Τα κατάγματα της περιφερικής κερκίδας είναι από τα πιο συνηθισμένακατάγματαστην κλινική πράξη. Για την πλειονότητα των περιφερικών καταγμάτων, καλά θεραπευτικά αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν μέσω της παλαμιαίας πλάκας προσέγγισης και της εσωτερικής οστεοσύνθεσης με βίδα. Επιπλέον, υπάρχουν διάφοροι ειδικοί τύποι περιφερικών καταγμάτων της κερκίδας, όπως κατάγματα Barton, κατάγματα Die-punch,Κατάγματα σοφέρ, κ.λπ., καθεμία από τις οποίες απαιτεί συγκεκριμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Ξένοι μελετητές, στις μελέτες τους σε μεγάλα δείγματα περιπτώσεων κατάγματος περιφερικού άκρου της κερκίδας, έχουν εντοπίσει έναν συγκεκριμένο τύπο όπου ένα τμήμα της άρθρωσης περιλαμβάνει κάταγμα περιφερικού άκρου της κερκίδας και τα θραύσματα οστού σχηματίζουν μια κωνική δομή με «τριγωνική» βάση (τετράεδρο), που αναφέρεται ως τύπος «τετράεδρου».
Έννοια του κατάγματος περιφερικού άκρου της κερκίδας τύπου «τετράεδρου»: Σε αυτόν τον τύπο κατάγματος περιφερικού άκρου της κερκίδας, το κάταγμα εμφανίζεται εντός ενός τμήματος της άρθρωσης, που περιλαμβάνει τόσο την παλαμο-ωλένια όσο και την κερκιδική στυλοειδή επιφάνεια, με εγκάρσια τριγωνική διαμόρφωση. Η γραμμή του κατάγματος εκτείνεται μέχρι το περιφερικό άκρο της κερκίδας.
Η μοναδικότητα αυτού του κατάγματος αντικατοπτρίζεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των παλαμο-ωλενικών πλευρικών οστικών θραυσμάτων της κερκίδας. Αφενός, ο σεληνιακός φώτος που σχηματίζεται από αυτά τα παλαμο-ωλενικά πλευρικά οστικά θραύσματα χρησιμεύει ως φυσική υποστήριξη έναντι της παλαμιαίας εξάρθρωσης των καρπιαίων οστών. Η απώλεια υποστήριξης από αυτή τη δομή έχει ως αποτέλεσμα την παλαμιαία εξάρθρωση της άρθρωσης του καρπού. Αφετέρου, ως συστατικό της κερκιδικής αρθρικής επιφάνειας της άπω κερκιδοωλενικής άρθρωσης, η αποκατάσταση αυτού του οστικού θραύσματος στην ανατομική του θέση αποτελεί προϋπόθεση για την ανάκτηση της σταθερότητας στην άπω κερκιδοωλενική άρθρωση.
Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει την Περίπτωση 1: Απεικονιστικές εκδηλώσεις ενός τυπικού κατάγματος της περιφερικής κερκίδας τύπου «τετράεδρου».
Σε μια μελέτη που διήρκεσε πέντε χρόνια, εντοπίστηκαν επτά περιπτώσεις αυτού του τύπου κατάγματος. Όσον αφορά τις χειρουργικές ενδείξεις, για τρεις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Περίπτωσης 1 στην παραπάνω εικόνα, όπου αρχικά υπήρχαν μη παρεκτοπισμένα κατάγματα, επιλέχθηκε αρχικά συντηρητική θεραπεία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, και οι τρεις περιπτώσεις παρουσίασαν μετατόπιση κατάγματος, η οποία οδήγησε σε επακόλουθη χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Αυτό υποδηλώνει υψηλό επίπεδο αστάθειας και σημαντικό κίνδυνο επανατοποθέτησης σε κατάγματα αυτού του τύπου, υπογραμμίζοντας μια ισχυρή ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.
