Υπάρχουν δύο τύποι χειρουργικών μεθόδων, οι βίδες πλάκας και οι ενδομυελικοί πείροι, ο πρώτος περιλαμβάνει βίδες γενικής πλάκας και βίδες πλάκας συμπίεσης συστήματος AO και ο δεύτερος περιλαμβάνει κλειστούς και ανοιχτούς ανάδρομους ή ανάδρομους πείρους.Η επιλογή βασίζεται στη συγκεκριμένη θέση και τον τύπο του κατάγματος.
Η ενδομυελική στερέωση έχει τα πλεονεκτήματα της μικρής έκθεσης, λιγότερης απογύμνωσης, σταθερής στερέωσης, δεν χρειάζεται εξωτερική στερέωση κ.λπ. Είναι κατάλληλη για κάταγμα μεσαίου 1/3, άνω 1/3 μηριαίου, πολυτμηματικού κατάγματος, παθολογικού κατάγματος.Για το κάτω 1/3 κάταγμα, λόγω της μεγάλης μυελικής κοιλότητας και πολλών σπογγώδους οστού, είναι δύσκολο να ελεγχθεί η περιστροφή της ενδομυελικής ακίδας και η στερέωση δεν είναι ασφαλής, αν και μπορεί να ενισχυθεί με βίδες, αλλά είναι πιο κατάλληλη για βίδες πλάκας χάλυβα.
I Ανοιχτή-εσωτερική Στερέωση για Κάταγμα Μηριαίου άξονα με Ενδομυελικό Νύχι
(1) Τομή: Γίνεται πλάγια ή οπίσθια πλάγια τομή του μηριαίου με κέντρο το σημείο του κατάγματος, με μήκος 10-12 cm, κόβοντας το δέρμα και την ευρεία περιτονία και αποκαλύπτοντας τον πλάγιο μηριαίο μυ.
Η πλάγια τομή γίνεται στη γραμμή μεταξύ του μείζονος τροχαντήρα και του πλάγιου κόνδυλου του μηριαίου οστού και η τομή του δέρματος της οπίσθιας πλάγιας τομής είναι η ίδια ή ελαφρώς μεταγενέστερη, με τη βασική διαφορά ότι η πλάγια τομή διασπά τον πλάγιο πλάγιο μυ. , ενώ η οπίσθια πλάγια τομή εισέρχεται στο οπίσθιο μεσοδιάστημα του πλάγιου πλάγιου μυός μέσω του πλαγιοειδούς μυός. (Εικ. 3.5.5.2-1，3.5.5.2-2).
Η προσθιοπλάγια τομή, από την άλλη πλευρά, γίνεται μέσω της γραμμής από την πρόσθια άνω λαγόνια σπονδυλική στήλη μέχρι το εξωτερικό άκρο της επιγονατίδας και προσεγγίζεται μέσω του πλάγιου μηριαίου μυός και του ορθού μηριαίου μυός, που μπορεί να τραυματίσει τον ενδιάμεσο μηριαίο μυ και το νεύρο διακλαδίζεται στον πλάγιο μηριαίο μυ και διακλαδίζεται της στροφικής μηριαίας εξωτερικής αρτηρίας, και επομένως χρησιμοποιείται σπάνια ή ποτέ (Εικ. 3.5.5.2-3).
(2) Έκθεση: Διαχωρίστε και τραβήξτε τον πλάγιο μηριαίο μυ προς τα εμπρός και εισάγετέ τον στο μεσοδιάστημά του με τον δικέφαλο μηριαίο ή απευθείας κόψτε και διαχωρίστε τον πλάγιο μηριαίο μυ, αλλά η αιμορραγία είναι μεγαλύτερη.Κόψτε το περιόστεο για να αποκαλύψετε τα άνω και κάτω σπασμένα άκρα του κατάγματος του μηριαίου οστού και αποκαλύψτε το πεδίο εφαρμογής στο βαθμό που μπορεί να παρατηρηθεί και να αποκατασταθεί και απογυμνώστε τους μαλακούς ιστούς όσο το δυνατόν λιγότερο.
(3) Επιδιόρθωση της εσωτερικής στερέωσης: Προσθέστε το προσβεβλημένο άκρο, εκθέστε το εγγύς σπασμένο άκρο, εισαγάγετε το άνθος δαμάσκηνου ή την ενδομυελική βελόνα σχήματος V και προσπαθήστε να μετρήσετε εάν το πάχος της βελόνας είναι κατάλληλο.Εάν υπάρχει στένωση της μυελικής κοιλότητας, ο διαστολέας της μυελικής κοιλότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την σωστή επισκευή και επέκταση της κοιλότητας, έτσι ώστε η βελόνα να μην μπορεί να εισέλθει και να μην μπορεί να τραβηχτεί έξω.Στερεώστε το εγγύς σπασμένο άκρο με ένα στήριγμα οστού, εισάγετε την ενδομυελική βελόνα ανάδρομα, διεισδύστε στο μηριαίο οστό από τον μείζονα τροχαντήρα και όταν το άκρο της βελόνας πιέσει προς τα πάνω το δέρμα, κάντε μια μικρή τομή 3 cm στο σημείο και συνεχίστε να εισάγετε την ενδομυελική βελόνα μέχρι να εκτεθεί έξω από το δέρμα.Η ενδομυελική βελόνα αποσύρεται, ανακατευθύνεται, περνά μέσα από το τρήμα από τον μείζονα τροχαντήρα και στη συνέχεια εισάγεται κοντά στο επίπεδο της διατομής.Οι βελτιωμένες ενδομυελικές βελόνες έχουν μικρά στρογγυλεμένα άκρα με οπές εξαγωγής.Τότε δεν χρειάζεται να τραβήξετε έξω και να αλλάξετε την κατεύθυνση, και η βελόνα μπορεί να τρυπηθεί και στη συνέχεια να τρυπηθεί μία φορά.Εναλλακτικά, η βελόνα μπορεί να εισαχθεί ανάδρομα με έναν οδηγό πείρο και να εκτεθεί έξω από τη μεγαλύτερη τροχαντηρική τομή και στη συνέχεια η ενδομυελική ακίδα μπορεί να εισαχθεί στη μυελική κοιλότητα.
