Κατά την επιλογή ενός σχεδίου θεραπείας για απομακρυσμένα κνημιαία κατάγματα, η εξωτερική σταθεροποίηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προσωρινή σταθεροποίηση για κατάγματα με σοβαρούς τραυματισμούς μαλακών ιστών.
Ενδείξεις:
"Έλεγχος βλάβης" Προσωρινή σταθεροποίηση των καταγμάτων με σημαντικό τραυματισμό μαλακών ιστών, όπως ανοικτά κατάγματα ή κλειστά κατάγματα με σημαντική διόγκωση μαλακών ιστών.
Οριστική θεραπεία μολυσμένων, μολυσμένων καταγμάτων ή κατάγματα με σοβαρό τραυματισμό μαλακών ιστών.
Examine:
Κατάσταση μαλακού ιστού: ① Open πληγή? ②SEVERE Soft Tissue Contusion, Soft Wisue Swelling. Ελέγξτε για τη νευροαγγειακή κατάσταση και καταγράψτε προσεκτικά.
Απεικόνιση: Αντεροπόσταξη και πλευρικές ακτίνες Χ της κνήμης, και ερεθοδοσταρίδια, πλευρικά και αστράγαλα βελονίδια της άρθρωσης του αστραγάλου. Εάν υπάρχει ύποπτη ενδοαρθρική κάταγμα, πρέπει να εκτελεστεί μια CT σάρωση του κνημιαίου θησαυρού.
ANatomy:·
Η ανατομική "ασφαλής ζώνη" για την εξωτερική τοποθέτηση ακροδέκτης στερέωσης ορίστηκε σύμφωνα με διαφορετικά επίπεδα διατομής.
Η εγγύς μεταφθάρωση της κνήμης παρέχει μια ζώνη ασφαλείας σε σχήμα τόξου 220 °, όπου μπορούν να τοποθετηθούν εξωτερικοί ακροδέκτες στερέωσης.
Άλλα τμήματα της κνήμης παρέχουν μια περιοχή εισαγωγής ασφαλούς βελόνας προθέρμανσης στην περιοχή των 120 ° ~ 140 °.
Sουραγκική τεχνική
Θέση: Ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια θέση σε έναν διαφανή τραπέζι ακτίνων Χ και άλλα πράγματα όπως ένα μαξιλάρι ή ράφι τοποθετούνται κάτω από το πληγμένο άκρο για να βοηθήσουν στη διατήρηση της θέσης. Η τοποθέτηση του μαξιλαριού κάτω από το ipsilateral ισχίο περιστρέφει το προσβεβλημένο άκρο προς τα μέσα χωρίς υπερβολική εξωτερική περιστροφή.
Aπενιχρός
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μικρές τομές γίνονται στην κνήμη, τον calcaneus και το πρώτο μετατάρσιο για να τοποθετηθούν εξωτερικές ακίδες στερέωσης.
Τα κατάγματα των ινών είναι ευκολότερα σταθεροποιημένα από τα ορατά πλευρικά υποδόρια σύνορα.
Τα κατάγματα του κνημιαίου θησαυρού που εμπλέκονται στην άρθρωση μπορούν να σταθεροποιηθούν διαδερμικά. Εάν επιτρέψουν οι συνθήκες μαλακών ιστών και, εάν είναι απαραίτητο,, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια τακτική πρόσθια ή μέση προσέγγιση για τη σταθεροποίηση. Εάν η εξωτερική σταθεροποίηση χρησιμοποιείται μόνο ως μέτρο προσωρινής σταθεροποίησης, το σημείο εισόδου της βελόνας όπου σχεδιάζεται η βελόνα εξωτερικής στερέωσης, θα πρέπει να τοποθετηθεί μακριά από την τελική περιοχή στερέωσης των νυχιών για να αποφευχθεί η μόλυνση των μαλακών ιστών. Η έγκαιρη σταθεροποίηση της περόνης και των ενδοαρθρικών θραυσμάτων διευκολύνει την επακόλουθη οριστική σταθεροποίηση.
