Τα κατάγματα της περιφερικής ακτίνας είναι ένα από τα πιο κοινάκατάγματαστην κλινική πράξη.Για την πλειονότητα των περιφερικών καταγμάτων, μπορούν να επιτευχθούν καλά θεραπευτικά αποτελέσματα μέσω της πλάκας παλαμιαίας προσέγγισης και της εσωτερικής στερέωσης με βίδα.Επιπλέον, υπάρχουν διάφοροι ειδικοί τύποι καταγμάτων περιφερικής ακτίνας, όπως κατάγματα Barton, κατάγματα Die-punch,Κατάγματα σοφέρ κ.λπ., το καθένα απαιτεί συγκεκριμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις.Ξένοι μελετητές, στις μελέτες τους για μεγάλα δείγματα περιπτώσεων κατάγματος άπω ακτίνας, έχουν εντοπίσει έναν συγκεκριμένο τύπο όπου ένα τμήμα της άρθρωσης περιλαμβάνει κάταγμα άπω ακτίνας και τα θραύσματα οστών σχηματίζουν μια κωνική δομή με μια «τριγωνική» βάση (τετράεδρο). αναφέρεται ως ο τύπος «τετράεδρο».
Έννοια του κατάγματος άπω ακτίνας τύπου "Tetrahedron": Σε αυτόν τον τύπο κατάγματος άπω ακτίνας, το κάταγμα συμβαίνει σε ένα τμήμα της άρθρωσης, που περιλαμβάνει τόσο την παλαμιαία-ωλένια όσο και την ακτινωτή στυλοειδούς όψη, με εγκάρσια τριγωνική διαμόρφωση.Η γραμμή του κατάγματος εκτείνεται στο περιφερικό άκρο της ακτίνας.
Η μοναδικότητα αυτού του κατάγματος αντανακλάται στα διακριτικά χαρακτηριστικά των πλευρικών οστικών θραυσμάτων παλαμιαίας-ωλένης της ακτίνας.Από τη μία πλευρά, ο σεληνιακός βόθρος που σχηματίζεται από αυτά τα παλαμια-ωλένια πλευρικά οστικά θραύσματα χρησιμεύει ως φυσικό στήριγμα κατά της βολιδικής εξάρθρωσης των καρπικών οστών.Η απώλεια στήριξης από αυτή τη δομή οδηγεί σε εξάρθρημα της άρθρωσης του καρπού.Από την άλλη πλευρά, ως συστατικό της ακτινικής αρθρικής επιφάνειας της άπω ραδιοωλενικής άρθρωσης, η αποκατάσταση αυτού του θραύσματος οστού στην ανατομική του θέση αποτελεί προϋπόθεση για την ανάκτηση της σταθερότητας στην άπω ραδιοωλενική άρθρωση.
Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει την Περίπτωση 1: Εκδηλώσεις απεικόνισης ενός τυπικού κατάγματος περιφερικής ακτίνας τύπου «Tetrahedron».
Σε μια μελέτη που διήρκεσε πέντε χρόνια, εντοπίστηκαν επτά περιπτώσεις αυτού του τύπου κατάγματος.Όσον αφορά τις χειρουργικές ενδείξεις, για τρεις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Περίπτωσης 1 στην παραπάνω εικόνα, όπου αρχικά υπήρχαν μη μετατοπισμένα κατάγματα, αρχικά επιλέχθηκε η συντηρητική θεραπεία.Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, και οι τρεις περιπτώσεις παρουσίασαν μετατόπιση κατάγματος, που οδήγησε σε επακόλουθη επέμβαση εσωτερικής στερέωσης.Αυτό υποδηλώνει υψηλό επίπεδο αστάθειας και σημαντικό κίνδυνο μετατόπισης σε κατάγματα αυτού του τύπου, υπογραμμίζοντας μια ισχυρή ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.