Περαιτέρω αποκατάσταση του κατάγματος.Η ανατομική ευθυγράμμιση μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας τη μόχλευση του εγγύς ενδομυελικού πείρου σε συνδυασμό με την περιστροφή του οστού, την έλξη και την επικάλυψη κατάγματος.Η στερέωση επιτυγχάνεται με ένα στήριγμα οστού και στη συνέχεια ο ενδομυελικός πείρος οδηγείται έτσι ώστε η οπή εξαγωγής του πείρου να κατευθύνεται προς τα πίσω για να προσαρμοστεί στην καμπυλότητα του μηριαίου.Το άκρο της βελόνας πρέπει να φτάνει στο κατάλληλο μέρος του περιφερικού άκρου του κατάγματος, αλλά όχι μέσω του στρώματος του χόνδρου και το άκρο της βελόνας πρέπει να μείνει 2 cm έξω από τον τροχαντήρα, ώστε να αφαιρεθεί αργότερα.（Εικ. 3.5.5.2-4).
Μετά τη στερέωση, δοκιμάστε παθητική κίνηση του άκρου και παρατηρήστε τυχόν αστάθεια.Εάν είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί η παχύτερη ενδομυελική βελόνα, μπορεί να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί.Εάν υπάρχει ελαφρά χαλάρωση και αστάθεια, μπορεί να προστεθεί μια βίδα για την ενίσχυση της στερέωσης. (Εικ. 3.5.5.2-4).
Η πληγή τελικά ξεπλύθηκε και έκλεισε σε στρώσεις.Τοποθετείται γύψινο μποτάκι με αντι-εξωτερική περιστροφή.
II Εσωτερική στερέωση με βίδα πλάκας
Η εσωτερική στερέωση με βίδες από χαλύβδινη πλάκα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα μέρη του μηριαίου στελέχους, αλλά το κάτω 1/3 είναι πιο κατάλληλο για αυτόν τον τύπο στερέωσης λόγω της ευρείας μυελικής κοιλότητας.Μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλάκα γενικού χάλυβα ή πλάκα χάλυβα συμπίεσης AO.Το τελευταίο είναι πιο συμπαγές και σταθερά στερεωμένο χωρίς εξωτερική στερέωση.Ωστόσο, κανένα από τα δύο δεν μπορεί να αποφύγει τον ρόλο της κάλυψης του στρες και να συμμορφωθεί με την αρχή της ίσης δύναμης, η οποία πρέπει να βελτιωθεί.
Αυτή η μέθοδος έχει μεγαλύτερο εύρος απολέπισης, περισσότερη εσωτερική στερέωση, επηρεάζοντας την επούλωση και επίσης έχει ελλείψεις.
Όταν υπάρχει έλλειψη συνθηκών ενδομυελικής ακίδας, παλιό κάταγμα μυελική καμπυλότητα ή μεγάλο μέρος του αδιάβατου και το κατώτερο 1/3 του κατάγματος είναι πιο προσαρμοστικά.
(1) Πλευρική μηριαία ή οπίσθια πλάγια τομή.
(2)(2) Έκθεση του κατάγματος, και ανάλογα με τις περιστάσεις, θα πρέπει να ρυθμίζεται και να στερεώνεται εσωτερικά με βίδες πλάκας.Η πλάκα πρέπει να τοποθετηθεί στην πλευρική πλευρά τάσης, οι βίδες πρέπει να περνούν από τον φλοιό και στις δύο πλευρές και το μήκος της πλάκας πρέπει να είναι 4-5 φορές τη διάμετρο του οστού στο σημείο του κατάγματος.Το μήκος της πλάκας είναι 4 έως 8 φορές τη διάμετρο του σπασμένου οστού.Στο μηριαίο οστό χρησιμοποιούνται συνήθως πλάκες 6 έως 8 οπών.Μεγάλα θρυμματισμένα θραύσματα οστών μπορούν να στερεωθούν με πρόσθετες βίδες και ένας μεγάλος αριθμός οστικών μοσχευμάτων μπορεί να τοποθετηθεί ταυτόχρονα στην έσω πλευρά του θρυμματισμένου κατάγματος. (Εικ. 3.5.5.2-5).
Ξεπλύνετε και κλείστε σε στρώσεις.Ανάλογα με τον τύπο των βιδών πλάκας που χρησιμοποιήθηκαν, αποφασίστηκε εάν θα εφαρμοστεί ή όχι εξωτερική στερέωση με σοβά.
Ώρα δημοσίευσης: Μαρ-27-2024
