Ως εσωτερικός σταθεροποιητής, η πλάκα συμπίεσης έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στη θεραπεία του κατάγματος.Τα τελευταία χρόνια, η έννοια της ελάχιστα επεμβατικής οστεοσύνθεσης έχει γίνει βαθιά κατανοητή και εφαρμόζεται, μετατοπίζοντας σταδιακά από την προηγούμενη έμφαση στη μηχανική μηχανική του εσωτερικού σταθεροποιητή στην έμφαση στη βιολογική στερέωση, η οποία όχι μόνο εστιάζει στην προστασία της παροχής αίματος των οστών και των μαλακών ιστών, αλλά προωθεί επίσης τις βελτιώσεις στις χειρουργικές τεχνικές και τον εσωτερικό σταθεροποιητή.Πλάκα συμπίεσης κλειδώματος(LCP) είναι ένα ολοκαίνουργιο σύστημα στερέωσης πλακών, το οποίο έχει αναπτυχθεί με βάση την πλάκα δυναμικής συμπίεσης (DCP) και την πλάκα δυναμικής συμπίεσης περιορισμένης επαφής (LC-DCP) και συνδυάζεται με τα κλινικά πλεονεκτήματα της πλάκας σημείου επαφής του AO ( PC-Fix) και Less Invasive Stabilization System (LISS).Το σύστημα άρχισε να χρησιμοποιείται κλινικά τον Μάιο του 2000, είχε επιτύχει καλύτερα κλινικά αποτελέσματα και πολλές αναφορές έχουν δώσει υψηλές εκτιμήσεις γι' αυτό.Αν και υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στη στερέωση του κατάγματος, έχει υψηλότερες απαιτήσεις σε τεχνολογία και εμπειρία.Εάν χρησιμοποιηθεί ακατάλληλα, μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό και να έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες.
1. Βιομηχανικές Αρχές, Σχεδιασμός και Πλεονεκτήματα του LCP
Η σταθερότητα της συνηθισμένης χαλύβδινης πλάκας βασίζεται στην τριβή μεταξύ της πλάκας και του οστού.Οι βίδες πρέπει να σφίγγονται.Μόλις χαλαρώσουν οι βίδες, η τριβή μεταξύ της πλάκας και του οστού θα μειωθεί, η σταθερότητα θα μειωθεί επίσης, με αποτέλεσμα την αστοχία του εσωτερικού σταθεροποιητή.LCPείναι μια νέα πλάκα στήριξης μέσα στον μαλακό ιστό, η οποία αναπτύσσεται συνδυάζοντας την παραδοσιακή πλάκα συμπίεσης και υποστήριξη.Η αρχή στερέωσής του δεν βασίζεται στην τριβή μεταξύ της πλάκας και του φλοιού του οστού, αλλά βασίζεται στη σταθερότητα της γωνίας μεταξύ της πλάκας και των βιδών ασφάλισης καθώς και στη δύναμη συγκράτησης μεταξύ των βιδών και του φλοιού του οστού, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η στερέωση κατάγματος.Το άμεσο πλεονέκτημα έγκειται στη μείωση της παρεμβολής της παροχής αίματος στο περιόστεο.Η σταθερότητα γωνίας μεταξύ της πλάκας και των βιδών έχει βελτιώσει σημαντικά τη δύναμη συγκράτησης των βιδών, επομένως η αντοχή στερέωσης της πλάκας είναι πολύ μεγαλύτερη, η οποία ισχύει για διαφορετικά οστά.[4-7]
Το μοναδικό χαρακτηριστικό του σχεδιασμού LCP είναι η «τρύπα συνδυασμού», η οποία συνδυάζει τις οπές δυναμικής συμπίεσης (DCU) με τις κωνικές οπές με σπείρωμα.Το DCU μπορεί να πραγματοποιήσει αξονική συμπίεση χρησιμοποιώντας τις τυπικές βίδες ή τα μετατοπισμένα κατάγματα μπορούν να συμπιεστούν και να στερεωθούν μέσω του κοχλία υστέρησης.η κωνική οπή με σπείρωμα έχει σπειρώματα, τα οποία μπορούν να ασφαλίσουν τη βίδα και το κοχλιωτό μάνδαλο του παξιμαδιού, να μεταφέρουν τη ροπή μεταξύ της βίδας και της πλάκας και η διαμήκης τάση μπορεί να μεταφερθεί στην πλευρά της θραύσης.Επιπλέον, η αυλάκωση κοπής σχεδιάζεται κάτω από την πλάκα, γεγονός που μειώνει την περιοχή επαφής με το οστό.