Όσον αφορά τη θεραπεία, δύο περιπτώσεις αρχικά υποβλήθηκαν σε παραδοσιακή βολική προσέγγιση με ακτινωτό καμπτήρα του καρπού (FCR) για εσωτερική στερέωση πλάκας και βίδας.Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η στερέωση απέτυχε, με αποτέλεσμα τη μετατόπιση του οστού.Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε μια παλαμια-ωλένια προσέγγιση και πραγματοποιήθηκε ειδική στερέωση με πλάκα στήλης για αναθεώρηση της κεντρικής στήλης.Μετά την εμφάνιση αποτυχίας στερέωσης, οι επόμενες πέντε περιπτώσεις υποβλήθηκαν όλες σε παλαμια-ωλένια προσέγγιση και στερεώθηκαν με πλάκες 2,0 mm ή 2,4 mm.
Περίπτωση 2: Χρησιμοποιώντας τη συμβατική βολιδική προσέγγιση με ακτινωτό καμπτήρα του καρπού (FCR), πραγματοποιήθηκε στερέωση με παλαμιαία πλάκα.Μετεγχειρητικά, παρατηρήθηκε πρόσθιο εξάρθρημα της άρθρωσης του καρπού, υποδηλώνοντας αποτυχία στερέωσης.
Για την Περίπτωση 2, η χρήση της παλαμο-ωλένης προσέγγισης και η αναθεώρηση με πλάκα στήλης οδήγησαν σε μια ικανοποιητική θέση για εσωτερική στερέωση.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ελλείψεις των συμβατικών πλακών κατάγματος άπω ακτίνας στη στερέωση αυτού του συγκεκριμένου θραύσματος οστού, υπάρχουν δύο κύρια ζητήματα.Πρώτον, η χρήση της προσέγγισης volar με τον ακτινωτό καμπτήρα του καρπού (FCR) μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή έκθεση.Δεύτερον, το μεγάλο μέγεθος των βιδών ασφάλισης παλαμιαίας πλάκας μπορεί να μην ασφαλίζει με ακρίβεια μικρά θραύσματα οστών και θα μπορούσε ενδεχομένως να τα μετατοπίσει εισάγοντας βίδες στα κενά μεταξύ των θραυσμάτων.
Ως εκ τούτου, οι μελετητές προτείνουν τη χρήση ασφαλιστικών πλακών 2,0 mm ή 2,4 mm για ειδική στερέωση του οστικού θραύσματος της κεντρικής στήλης.Εκτός από την πλάκα στήριξης, η χρήση δύο βιδών για τη στερέωση του θραύσματος οστού και η εξουδετέρωση της πλάκας για την προστασία των βιδών είναι επίσης μια εναλλακτική επιλογή εσωτερικής στερέωσης.
Σε αυτή την περίπτωση, μετά τη στερέωση του θραύσματος οστού με δύο βίδες, η πλάκα εισήχθη για την προστασία των βιδών.
Συνοπτικά, το κάταγμα περιφερικής ακτίνας τύπου «Tetrahedron» παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
1. Χαμηλή συχνότητα εμφάνισης με υψηλό ποσοστό αρχικής λανθασμένης διάγνωσης με απλό φιλμ.
2. Υψηλός κίνδυνος αστάθειας, με τάση για επανατοποθέτηση κατά τη συντηρητική θεραπεία.
3. Οι συμβατικές παλαμιαίες πλάκες ασφάλισης για κατάγματα της απομακρυσμένης ακτίνας έχουν ασθενή αντοχή στερέωσης και συνιστάται η χρήση ασφαλιστικών πλακών 2,0 mm ή 2,4 mm για συγκεκριμένη στερέωση.
Δεδομένων αυτών των χαρακτηριστικών, στην κλινική πράξη, είναι σκόπιμο να πραγματοποιούνται αξονικές τομογραφίες ή περιοδικές επανεξετάσεις για ασθενείς με σημαντικά συμπτώματα καρπού αλλά αρνητικές ακτινογραφίες.Για αυτόν τον τύποκάταγμα, συνιστάται η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση με ειδική πλάκα για τη στήλη για την αποφυγή επιπλοκών αργότερα.
Ώρα δημοσίευσης: Οκτ-13-2023
