Από τότε που οι Sculco et al. ανέφεραν για πρώτη φορά την ολική αρθροπλαστική ισχίου (THA) μικρής τομής με οπισθοπλάγια προσέγγιση το 1996, έχουν αναφερθεί αρκετές νέες ελάχιστα επεμβατικές τροποποιήσεις. Σήμερα, η ελάχιστα επεμβατική έννοια έχει διαδοθεί ευρέως και σταδιακά έχει γίνει αποδεκτή από τους κλινικούς ιατρούς. Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμη σαφής απόφαση σχετικά με το εάν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ελάχιστα επεμβατικές ή συμβατικές διαδικασίες.
Τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής περιλαμβάνουν μικρότερες τομές, λιγότερη αιμορραγία, λιγότερο πόνο και ταχύτερη ανάρρωση. Ωστόσο, τα μειονεκτήματα περιλαμβάνουν περιορισμένο οπτικό πεδίο, εύκολους ιατρικούς νευραγγειακούς τραυματισμούς, κακή θέση πρόθεσης και αυξημένο κίνδυνο επανορθωτικής χειρουργικής επέμβασης.
Στην ελάχιστα επεμβατική ολική αρθροπλαστική ισχίου (MIS – THA), η μετεγχειρητική απώλεια μυϊκής δύναμης είναι ένας σημαντικός λόγος που επηρεάζει την ανάρρωση, και η χειρουργική προσέγγιση είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τη μυϊκή δύναμη. Για παράδειγμα, οι πρόσθιες πλάγιες και οι άμεσες πρόσθιες προσεγγίσεις μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στις ομάδες των απαγωγών μυών, οδηγώντας σε λικνιζόμενο βάδισμα (χωλότητα Trendelenburg).
Σε μια προσπάθεια να βρεθούν ελάχιστα επεμβατικές προσεγγίσεις που ελαχιστοποιούν τη μυϊκή βλάβη, ο Δρ. Amanatullah et al. από την κλινική Mayo στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέκριναν δύο προσεγγίσεις MIS-THA, την άμεση πρόσθια προσέγγιση (DA) και την άμεση άνω προσέγγιση (DS), σε πτωματικά δείγματα για να προσδιορίσουν τη βλάβη στους μύες και τους τένοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι η προσέγγιση DS είναι λιγότερο επιβλαβής για τους μύες και τους τένοντες από την προσέγγιση DA και μπορεί να είναι η προτιμώμενη διαδικασία για την MIS-THA.
Πειραματικός σχεδιασμός
Η μελέτη διεξήχθη σε οκτώ φρεσκοκατεψυγμένα πτώματα με οκτώ ζεύγη 16 ισχίων χωρίς ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο. Το ένα ισχίο επιλέχθηκε τυχαία για να υποβληθεί σε MIS-THA μέσω της προσέγγισης DA και το άλλο μέσω της προσέγγισης DS σε ένα πτώμα, και όλες οι διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν από έμπειρους κλινικούς ιατρούς. Ο τελικός βαθμός τραυματισμού των μυών και των τενόντων αξιολογήθηκε από ορθοπεδικό χειρουργό που δεν συμμετείχε στην επέμβαση.
Οι ανατομικές δομές που αξιολογήθηκαν περιελάμβαναν: τον μείζονα γλουτιαίο μυ, τον μέσο γλουτιαίο μυ και τον τένοντας του, τον μικρό γλουτιαίο μυ και τον τένοντας του, τον τεινόντα την πλατεία περιτονία, τον τετρακέφαλο μηριαίο μυ, τον άνω τραπεζοειδή μυ, τον ορθογώνιο μυ, τον κάτω τραπεζοειδή μυ, τον εσωτερικό και τον εξωτερικό θυριδωτό μυ (Σχήμα 1). Οι μύες αξιολογήθηκαν για μυϊκές ρήξεις και ευαισθησία ορατή με γυμνό μάτι.
Σχήμα 1 Ανατομικό διάγραμμα κάθε μυός
Αποτελέσματα
1. Μυϊκή βλάβη: Δεν υπήρξε στατιστική διαφορά στην έκταση της επιφανειακής βλάβης στον μέσο γλουτιαίο μεταξύ των προσεγγίσεων DA και DS. Ωστόσο, για τον μικρό γλουτιαίο μυ, το ποσοστό επιφανειακού τραυματισμού που προκλήθηκε από την προσέγγιση DA ήταν σημαντικά υψηλότερο από αυτό που προκλήθηκε από την προσέγγιση DS, και δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο προσεγγίσεων για τον τετρακέφαλο μυ. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο προσεγγίσεων όσον αφορά τον τραυματισμό στον τετρακέφαλο μυ, και το ποσοστό επιφανειακού τραυματισμού στον τενόντα τον πλατύ μυ και τον ορθό μηριαίο μυ ήταν μεγαλύτερο με την προσέγγιση DA από ό,τι με την προσέγγιση DS.