Εν ολίγοις, έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις παραδοσιακές πλάκες: ① σταθεροποιεί τη γωνία: η γωνία μεταξύ των πλακών των νυχιών είναι σταθερή και σταθερή, όντας αποτελεσματική για διαφορετικά οστά.② μειώνει τον κίνδυνο απώλειας μείωσης: δεν χρειάζεται να γίνει ακριβής προκάμψη για τις πλάκες, μειώνοντας τους κινδύνους απώλειας μείωσης πρώτης φάσης και απώλειας μείωσης της δεύτερης φάσης.[8] ③ προστατεύει την παροχή αίματος: η ελάχιστη επιφάνεια επαφής μεταξύ της χαλύβδινης πλάκας και του οστού μειώνει τις απώλειες της πλάκας για την παροχή αίματος στο περιόστεο, η οποία είναι πιο ευθυγραμμισμένη με τις αρχές της ελάχιστα επεμβατικής.④ έχει μια καλή φύση συγκράτησης: ισχύει ιδιαίτερα για το κάταγμα της οστεοπόρωσης, μειώνει τη συχνότητα χαλάρωσης και εξόδου της βίδας.⑤ επιτρέπει την πρώιμη λειτουργία άσκησης?⑥ έχει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών: ο τύπος και το μήκος της πλάκας είναι πλήρης, το ανατομικό προδιαμορφωμένο είναι καλό, το οποίο μπορεί να πραγματοποιήσει τη στερέωση διαφορετικών τμημάτων και διαφορετικών τύπων κατάγματα.
2. Ενδείξεις LCP
Το LCP μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως συμβατική πλάκα συμπίεσης είτε ως εσωτερικό στήριγμα.Ο χειρουργός μπορεί επίσης να συνδυάσει και τα δύο, ώστε να επεκτείνει σημαντικά τις ενδείξεις του και να εφαρμόσει σε μια μεγάλη ποικιλία μοτίβων καταγμάτων.
2.1 Απλά κατάγματα διάφυσης ή μετάφυσης: εάν η βλάβη στον μαλακό ιστό δεν είναι σοβαρή και το οστό έχει καλή ποιότητα, απαιτούνται απλά εγκάρσια κατάγματα ή βραχύ λοξό κάταγμα μακριών οστών για κοπή και με ακρίβεια ανάταξη και η πλευρά του κατάγματος απαιτεί ισχυρή συμπίεση. Έτσι το LCP μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλάκα συμπίεσης και πλάκα ή πλάκα εξουδετέρωσης.
2.2 Συντετριμμένα κατάγματα της διάφυσης ή της μετάφυσης: Το LCP μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλάκα γέφυρας, το οποίο υιοθετεί την έμμεση ανάταξη και γεφυρωτική οστεοσύνθεση.Δεν απαιτεί ανατομική ανάταξη, αλλά απλώς ανακτά το μήκος του άκρου, την περιστροφή και τη γραμμή αξονικής δύναμης.Το κάταγμα της κερκίδας και της ωλένης αποτελεί εξαίρεση, επειδή η λειτουργία περιστροφής των αντιβραχίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη φυσιολογική ανατομία της κερκίδας και της ωλένης, η οποία είναι παρόμοια με τα ενδοαρθρικά κατάγματα.Επιπλέον, πρέπει να γίνεται ανατομική ανάταξη και να στερεώνεται σταθερά με πλάκες.
