Υπάρχουν δύο τύποι χειρουργικών μεθόδων, οι βίδες πλάκας και οι ενδομυελικές καρφίτσες. Η πρώτη περιλαμβάνει τις γενικές βίδες πλάκας και τις βίδες πλάκας συμπίεσης συστήματος AO, και η δεύτερη περιλαμβάνει κλειστές και ανοιχτές ανάδρομες ή ανάδρομες καρφίτσες. Η επιλογή βασίζεται στη συγκεκριμένη θέση και τον τύπο του κατάγματος.
Η ενδομυελική στερέωση με καρφίτσα έχει τα πλεονεκτήματα της μικρής έκθεσης, της λιγότερης απογύμνωσης, της σταθερής στερέωσης, της μη ανάγκης για εξωτερική στερέωση, κ.λπ. Είναι κατάλληλη για κάταγμα μέσου 1/3, άνω 1/3 μηριαίου οστού, πολυτμηματικό κάταγμα, παθολογικό κάταγμα. Για το κάταγμα κάτω 1/3, λόγω της μεγάλης μυελικής κοιλότητας και πολλών σπογγωδών οστών, είναι δύσκολο να ελεγχθεί η περιστροφή της ενδομυελικής καρφίτσας και η στερέωση δεν είναι ασφαλής, αν και μπορεί να ενισχυθεί με βίδες, αλλά είναι πιο κατάλληλη για βίδες χαλύβδινης πλάκας.
I Ανοιχτή εσωτερική οστεοσύνθεση για κάταγμα μηριαίου οστού με ενδομυελικό ήλο
(1) Τομή: Γίνεται μια πλάγια ή οπίσθια πλάγια μηριαία τομή κεντραρισμένη στο σημείο του κατάγματος, μήκους 10-12 cm, η οποία τέμνει το δέρμα και την ευρεία περιτονία και αποκαλύπτει τον πλάγιο μηριαίο μυ.
Η πλάγια τομή γίνεται στη γραμμή μεταξύ του μείζονος τροχαντήρα και του πλάγιου κονδύλου του μηριαίου οστού, και η δερματική τομή της οπίσθιας πλάγιας τομής είναι η ίδια ή ελαφρώς μεταγενέστερη, με την κύρια διαφορά ότι η πλάγια τομή διασχίζει τον έξω πλατύ μυ, ενώ η οπίσθια πλάγια τομή εισέρχεται στο οπίσθιο διάστημα του έξω πλατύ μυός μέσω του έξω πλατύ μυός. (Εικ. 3.5.5.2-1, 3.5.5.2-2).
Η πρόσθια πλάγια τομή, από την άλλη πλευρά, γίνεται μέσω της γραμμής από την πρόσθια άνω λαγόνια άκανθα έως το εξωτερικό άκρο της επιγονατίδας και προσεγγίζεται μέσω του πλάγιου μηριαίου μυός και του ορθού μηριαίου μυός, κάτι που μπορεί να τραυματίσει τον ενδιάμεσο μηριαίο μυ και τους νευρικούς κλάδους προς τον πλάγιο μηριαίο μυ και τους κλάδους της στροφικής μηριαίας εξωτερικής αρτηρίας και ως εκ τούτου σπάνια ή ποτέ δεν χρησιμοποιείται (Εικ. 3.5.5.2-3).
(2) Αποκάλυψη: Διαχωρίστε και τραβήξτε τον πλάγιο μηριαίο μυ προς τα εμπρός και εισέλθετε σε αυτόν στο διάστημά του με τον δικέφαλο μηριαίο μυ ή κόψτε απευθείας και διαχωρίστε τον πλάγιο μηριαίο μυ, αλλά η αιμορραγία είναι μεγαλύτερη. Κόψτε το περιόστεο για να αποκαλύψετε τα άνω και κάτω σπασμένα άκρα του κατάγματος του μηριαίου οστού και αποκαλύψτε το πεδίο στο βαθμό που μπορεί να παρατηρηθεί και να αποκατασταθεί, και απογυμνώστε τους μαλακούς ιστούς όσο το δυνατόν λιγότερο.
(3) Επιδιόρθωση της εσωτερικής οστεοσύνθεσης: Προσαγωγή του προσβεβλημένου άκρου, αποκάλυψη του εγγύς σπασμένου άκρου, εισαγωγή της ενδομυελικής βελόνας σε σχήμα δαμασκηνιάς ή της ενδομυελικής βελόνας σε σχήμα V και προσπάθεια μέτρησης εάν το πάχος της βελόνας είναι κατάλληλο. Εάν υπάρχει στένωση της μυελικής κοιλότητας, ο διαστολέας της μυελικής κοιλότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την σωστή επιδιόρθωση και επέκταση της κοιλότητας, ώστε να αποφευχθεί η μη δυνατότητα εισόδου και εξαγωγής της βελόνας. Στερεώστε το εγγύς σπασμένο άκρο με μια θήκη οστού, εισάγετε την ενδομυελική βελόνα ανάδρομα, διαπεράστε το μηριαίο οστό από τον μείζονα τροχαντήρα και, όταν το άκρο της βελόνας σπρώξει προς τα πάνω το δέρμα, κάντε μια μικρή τομή 3 cm στο σημείο και συνεχίστε να εισάγετε την ενδομυελική βελόνα μέχρι να εκτεθεί έξω από το δέρμα. Η ενδομυελική βελόνα αποσύρεται, ανακατευθύνεται, διέρχεται από το τρήμα από τον μείζονα τροχαντήρα και στη συνέχεια εισάγεται εγγύς στο επίπεδο της διατομής. Οι βελτιωμένες ενδομυελικές βελόνες έχουν μικρά στρογγυλεμένα άκρα με οπές εξαγωγής. Στη συνέχεια, δεν χρειάζεται να τραβήξετε έξω και να αλλάξετε την κατεύθυνση, και η βελόνα μπορεί να τρυπηθεί έξω και στη συνέχεια να τρυπηθεί μία φορά προς τα μέσα. Εναλλακτικά, η βελόνα μπορεί να εισαχθεί ανάδρομα με μια καρφίτσα οδηγό και να εκτεθεί έξω από την μείζονα τροχαντηρική τομή, και στη συνέχεια η ενδομυελική καρφίτσα μπορεί να εισαχθεί στην μυελική κοιλότητα.
