Εισαγάγετε τρία συστήματα ενδομυελικής σταθεροποίησης για καταγμένα κατάγματα.

Επί του παρόντος, η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη χειρουργική προσέγγιση για τα ασβεστολιθικά κατάγματα περιλαμβάνει εσωτερική σταθεροποίηση με πλάκα και βίδα μέσω της διαδρομής εισόδου Tarsi του κόλπου. Η πλευρική εκτεταμένη προσέγγιση "L" δεν προτιμάται πλέον στην κλινική πρακτική λόγω των υψηλότερων επιπλοκών που σχετίζονται με την πληγή. Η σταθεροποίηση του συστήματος πλάκας και του βιδωτού συστήματος, λόγω των βιομηχανικών χαρακτηριστικών της εκκεντρικής σταθεροποίησης, μεταφέρει υψηλότερο κίνδυνο κακομεταχείρισης Varus, με μερικές μελέτες που υποδεικνύουν μετεγχειρητική πιθανότητα δευτερογενούς Varus περίπου 34%.

Ως αποτέλεσμα, οι ερευνητές έχουν αρχίσει να μελετούν τις ενδομυελικές μεθόδους σταθεροποίησης για τα ασβεστολιθικά κατάγματα για να αντιμετωπίσουν τόσο τις επιπλοκές που σχετίζονται με την πληγή όσο και το ζήτημα της δευτεροβάθμιας κακομεταχείρισης.

01 NAIL Central Nailing Technique

Αυτή η τεχνική μπορεί να βοηθήσει στη μείωση μέσω της διαδρομής εισόδου του κόλπου Tarsi ή υπό αρθροσκοπική καθοδήγηση, απαιτώντας χαμηλότερες απαιτήσεις μαλακών ιστών και ενδεχομένως μείωση του χρόνου νοσηλείας. Αυτή η προσέγγιση ισχύει επιλεκτικά για κατάγματα τύπου II-III και για σύνθετα θωρακισμένα ασβεστολικά κατάγματα, μπορεί να μην παρέχει ισχυρή συντήρηση της μείωσης και μπορεί να απαιτεί πρόσθετη στερέωση βιδών.

02 SIngle-Plane Intramedullary Nail

Το ενδομυελικό νυχιών ενός επιπέδου διαθέτει δύο βίδες στα εγγύς και απομακρυσμένα άκρα, με ένα κοίλο κύριο καρφί που επιτρέπει τη μεταμόσχευση των οστών μέσω του κύριου καρφιού.

03 Multi-plane ενδομυελικό νύχι

Σχεδιασμένο με βάση την τρισδιάστατη δομική μορφολογία του calcaneus, αυτό το εσωτερικό σύστημα στερέωσης περιλαμβάνει βίδες κλειδιών όπως βίδες προεξοχής φορτίου και οπίσθιες βίδες διεργασίας. Μετά τη μείωση μέσω της διαδρομής εισόδου του κόλπου Tarsi, αυτές οι βίδες μπορούν να τοποθετηθούν κάτω από τον χόνδρο για υποστήριξη.

Υπάρχουν αρκετές διαμάχες σχετικά με τη χρήση ενδομυελικών καρφιών για ασβεστολικά κατάγματα:

1. Η καταλληλότητα που βασίζεται στην πολυπλοκότητα των θραύσματος: συζητείται εάν τα απλά κατάγματα δεν απαιτούν ενδομυελικά καρφιά και σύνθετα κατάγματα δεν είναι κατάλληλα γι 'αυτά. Για τα κατάγματα Sanders τύπου II/III, η τεχνική της μείωσης και της στερέωσης των βιδών μέσω της διαδρομής εισόδου Tarsi του κόλπου είναι σχετικά ώριμη και μπορεί να αμφισβητηθεί η σημασία του κύριου ενδομυελικού καρφιού. Για σύνθετα κατάγματα, τα πλεονεκτήματα της εκτεταμένης προσέγγισης "L" παραμένουν αναντικατάστατα, καθώς παρέχουν επαρκή έκθεση.

2. Αναγκαιότητα ενός τεχνητού μυελικού καναλιού: Ο Calcaneus φυσικά στερείται ενός μυελικού καναλιού. Η χρήση ενός μεγάλου ενδομυελικού καρφιού μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικό τραύμα ή απώλεια οστικής μάζας.

3. Δυσκολία στην απομάκρυνση: Σε πολλές περιπτώσεις στην Κίνα, οι ασθενείς εξακολουθούν να υποβάλλονται σε απομάκρυνση υλικού μετά από επούλωση κατάγματος. Η ενσωμάτωση των νυχιών με την ανάπτυξη των οστών και την ενσωμάτωση των πλευρικών βιδών κάτω από το φλοιώδες οστό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία στην απομάκρυνση, η οποία αποτελεί πρακτική εξέταση στις κλινικές εφαρμογές.