2.3 Ενδαρθρικά κατάγματα και διααρθρικά κατάγματα: Στο ενδοαρθρικό κάταγμα, δεν χρειάζεται μόνο να πραγματοποιήσουμε την ανατομική ανάταξη για να ανακτήσουμε την ομαλότητα της αρθρικής επιφάνειας, αλλά πρέπει επίσης να συμπιέσουμε τα οστά για να επιτύχουμε σταθερή στερέωση και να προωθήσουμε το οστό επούλωση, και επιτρέπει την πρώιμη λειτουργική άσκηση.Εάν τα αρθρικά κατάγματα έχουν επιπτώσεις στα οστά, το LCP μπορεί να το διορθώσειάρθρωσημεταξύ της μειωμένης αρθρικής και της διάφυσης.Και δεν χρειάζεται να διαμορφώσετε την πλάκα στο χειρουργείο, γεγονός που μείωσε τον χρόνο της επέμβασης.
2.4 Καθυστερημένη ένωση ή μη ένωση.
2.5 Κλειστή ή ανοιχτή οστεοτομία.
2.6 Δεν ισχύει για την ασφάλισηενδομυελική κάρφωσηκάταγμα και το LCP είναι μια σχετικά ιδανική εναλλακτική.Για παράδειγμα, το LCP δεν εφαρμόζεται σε κατάγματα με βλάβη του μυελού παιδιών ή εφήβων, ατόμων των οποίων οι κοιλότητες του πολφού είναι πολύ στενές ή πολύ φαρδιές ή κακοσχηματισμένες.
2.7 Ασθενείς με οστεοπόρωση: δεδομένου ότι ο φλοιός των οστών είναι πολύ λεπτός, είναι δύσκολο για την παραδοσιακή πλάκα να αποκτήσει αξιόπιστη σταθερότητα, γεγονός που αύξησε τη δυσκολία της χειρουργικής επέμβασης κατάγματος και οδήγησε σε αποτυχία λόγω της εύκολης χαλάρωσης και εξόδου της μετεγχειρητικής στερέωσης.Η βίδα ασφάλισης LCP και η άγκυρα πλάκας σχηματίζουν τη σταθερότητα της γωνίας και τα καρφιά της πλάκας είναι ενσωματωμένα.Επιπλέον, η διάμετρος του μανδρελιού της βίδας ασφάλισης είναι μεγάλη, αυξάνοντας τη δύναμη συγκράτησης του οστού.Επομένως, η συχνότητα χαλάρωσης της βίδας μειώνεται αποτελεσματικά.Οι πρώιμες λειτουργικές ασκήσεις σώματος επιτρέπονται μετά την επέμβαση.Η οστεοπόρωση είναι μια ισχυρή ένδειξη LCP και πολλές αναφορές της έχουν δώσει υψηλή αναγνώριση.
2.8 Περιπροσθετικό κάταγμα μηριαίου: τα περιπροσθετικά κατάγματα μηριαίου οστού συχνά συνοδεύονται από οστεοπόρωση, ασθένειες ηλικιωμένων και σοβαρές συστηματικές παθήσεις.Οι παραδοσιακές πλάκες υπόκεινται σε εκτεταμένη τομή, προκαλώντας πιθανές βλάβες στην παροχή αίματος των καταγμάτων.Εκτός αυτού, οι κοινές βίδες απαιτούν διφλοιώδη στερέωση, προκαλώντας βλάβες στο οστικό τσιμέντο και η δύναμη συγκράτησης της οστεοπόρωσης είναι επίσης χαμηλή.Οι πλάκες LCP και LISS λύνουν τέτοια προβλήματα με καλό τρόπο.Δηλαδή, υιοθετούν την τεχνολογία MIPO για να μειώσουν τις λειτουργίες των αρθρώσεων, να μειώσουν τις βλάβες στην παροχή αίματος και στη συνέχεια η μονή βίδα ασφάλισης του φλοιού μπορεί να προσφέρει επαρκή σταθερότητα, η οποία δεν θα προκαλέσει ζημιές στο οστικό τσιμέντο.Αυτή η μέθοδος χαρακτηρίζεται από απλότητα, μικρότερο χρόνο λειτουργίας, λιγότερη αιμορραγία, μικρό εύρος απογύμνωσης και διευκόλυνση της επούλωσης του κατάγματος.Επομένως, τα περιπροσθετικά κατάγματα του μηριαίου είναι επίσης μία από τις ισχυρές ενδείξεις της LCP.[1, 10, 11]
3. Χειρουργικές τεχνικές που σχετίζονται με τη χρήση του LCP
