άρθρο δεν παρέχει ξεχωριστή ομάδα σύγκρισης για αυτές. Ωστόσο, το άρθρο προσφέρει μια πολύτιμη προοπτική σχετικά με την εσωτερική οστεοσύνθεση του αυχένα του μηριαίου οστού, τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης του μήκους του αυχένα του μηριαίου οστού.
Ώρα δημοσίευσης: 06 Σεπτεμβρίου 2024
