Τα κατάγματα ακτίνων είναι ένα από τα πιο συνηθισμένακατάγματαστην κλινική πρακτική. Για την πλειονότητα των απομακρυσμένων καταγμάτων, τα καλά θεραπευτικά αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν μέσω της παλαμικής πλάκας προσέγγισης και της εσωτερικής στερέωσης. Επιπλέον, υπάρχουν διάφοροι ειδικοί τύποι καταγμάτων ακτίνας, όπως κατάγματα Barton, κατάγματα πεθαμένων καταγμάτων,Κατάγματα του Chauffeur, κ.λπ., το καθένα που απαιτεί συγκεκριμένες προσεγγίσεις θεραπείας. Οι ξένοι μελετητές, στις μελέτες τους για μεγάλα δείγματα περιπτώσεων κατάγματος ακτίνας, έχουν εντοπίσει έναν συγκεκριμένο τύπο όπου ένα τμήμα της άρθρωσης περιλαμβάνει ένα κάταγμα ακτίνας και τα θραύσματα των οστών σχηματίζουν μια κωνική δομή με μια "τριγωνική" βάση (τετράεδρο), που αναφέρεται ως "τετράεδρο" τύπου.
Έννοια του τύπου "Τετρύρον" Τύπος ακτίνα κατάγματος: Σε αυτόν τον τύπο κάταγμα ακτίνας, το κάταγμα συμβαίνει μέσα σε ένα τμήμα της άρθρωσης, που περιλαμβάνει τόσο την παλαμική όσο και την ακτινική στυλοειδή όψη, με μια εγκάρσια τριγωνική διαμόρφωση. Η γραμμή θραύσης εκτείνεται στο απομακρυσμένο άκρο της ακτίνας.
Η μοναδικότητα αυτού του θραύσματος αντανακλάται στα διακριτικά χαρακτηριστικά των θραυσμάτων των πλευρικών οστών Palmar-ulnar της ακτίνας. Από τη μία πλευρά, η σεληνιακή βόμβο που σχηματίζεται από αυτά τα θραύσματα των πλευρικών οστών Palmar-ulnar χρησιμεύει ως φυσική υποστήριξη κατά της εξάρθρωσης των κροταλίων των καρπικών οστών. Η απώλεια της υποστήριξης αυτής της δομής έχει ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του Volar της άρθρωσης του καρπού. Από την άλλη πλευρά, ως συστατικό της ακτινικής αρθρικής επιφάνειας της απομακρυσμένης ακτινικής άρθρωσης, η αποκατάσταση αυτού του θραύσματος των οστών στην ανατομική του θέση αποτελεί προϋπόθεση για την ανάκτηση της σταθερότητας στην απομακρυσμένη ραδιοφωνική άρθρωση.
Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει την περίπτωση 1: Εκδηλώσεις απεικόνισης ενός τυπικού τύπου "τετράδρονου".
Σε μια μελέτη που κάλυπτε πέντε χρόνια εντοπίστηκαν επτά περιπτώσεις αυτού του τύπου κατάγματος. Όσον αφορά τις χειρουργικές ενδείξεις, για τρεις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης 1 στην παραπάνω εικόνα, όπου αρχικά επιλέχθηκαν μη υποψήφια κατάγματα, αρχικά επιλέχθηκε συντηρητική θεραπεία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, και οι τρεις περιπτώσεις εμφάνισαν μετατόπιση κατάγματος, οδηγώντας σε επακόλουθη χειρουργική επέμβαση εσωτερικής στερέωσης. Αυτό υποδηλώνει υψηλό επίπεδο αστάθειας και σημαντικό κίνδυνο επαναπροσδιορισμού σε κατάγματα αυτού του τύπου, δίνοντας έμφαση σε μια ισχυρή ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.