Προφυλάξεις
Να είστε επιφυλακτικοί της εξωτερικής διαδρομής ακροδέκτη για την επακόλουθη οριστική σταθεροποίηση του χειρουργικού πεδίου, καθώς ο μολυσμένος ιστός θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μετεγχειρητικές επιπλοκές. Οι τακτικές πρόσθιες ή μεσαίες προσεγγίσεις με σημαντική διόγκωση μαλακών ιστών μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές στην επούλωση των πληγών.
Μείωση και σταθεροποίηση των καταγμάτων πενωμάτων:
Κάθε φορά που επιτρέπουν οι συνθήκες μαλακών ιστών, τα κατάγματα των πενωμάτων αντιμετωπίζονται πρώτα. Το κάταγμα των ινών μειώνεται και σταθεροποιείται χρησιμοποιώντας την πλευρική ινώδη τομή, συνήθως με βίδες καθυστέρησης 3,5 mm και πλάκα σωλήνα 3,5 mm L/3 ή πλάκα LCDC 3,5mm. Αφού η περόνη είναι ανατομικά μειωμένη και σταθερή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για την αποκατάσταση του μήκους της κνήμης και τη διόρθωση της περιστροφικής παραμόρφωσης του κνημιαίου κάταγμα.
Προφυλάξεις
Σημαντική διόγκωση μαλακών ιστών ή σοβαρή ανοιχτή πληγή μπορεί επίσης να αποτρέψει την πρωτογενή στερέωση της περόνης. Προσέξτε να μην διορθώσετε τα εγγύς κατάγματα των ινών και να είστε προσεκτικοί για να τραυματίσετε το εγγύς επιφανειακό περονικό νεύρο.
Κνημιαία κατάγματα: μείωση και εσωτερική σταθεροποίηση
Τα ενδοαρθρικά κατάγματα του κνημιαίου θησαυρού θα πρέπει να μειώνονται υπό άμεση όραση μέσω της πρόσθιας ή μέσης προσέγγισης της απομακρυσμένης κνήμης ή μέσω έμμεσης χειροκίνητης μείωσης υπό φθοριοσκόπηση.
Κατά την οδήγηση της βίδας καθυστέρησης, το θραύσμα κατάγματος θα πρέπει πρώτα να σταθεροποιηθεί με το σύρμα Kirschner.
Η έγκαιρη μείωση και η σταθεροποίηση των ενδοαρθρικών καταγμάτων επιτρέπει τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και μεγαλύτερη ευελιξία στη δευτερογενή οριστική σταθεροποίηση. Οι δυσμενείς συνθήκες μαλακού ιστού, όπως η έντονη διόγκωση ή η σοβαρή βλάβη μαλακών ιστών, μπορεί να αποτρέψουν την έγκαιρη σταθεροποίηση ενδοαρθρικών θραυσμάτων.
Κνημιαία κατάγματα: μεταρρυθμιστική εξωτερική στερέωση
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας εξωτερικός σταθεροποιητής διασταυρούμενης άρθρωσης.
Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της μεθόδου οριστικής σταθεροποίησης δευτέρου σταδίου, δύο εξωτερικές ακίδες στερέωσης 5mm εισήχθησαν διαδερμικά ή μέσω μικρών τομών στη μεσαία ή πρόσθια επιφάνεια της κνήμης στο εγγύς άκρο του θραύσης.
Πρώτα αμβλύς αναλύστε την επιφάνεια των οστών, στη συνέχεια προστατεύστε τον περιβάλλοντα ιστό με ένα μανίκι προστασίας από μαλακό ιστό και στη συνέχεια τρυπήστε, βάζετε και οδηγήστε τη βίδα μέσα από το μανίκι.
Οι εξωτερικές ακροδέκτες στερέωσης στο απομακρυσμένο άκρο του θραύσης μπορούν να τοποθετηθούν στο απομακρυσμένο κνημιαίο θραύσμα, τον ασβεστία και το πρώτο μετατάρσιο ή το λαιμό του τάλου.
Οι μεταφυσικές εξωτερικές ακροδέκτες στερέωσης θα πρέπει να τοποθετηθούν στην ασβεστολιθική κονσέρβια από τη μεσαία έως την πλευρική για να αποφευχθεί η βλάβη στις μεσαίες νευροαγγειακές δομές.
