Το κάταγμα της κλείδας σε συνδυασμό με ομόπλευρο ακρωμιοκλειδικό εξάρθρημα είναι ένας σχετικά σπάνιος τραυματισμός στην κλινική πράξη. Μετά τον τραυματισμό, το περιφερικό θραύσμα της κλείδας είναι σχετικά κινητό και το συνοδό ακρωμιοκλειδικό εξάρθρημα μπορεί να μην παρουσιάζει εμφανή μετατόπιση, καθιστώντας το ευάλωτο σε λανθασμένη διάγνωση.
Για αυτόν τον τύπο τραυματισμού, υπάρχουν συνήθως αρκετές χειρουργικές προσεγγίσεις, όπως μια μακριά πλάκα αγκίστρου, ένας συνδυασμός πλάκας κλείδας και πλάκας αγκίστρου, και μια πλάκα κλείδας σε συνδυασμό με στερέωση με βίδα στην κορακοειδή απόφυση. Ωστόσο, οι πλάκες αγκίστρου τείνουν να έχουν σχετικά μικρό συνολικό μήκος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή στερέωση στο εγγύς άκρο. Ο συνδυασμός πλάκας κλείδας και πλάκας αγκίστρου μπορεί να οδηγήσει σε συγκέντρωση τάσης στη συμβολή, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάγματος.
Κάταγμα της αριστερής κλείδας σε συνδυασμό με ομόπλευρο ακρωμιοκλειδικό εξάρθρημα, σταθεροποιημένο με συνδυασμό πλάκας αγκίστρου και πλάκας κλείδας.
Σε απάντηση σε αυτό, ορισμένοι μελετητές έχουν προτείνει μια μέθοδο χρήσης ενός συνδυασμού πλάκας κλείδας και βιδών αγκύρωσης για στερέωση. Ένα παράδειγμα απεικονίζεται στην ακόλουθη εικόνα, που απεικονίζει έναν ασθενή με κάταγμα κλείδας στο μέσο της διάφυσης σε συνδυασμό με ομόπλευρο εξάρθρημα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης τύπου IV:
Αρχικά, χρησιμοποιείται μια κλειδική ανατομική πλάκα για την στερέωση του κατάγματος της κλείδας. Μετά την ανάταξη της εξαρθρωμένης ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης, δύο μεταλλικές βίδες αγκύρωσης εισάγονται στην κορακοειδή απόφυση. Τα ράμματα που συνδέονται με τις βίδες αγκύρωσης περνούν στη συνέχεια μέσα από τις οπές των βιδών της πλάκας της κλείδας και δένονται κόμποι για να τα ασφαλίσουν μπροστά και πίσω από την κλείδα. Τέλος, οι ακρωμιοκλειδικοί και κορακοκλειδικοί σύνδεσμοι συρράπτονται απευθείας χρησιμοποιώντας τα ράμματα.
Τα μεμονωμένα κατάγματα κλείδας ή τα μεμονωμένα ακρωμιοκλειδικά εξαρθρήματα είναι πολύ συχνοί τραυματισμοί στην κλινική πράξη. Τα κατάγματα κλείδας αντιπροσωπεύουν το 2,6%-4% όλων των καταγμάτων, ενώ τα ακρωμιοκλειδικά εξαρθρήματα αποτελούν το 12%-35% των τραυματισμών της ωμοπλάτης. Ωστόσο, ο συνδυασμός και των δύο τραυματισμών είναι σχετικά σπάνιος. Το μεγαλύτερο μέρος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας αποτελείται από αναφορές περιστατικών. Η χρήση του συστήματος TightRope σε συνδυασμό με την οστεοσύνθεση της πλάκας κλείδας μπορεί να είναι μια νέα προσέγγιση, αλλά η τοποθέτηση της πλάκας κλείδας μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει την τοποθέτηση του μοσχεύματος TightRope, θέτοντας μια πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου οι συνδυασμένοι τραυματισμοί δεν μπορούν να αξιολογηθούν προεγχειρητικά, συνιστάται η τακτική αξιολόγηση της σταθερότητας της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης κατά την αξιολόγηση των καταγμάτων της κλείδας. Αυτή η προσέγγιση βοηθά στην αποφυγή της παράβλεψης ταυτόχρονων τραυματισμών από εξάρθρωση.
Ώρα δημοσίευσης: 17 Αυγούστου 2023