Από την άποψη της θεραπείας, δύο περιπτώσεις αρχικά υποβλήθηκαν σε παραδοσιακή προσέγγιση Volar με ακτινοβολία Carpi (FCR) για την εσωτερική στερέωση πλάκας και βιδών. Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η σταθεροποίηση απέτυχε, με αποτέλεσμα τη μετατόπιση των οστών. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε μια προσέγγιση Palmar-Ulnar και πραγματοποιήθηκε συγκεκριμένη σταθεροποίηση με πλάκα στήλης για αναθεώρηση κεντρικής στήλης. Μετά την εμφάνιση αποτυχίας σταθεροποίησης, οι επόμενες πέντε περιπτώσεις υποβλήθηκαν σε προσέγγιση Palmar-Ulnar και σταθεροποιήθηκαν με πλάκες 2,0 mm ή 2,4 mm.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2: Χρησιμοποιώντας τη συμβατική προσέγγιση Volar με ακτινοβολία carpi (FCR), πραγματοποιήθηκε σταθεροποίηση με παλαιακή πλάκα. Μετεγχειρητικά, παρατηρήθηκε πρόσθια εξάρθρωση της άρθρωσης του καρπού, υποδεικνύοντας την αποτυχία σταθεροποίησης.
Για την περίπτωση 2, η χρήση της προσέγγισης Palmar-Ulnar και η αναθεώρηση με μια πλάκα στήλης είχε ως αποτέλεσμα μια ικανοποιητική θέση για την εσωτερική σταθεροποίηση.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ελλείψεις των συμβατικών πλακών κατάγματος ακτίνας κατά τον καθορισμό αυτού του συγκεκριμένου θραύσματος οστού, υπάρχουν δύο κύρια ζητήματα. Πρώτον, η χρήση της προσέγγισης Volar με το Carpi Radialis (FCR) μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή έκθεση. Δεύτερον, το μεγάλο μέγεθος των βιδών πλάκας κλειδώματος παλάμης μπορεί να μην ασφαλίσει με ακρίβεια τα μικρά θραύσματα των οστών και θα μπορούσε ενδεχομένως να τα μετατοπίσει με την εισαγωγή των βιδών στα κενά μεταξύ των θραυσμάτων.
Ως εκ τούτου, οι μελετητές προτείνουν τη χρήση πλακών κλειδώματος 2.0mm ή 2.4mm για συγκεκριμένη σταθεροποίηση του θραύσματος οστού της κεντρικής στήλης. Εκτός από την πλάκα στήριξης, χρησιμοποιώντας δύο βίδες για να στερεώσετε το θραύσμα των οστών και να εξουδετερώσετε την πλάκα για την προστασία των βιδών είναι επίσης μια εναλλακτική επιλογή εσωτερικής στερέωσης.
Σε αυτή την περίπτωση, μετά την τοποθέτηση του θραύσματος των οστών με δύο βίδες, η πλάκα εισήχθη για να προστατεύσει τις βίδες.
Συνοπτικά, ο τύπος "Tetrahedron" είναι η απομακρυσμένη ακτίνα κάταγμα που παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
1. Χαμηλή συχνότητα εμφάνισης με υψηλό ποσοστό αρχικής απλή φιλμ.
2. Υψηλός κίνδυνος αστάθειας, με τάση για επανασχεδιασμό κατά τη διάρκεια της συντηρητικής θεραπείας.
3. Οι συμβατικές πλάκες κλειδώματος παλάμης για κατάγματα ακτίνας έχουν αδύναμη αντοχή σταθεροποίησης και συνιστάται να χρησιμοποιείτε πλάκες κλειδώματος 2.0mm ή 2.4mm για συγκεκριμένη σταθεροποίηση.
Δεδομένων αυτών των χαρακτηριστικών, στην κλινική πρακτική, συνιστάται η εκτέλεση CT σαρώσεων ή περιοδικών επανεξέτασης για ασθενείς με σημαντικά συμπτώματα καρπού αλλά αρνητικές ακτίνες Χ. Για αυτόν τον τύποκάταγμα, συνιστάται η πρώιμη χειρουργική επέμβαση με μια συγκεκριμένη πλάκα στη στήλη για την πρόληψη των επιπλοκών αργότερα.
Χρόνος δημοσίευσης: Οκτ-13-2023