Ο εξωτερικός ακροδέκτης στερέωσης του πρώτου μετατάρσια θα πρέπει να τοποθετηθεί στην πρόσθια επιφάνεια της βάσης του πρώτου μετατάρσια.
Μερικές φορές ένας εξωτερικός ακροδέκτης στερέωσης μπορεί να τοποθετηθεί πρόσθια μέσω της τομής του ταρσικού κόλπου.
Στη συνέχεια, η απομακρυσμένη κνήμη επαναφέρθηκε και η γραμμή δύναμης ρυθμίστηκε μέσω της ενδοεγχειρητικής φθοριοσκόπησης και ο εξωτερικός σταθεροποιητής συναρμολογήθηκε.
Κατά τη ρύθμιση του εξωτερικού σταθεροποιητή, χαλαρώστε το κλιπ σύνδεσης, εκτελέστε διαμήκη πρόσφυση και εκτελέστε απαλή χειροκίνητη μείωση υπό φθοριοσκόπηση για να ρυθμίσετε τη θέση του θραύσματος θραύσης. Ο χειριστής διατηρεί τότε τη θέση ενώ ο βοηθός σφίγγει τα κλιπ σύνδεσης.
Main σημείο
Εάν η εξωτερική σταθεροποίηση δεν είναι μια οριστική θεραπεία, η εξωτερική διαδρομή βελόνας στερέωσης θα πρέπει να διατηρείται μακριά από την καθορισμένη περιοχή σταθεροποίησης κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού λειτουργίας, έτσι ώστε να μην μολύνει το πεδίο μελλοντικής λειτουργίας. Η σταθερότητα της εξωτερικής στερέωσης μπορεί να αυξηθεί αυξάνοντας την απόσταση των ακίδων στερέωσης σε κάθε θέση κατάγματος, αυξάνοντας τη διάμετρο των ακίδων, αυξάνοντας τον αριθμό των ακίδων στερέωσης και τη σύνδεση των δακτυλίων, προσθέτοντας σημεία σταθεροποίησης σε όλη την άρθρωση του αστραγάλου και αυξάνοντας το επίπεδο στερέωσης ή εφαρμόζοντας έναν δακτύλιο εξωτερικού σταθερού. Η επαρκής διορθωτική ευθυγράμμιση θα πρέπει να εξασφαλίζεται μέσω των πρόσθιων και πλευρικών φάσεων.
Κνημιαία κατάγματα: μη-αρθρική εξωτερική σταθεροποίηση
Μερικές φορές είναι μια επιλογή να εφαρμόσετε έναν εξωτερικό σταθεροποιητή που δεν καλύπτει την άρθρωση. Εάν το απομακρυσμένο κνημιαίο θραύσμα είναι αρκετά μεγάλο για να φιλοξενήσει τις εξωτερικές ακροδέκτες στερέωσης μισής διαδρομής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας απλός εξωτερικός σταθεροποιητής. Για ασθενείς με μικρά θραύσματα κατάγματος μεταφυσικής, ένας υβριδικός εξωτερικός σταθεροποιητής που αποτελείται από ένα εγγύς ημι-σπασμένο εξωτερικό πείρο στερέωσης και ένα απομακρυσμένο καλώδιο Kirschner είναι χρήσιμο ως προσωρινή ή οριστική τεχνική θεραπείας. Πρέπει να δοθεί προσοχή όταν χρησιμοποιείτε μη-αρθρικούς εξωτερικούς σταθεροποιητές για κατάγματα με μόλυνση μαλακών ιστών. Η απομάκρυνση αυτού του μολυσμένου ιστού, η αποδέσμευση της οδού της βελόνας και η ακινητοποίηση του άκρου σε ένα χυτό μέχρις ότου απαιτείται συνήθως καλή επούλωση πληγών πριν από την οριστική ακινητοποίηση.
Sichuan Chenanhui Technology Co., Ltd
Επικοινωνία: Yoyo
Whatsapp: +8615682071283
Email: liuyaoyao@medtechcah.com
Χρόνος δημοσίευσης: Φεβ-10-2023