Όσον αφορά τη θεραπεία, δύο περιπτώσεις υποβλήθηκαν αρχικά σε παραδοσιακή παλαμιαία προσπέλαση με κερκιδικό καμπτήρα του καρπού (FCR) για εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδα. Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η οστεοσύνθεση απέτυχε, με αποτέλεσμα την μετατόπιση του οστού. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε παλαμο-ωλένια προσπέλαση και πραγματοποιήθηκε ειδική οστεοσύνθεση με πλάκα στήλης για την αναθεώρηση της κεντρικής στήλης. Μετά την εμφάνιση αστοχίας οστεοσύνθεσης, οι επόμενες πέντε περιπτώσεις υποβλήθηκαν όλες σε παλαμο-ωλένια προσπέλαση και οστεοσύνθεση με πλάκες 2,0 mm ή 2,4 mm.
Περίπτωση 2: Χρησιμοποιώντας την συμβατική παλαμιαία προσέγγιση με κερκιδικό καμπτήρα του καρπού (FCR), πραγματοποιήθηκε οστεοσύνθεση με παλαμιαία πλάκα. Μετεγχειρητικά, παρατηρήθηκε πρόσθια εξάρθρωση της άρθρωσης του καρπού, υποδεικνύοντας αποτυχία οστεοσύνθεσης.
Για την Περίπτωση 2, η χρήση της παλαμο-ωλένιας προσέγγισης και η αναθεώρηση με πλάκα στήλης είχαν ως αποτέλεσμα μια ικανοποιητική θέση για εσωτερική οστεοσύνθεση.
Λαμβάνοντας υπόψη τις αδυναμίες των συμβατικών πλακών για κατάγματα περιφερικής κερκίδας στην στερέωση αυτού του συγκεκριμένου οστικού θραύσματος, υπάρχουν δύο κύρια ζητήματα. Πρώτον, η χρήση της παλαμιαίας προσέγγισης με τον κερκιδικό καμπτήρα του καρπού (FCR) μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή έκθεση. Δεύτερον, το μεγάλο μέγεθος των βιδών της πλάκας ασφάλισης της παλάμης ενδέχεται να μην ασφαλίζει με ακρίβεια τα μικρά οστικά θραύσματα και θα μπορούσε ενδεχομένως να τα μετατοπίσει εισάγοντας βίδες στα κενά μεταξύ των θραυσμάτων.
Συνεπώς, οι μελετητές προτείνουν τη χρήση πλακών ασφάλισης 2,0 mm ή 2,4 mm για την ειδική στερέωση του θραύσματος οστού της κεντρικής στήλης. Εκτός από την πλάκα στήριξης, η χρήση δύο βιδών για τη στερέωση του θραύσματος οστού και η εξουδετέρωση της πλάκας για την προστασία των βιδών αποτελεί επίσης μια εναλλακτική επιλογή εσωτερικής στερέωσης.
Σε αυτή την περίπτωση, αφού στερεώθηκε το θραύσμα οστού με δύο βίδες, εισήχθη η πλάκα για την προστασία των βιδών.
Συνοπτικά, το κάταγμα της περιφερικής κερκίδας τύπου «τετράεδρου» παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
1. Χαμηλή συχνότητα εμφάνισης με υψηλό ποσοστό αρχικής λανθασμένης διάγνωσης με απλό φιλμ.
2. Υψηλός κίνδυνος αστάθειας, με τάση για επανατοποθέτηση κατά τη συντηρητική θεραπεία.
3. Οι συμβατικές πλάκες ασφάλισης παλάμης για κατάγματα περιφερικής κερκίδας έχουν ασθενή αντοχή στερέωσης και συνιστάται η χρήση πλακών ασφάλισης 2,0 mm ή 2,4 mm για συγκεκριμένη στερέωση.
Δεδομένων αυτών των χαρακτηριστικών, στην κλινική πράξη, συνιστάται η διενέργεια αξονικών τομογραφιών ή περιοδικών επανεξετάσεων για ασθενείς με σημαντικά συμπτώματα στον καρπό αλλά αρνητικές ακτινογραφίες. Για αυτόν τον τύποκάταγμα, συνιστάται η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση με ειδική για τη στήλη πλάκα για την πρόληψη επιπλοκών αργότερα.
Ώρα δημοσίευσης: 13 Οκτωβρίου 2023
