Τα κατάγματα κλείδας είναι ένα από τα πιο κοινά κατάγματα του άνω άκρου στην κλινική πρακτική, με το 82% των καταγμάτων κλείδας να είναι κατάγματα μεσαίας άξονα. Τα περισσότερα κατάγματα κλείδας χωρίς σημαντική μετατόπιση μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά με τους επιδέσμους των οκτώ, ενώ εκείνοι με σημαντική μετατόπιση, παρεμβαλλόμενο μαλακό ιστό, κίνδυνος αγγειακού ή νευρολογικού συμβιβασμού ή υψηλές λειτουργικές απαιτήσεις μπορεί να απαιτούν εσωτερική στερέωση με πλάκες. Το ποσοστό μη συνεδριακής μετά την εσωτερική σταθεροποίηση των καταγμάτων της κλείδας είναι σχετικά χαμηλός, περίπου 2,6%. Οι συμπτωματικές μη παραμορφώσεις απαιτούν συνήθως χειρουργική επέμβαση αναθεώρησης, με την κύρια προσέγγιση να είναι ακυτταρική οστική μοσχεύματα σε συνδυασμό με εσωτερική σταθεροποίηση. Ωστόσο, η διαχείριση των επαναλαμβανόμενων ατροφικών μη ενωμένων παραγόντων σε ασθενείς που έχουν ήδη υποβληθεί σε αναθεώρηση της μη συνεδριακής αναθεώρησης είναι εξαιρετικά προκλητική και παραμένει δίλημμα τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, ένας καθηγητής στο νοσοκομείο Xi'an Red Cross χρησιμοποίησε καινοτομά αυτόλογο δομικό μοσχεύμα των λαγόνων οστών σε συνδυασμό με αυτόλογο ακυτταρικό μοσχεύμα οστού για τη θεραπεία ανθεκτικών μη φυλών των καταγμάτων κλείδας μετά από αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση αναθεώρησης, επιτυγχάνοντας ευνοϊκά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "International Orthopedics".
Χειρουργική επέμβαση
Οι συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να συνοψιστούν ως το παρακάτω σχήμα:
Α: Αφαιρέστε την αρχική στερέωση, αφαιρέστε το σκληροκομικό οστό και την ουλή των ινών στο σπασμένο άκρο του θραύσης.
Β: Χρησιμοποιήθηκαν πλάκες ανακατασκευής πλαστικών κλείδας, οι βίδες κλειδώματος εισήχθησαν στα εσωτερικά και τα εξωτερικά άκρα για να διατηρηθούν η συνολική σταθερότητα της κλείδας και οι βίδες δεν σταθεροποιήθηκαν στην περιοχή που πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σπασμένο άκρο της κλείδας.
Γ: Μετά τη σταθεροποίηση της πλάκας, τρυπήστε τρύπες με βελόνα Kirschler κατά μήκος του σπασμένου άκρου του θραύσης προς τα μέσα και έξω μέχρι την τρύπα να βυθίσει το αίμα (σήμα κόκκινου πιπεριού), υποδεικνύοντας εδώ καλή μεταφορά αίματος οστών.
Δ: Αυτή τη στιγμή, συνεχίστε να τρυπάτε 5 χιλιοστά μέσα και έξω, και τρυπήστε διαμήκεις τρύπες στο πίσω μέρος, που ευνοούν την επόμενη οστεοτομία.
Ε: Μετά την οστεοτομία κατά μήκος της αρχικής οπής τρυπανιού, μετακινήστε τον κάτω φλοιό των οστών κάτω για να αφήσετε μια κούρσα των οστών.
F: Το διχαλικό λαγόνιο οστό εμφυτεύτηκε στην αυλάκωση των οστών και στη συνέχεια ο άνω φλοιός, η λαγόνια κορυφή και ο κάτω φλοιός σταθεροποιήθηκαν με βίδες. Το λαγόνιοι ακυρωμένο οστό εισήχθη στον χώρο κατάγματος
Τυπικός
περιπτώσεις:
▲ Ο ασθενής ήταν ένα 42χρονο αρσενικό με κάταγμα μεσαίου τμήματος της αριστερής κλείδας που προκαλείται από τραύμα (α). Μετά από χειρουργική επέμβαση (Β). Σταθερό κάταγμα και μη συνδικαλιστή των οστών εντός 8 μηνών μετά τη χειρουργική επέμβαση (c). Μετά την πρώτη ανακαίνιση (D). Κάταγμα χάλυβα πλακών 7 μήνες μετά την ανακαίνιση και τη μη θεραπεία (e). Το κάταγμα επουλώθηκε (Η, Ι) μετά από δομικό εμβολιασμό οστού (F, G) του φλοιού του ilium.
Στη μελέτη του συγγραφέα συμπεριλήφθηκαν συνολικά 12 περιπτώσεις ανίχνευσης ανίχνευσης ανίχνευσης οστών, τα οποία πέτυχαν θεραπεία οστών μετά από χειρουργική επέμβαση και 2 ασθενείς είχαν επιπλοκές, 1 περίπτωση θρόμβωσης διαμικρούχου φλεβικού μοσχαριού και 1 περίπτωση πόνου απομάκρυνσης των οστών.
Το ανθεκτικό clavicular nonnion είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα στην κλινική πρακτική, η οποία φέρνει βαρύ ψυχολογικό βάρος τόσο στους ασθενείς όσο και στους γιατρούς. Αυτή η μέθοδος, σε συνδυασμό με το δομικό μοσχεύμα των οστών του φλοιού του οστού του ilium και του ακτινοβολούμενου οστού, έχει επιτύχει ένα καλό αποτέλεσμα της επούλωσης των οστών και η αποτελεσματικότητα είναι ακριβής, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αναφορά για τους κλινικούς ιατρούς.
Χρόνος δημοσίευσης: Μαρ-23-2024