3.1 Παραδοσιακή τεχνολογία συμπίεσης: αν και η έννοια του εσωτερικού σταθεροποιητή AO έχει αλλάξει και η παροχή αίματος των προστατευτικών οστών και μαλακών ιστών δεν θα παραμεληθεί λόγω υπερβολικής έμφασης στη μηχανική σταθερότητα της στερέωσης, η πλευρά του κατάγματος εξακολουθεί να απαιτεί συμπίεση για να επιτευχθεί στερέωση για ορισμένους κατάγματα, όπως ενδαρθρικά κατάγματα, καθήλωση οστεοτομίας, απλά εγκάρσια ή κοντά λοξά κατάγματα.Οι μέθοδοι συμπίεσης είναι: ① Το LCP χρησιμοποιείται ως πλάκα συμπίεσης, χρησιμοποιώντας δύο τυπικές φλοιώδεις βίδες για την έκκεντρη στερέωση στη συρόμενη μονάδα συμπίεσης της πλάκας ή χρησιμοποιώντας τη συσκευή συμπίεσης για την πραγματοποίηση στερέωσης.② ως προστατευτική πλάκα, το LCP χρησιμοποιεί τις βίδες υστέρησης για να διορθώσει τα μακρόπλευρα κατάγματα.③ υιοθετώντας την αρχή της ζώνης τάσης, η πλάκα τοποθετείται στην πλευρά τάνυσης του οστού, πρέπει να τοποθετηθεί υπό τάση και το φλοιώδες οστό μπορεί να αποκτήσει συμπίεση.④ ως πλάκα στήριξης, το LCP χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τις βίδες υστέρησης για τη στερέωση των αρθρικών καταγμάτων.
3.2 Τεχνολογία στερέωσης γέφυρας: Αρχικά, υιοθετήστε την έμμεση μέθοδο αναγωγής για να επαναφέρετε το κάταγμα, να εκτείνετε τις ζώνες κατάγματος μέσω της γέφυρας και να διορθώσετε και τις δύο πλευρές του κατάγματος.Δεν απαιτείται ανατομική ανάταξη, αλλά απαιτεί μόνο ανάκτηση του μήκους της διάφυσης, της περιστροφής και της γραμμής δύναμης.Εν τω μεταξύ, η μεταμόσχευση οστών μπορεί να πραγματοποιηθεί για την τόνωση του σχηματισμού τύλου και την προώθηση της επούλωσης των καταγμάτων.Ωστόσο, η στερέωση της γέφυρας μπορεί απλώς να επιτύχει τη σχετική σταθερότητα, ωστόσο η επούλωση του κατάγματος επιτυγχάνεται μέσω δύο κάλλων με δεύτερη πρόθεση, επομένως είναι εφαρμόσιμη μόνο σε θρυμματισμένα κατάγματα.
3.3 Τεχνολογία ελάχιστα επεμβατικής οστεοσύνθεσης πλακών (MIPO): Από τη δεκαετία του 1970, ο οργανισμός AO πρότεινε τις αρχές της θεραπείας κατάγματος: ανατομική ανάταξη, εσωτερικός σταθεροποιητής, προστασία παροχής αίματος και πρώιμη ανώδυνη λειτουργική άσκηση.Οι αρχές έχουν αναγνωριστεί ευρέως στον κόσμο και τα κλινικά αποτελέσματα είναι καλύτερα από τις προηγούμενες μεθόδους θεραπείας.Ωστόσο, για να ληφθεί η ανατομική ανάταξη και ο εσωτερικός σταθεροποιητής, συχνά απαιτείται εκτεταμένη τομή, με αποτέλεσμα τη μειωμένη αιμάτωση των οστών, τη μειωμένη παροχή αίματος στα θραύσματα του κατάγματος και τον αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.Τα τελευταία χρόνια, οι εγχώριοι και οι ξένοι μελετητές δίνουν μεγαλύτερη προσοχή και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην ελάχιστα επεμβατική τεχνολογία, προστατεύοντας την παροχή αίματος σε μαλακούς ιστούς και οστά εν τω μεταξύ προωθώντας τον εσωτερικό σταθεροποιητή, χωρίς να αφαιρούν το περιόστεο και τον μαλακό ιστό στο κάταγμα. πλευρές, χωρίς αναγκαστική ανατομική μείωση των θραυσμάτων του κατάγματος.Ως εκ τούτου, προστατεύει το βιολογικό περιβάλλον του κατάγματος, δηλαδή τη βιολογική οστεοσύνθεση (ΒΟ).