Περαιτέρω αποκατάσταση του κατάγματος. Η ανατομική ευθυγράμμιση μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας τη μόχλευση της εγγύς ενδομυελικής καρφίτσας σε συνδυασμό με την περιστροφή του οστού, την έλξη και την επικάλυψη του κατάγματος. Η στερέωση επιτυγχάνεται με μια θήκη οστού και στη συνέχεια η ενδομυελική καρφίτσα οδηγείται έτσι ώστε η οπή εξαγωγής της καρφίτσας να κατευθύνεται προς τα πίσω ώστε να προσαρμόζεται στην μηριαία καμπυλότητα. Το άκρο της βελόνας πρέπει να φτάνει στο κατάλληλο μέρος του περιφερικού άκρου του κατάγματος, αλλά όχι μέσα από το χόνδρινο στρώμα, και το άκρο της βελόνας πρέπει να αφήνεται 2 cm έξω από τον τροχαντήρα, ώστε να μπορεί να αφαιρεθεί αργότερα. (Εικ. 3.5.5.2-4)
Μετά τη στερέωση, δοκιμάστε παθητική κίνηση του άκρου και παρατηρήστε τυχόν αστάθεια. Εάν είναι απαραίτητο να αντικαταστήσετε την παχύτερη ενδομυελική βελόνα, μπορεί να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί. Εάν υπάρχει μικρή χαλάρωση και αστάθεια, μπορεί να προστεθεί μια βίδα για να ενισχυθεί η στερέωση. (Εικ. 3.5.5.2-4)
Το τραύμα τελικά ξεπλύθηκε και κλείστηκε σε στρώσεις. Τοποθετήθηκε γύψινο επίθεμα κατά της εξωτερικής περιστροφής.
II Εσωτερική στερέωση με βίδα πλάκας
Η εσωτερική στερέωση με βίδες χαλύβδινης πλάκας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα μέρη του μηριαίου στελέχους, αλλά το κάτω 1/3 είναι πιο κατάλληλο για αυτόν τον τύπο στερέωσης λόγω της ευρείας μυελικής κοιλότητας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενική χαλύβδινη πλάκα ή χαλύβδινη πλάκα συμπίεσης AO. Η τελευταία είναι πιο συμπαγής και σταθερά στερεωμένη χωρίς εξωτερική στερέωση. Ωστόσο, καμία από τις δύο δεν μπορεί να αποφύγει τον ρόλο της κάλυψης της τάσης και να συμμορφωθεί με την αρχή της ίσης αντοχής, η οποία χρειάζεται βελτίωση.
Αυτή η μέθοδος έχει μεγαλύτερο εύρος απολέπισης, περισσότερη εσωτερική στερέωση, επηρεάζει την επούλωση και έχει επίσης μειονεκτήματα.
Όταν υπάρχει έλλειψη ενδομυελικών παθήσεων των ακίδων, η καμπυλότητα του μυελού σε παλαιό κάταγμα ή ένα μεγάλο μέρος του αδιαπέραστου και το κάτω 1/3 του κατάγματος είναι πιο προσαρμόσιμα.
(1) Πλάγια μηριαία ή οπίσθια πλάγια τομή.
(2)(2) Η αποκάλυψη του κατάγματος και, ανάλογα με τις περιστάσεις, θα πρέπει να ρυθμίζεται και να στερεώνεται εσωτερικά με βίδες πλάκας. Η πλάκα θα πρέπει να τοποθετείται στην πλευρά της πλευρικής τάσης, οι βίδες θα πρέπει να διέρχονται από τον φλοιό και στις δύο πλευρές και το μήκος της πλάκας θα πρέπει να είναι 4-5 φορές η διάμετρος του οστού στο σημείο του κατάγματος. Το μήκος της πλάκας είναι 4 έως 8 φορές η διάμετρος του κατάγματος. Πλάκες 6 έως 8 οπών χρησιμοποιούνται συνήθως στο μηριαίο οστό. Μεγάλα θρυμματισμένα θραύσματα οστού μπορούν να στερεωθούν με επιπλέον βίδες και ένας μεγάλος αριθμός οστικών μοσχευμάτων μπορεί να τοποθετηθεί ταυτόχρονα στην έσω πλευρά του θρυμματισμένου κατάγματος. (Εικ. 3.5.5.2-5).
Ξεπλύνετε και κλείστε σε στρώσεις. Ανάλογα με τον τύπο των βιδών πλάκας που χρησιμοποιήθηκαν, αποφασίστηκε εάν θα εφαρμοζόταν ή όχι εξωτερική στερέωση με γύψο.
Ώρα δημοσίευσης: 27 Μαρτίου 2024