2. Τραυματισμοί τενόντων: Καμία από τις δύο προσεγγίσεις δεν οδήγησε σε σημαντικούς τραυματισμούς.
3. Διατομή τένοντα: Το μήκος της διατομής του μικρού γλουτιαίου μυός ήταν σημαντικά υψηλότερο στην ομάδα DA σε σχέση με την ομάδα DS, και το ποσοστό τραυματισμού ήταν σημαντικά υψηλότερο στην ομάδα DS. Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στους τραυματισμούς διατομής τένοντα μεταξύ των δύο ομάδων για τον απιοειδή και τον εσωτερικό θυροειδή μυ. Το χειρουργικό σχηματικό φαίνεται στο Σχήμα 2, το Σχήμα 3 δείχνει την παραδοσιακή πλάγια προσέγγιση και το Σχήμα 4 δείχνει την παραδοσιακή οπίσθια προσέγγιση.
Εικ. 2 1α. Πλήρης διατομή του τένοντα του μικρού γλουτιαίου κατά τη διάρκεια της επέμβασης DA λόγω της ανάγκης για μηριαία οστεοσύνθεση. 1β. Μερική διατομή του μικρού γλουτιαίου που δείχνει την έκταση του τραυματισμού στον τένοντα και τον μυ της κοιλιάς. gt. μείζων τροχαντήρας. * μικρός γλουτιαίος.
Σχήμα 3 Σχηματική αναπαράσταση της παραδοσιακής άμεσης πλάγιας προσέγγισης με την κοτύλη ορατή στα δεξιά με κατάλληλη έλξη
Σχήμα 4 Αποκάλυψη του βραχέος έξω στροφικού μυός σε συμβατική οπίσθια προσέγγιση ολικής ολικής άρθρωσης (THA)
Συμπέρασμα και Κλινικές Επιπτώσεις
Πολλές προηγούμενες μελέτες δεν έχουν δείξει σημαντικές διαφορές στη διάρκεια της επέμβασης, τον έλεγχο του πόνου, το ποσοστό μεταγγίσεων, την απώλεια αίματος, τη διάρκεια νοσηλείας και το βάδισμα κατά τη σύγκριση της συμβατικής ολικής αρθροπλαστικής (ΟΑΓ) με την MIS-ΟΑΓ. Μια κλινική μελέτη της ΟΑΓ με συμβατική πρόσβαση και ελάχιστα επεμβατική ΟΑΓ από τους Repantis et al. δεν έδειξε σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο, εκτός από τη σημαντική μείωση του πόνου και καμία σημαντική διαφορά στην αιμορραγία, την ανοχή στο βάδισμα ή την μετεγχειρητική αποκατάσταση. Μια κλινική μελέτη από τους Goosen et al.
Μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη (RCT) των Goosen et al. έδειξε αύξηση στη μέση βαθμολογία HHS μετά από ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση (υποδηλώνοντας καλύτερη ανάρρωση), αλλά μεγαλύτερο χρόνο χειρουργικής επέμβασης και σημαντικά περισσότερες περιεγχειρητικές επιπλοκές. Τα τελευταία χρόνια, έχουν επίσης διεξαχθεί πολλές μελέτες που εξετάζουν τη μυϊκή βλάβη και τον μετεγχειρητικό χρόνο ανάρρωσης λόγω της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής πρόσβασης, αλλά αυτά τα ζητήματα δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί διεξοδικά. Η παρούσα μελέτη διεξήχθη επίσης με βάση τέτοια ζητήματα.
Σε αυτήν τη μελέτη, διαπιστώθηκε ότι η προσέγγιση DS προκάλεσε σημαντικά λιγότερη βλάβη στον μυϊκό ιστό από την προσέγγιση DA, όπως αποδεικνύεται από τη σημαντικά λιγότερη βλάβη στον μικρό γλουτιαίο μυ και τον τένοντά του, στον τεινόντα την πλατεία περιτονία μυ και στον ορθό μηριαίο μυ. Αυτοί οι τραυματισμοί προσδιορίστηκαν από την ίδια την προσέγγιση DA και ήταν δύσκολο να αποκατασταθούν μετά από χειρουργική επέμβαση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παρούσα μελέτη αφορά δείγμα πτώματος, απαιτούνται κλινικές μελέτες για να διερευνηθεί σε βάθος η κλινική σημασία αυτού του αποτελέσματος.
Ώρα δημοσίευσης: 01 Νοεμβρίου 2023