Στη δεκαετία του 1990, ο Krettek πρότεινε την τεχνολογία MIPO, η οποία είναι μια νέα πρόοδος στη στερέωση κατάγματος τα τελευταία χρόνια.Στοχεύει στην προστασία της παροχής αίματος των προστατευτικών οστών και μαλακών ιστών με τις ελάχιστες βλάβες στο μεγαλύτερο βαθμό.Η μέθοδος είναι η κατασκευή ενός υποδόριου τούνελ μέσω μιας μικρής τομής, η τοποθέτηση των πλακών και η υιοθέτηση των τεχνικών έμμεσης μείωσης για τη μείωση του κατάγματος και τον εσωτερικό σταθεροποιητή.Η γωνία μεταξύ των πλακών LCP είναι σταθερή.Παρόλο που οι πλάκες δεν πραγματοποιούν πλήρως την ανατομική διαμόρφωση, η μείωση του κατάγματος μπορεί να διατηρηθεί, επομένως τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας MIPO είναι πιο εμφανή και είναι ένα σχετικά ιδανικό εμφύτευμα τεχνολογίας MIPO.
4. Λόγοι και Αντίμετρα Αποτυχίας Εφαρμογής LCP
4.1 Αστοχία εσωτερικού σταθεροποιητή
Όλα τα εμφυτεύματα έχουν τον κίνδυνο χαλάρωσης, μετατόπισης, κατάγματος και άλλους κινδύνους αστοχιών, οι πλάκες ασφάλισης και το LCP δεν αποτελούν εξαίρεση.Σύμφωνα με τις βιβλιογραφικές αναφορές, η αστοχία του εσωτερικού σταθεροποιητή δεν προκαλείται κυρίως από την ίδια την πλάκα, αλλά επειδή παραβιάζονται οι βασικές αρχές της θεραπείας κατάγματος λόγω ανεπαρκούς κατανόησης και γνώσης της στερέωσης LCP.
4.1.1.Οι επιλεγμένες πλάκες είναι πολύ μικρές.Το μήκος της κατανομής της πλάκας και της βίδας είναι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη σταθερότητα στερέωσης.Πριν από την εμφάνιση της τεχνολογίας IMIPO, οι μικρότερες πλάκες μπορούν να μειώσουν το μήκος της τομής και τον διαχωρισμό των μαλακών ιστών.Οι πολύ κοντές πλάκες θα μειώσουν την αξονική αντοχή και την αντοχή στρέψης για τη σταθερή συνολική δομή, με αποτέλεσμα την αστοχία του εσωτερικού σταθεροποιητή.Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας έμμεσης μείωσης και της ελάχιστα επεμβατικής τεχνολογίας, οι μακρύτερες πλάκες δεν θα αυξήσουν την τομή των μαλακών ιστών.Οι χειρουργοί θα πρέπει να επιλέξουν το μήκος της πλάκας σύμφωνα με την εμβιομηχανική της στερέωσης του κατάγματος.Για απλά κατάγματα, η αναλογία του ιδανικού μήκους της πλάκας και του μήκους ολόκληρης της ζώνης θραύσης πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 8-10 φορές, ενώ για το θρυμματισμένο κάταγμα, αυτή η αναλογία πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 2-3 φορές.[13, 15] Οι πλάκες με αρκετά μεγάλο μήκος θα μειώσουν το φορτίο της πλάκας, θα μειώσουν περαιτέρω το φορτίο της βίδας και ως εκ τούτου θα μειώσουν τη συχνότητα αστοχίας του εσωτερικού στερέωσης.Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης πεπερασμένων στοιχείων LCP, όταν το διάκενο μεταξύ των πλευρών θραύσης είναι 1 mm, η πλευρά της θραύσης αφήνει μία οπή της πλάκας συμπίεσης, η τάση στην πλάκα συμπίεσης μειώνεται κατά 10% και η τάση στις βίδες μειώνεται κατά 63%.όταν η πλευρά της θραύσης αφήνει δύο οπές, η τάση στην πλάκα συμπίεσης μειώνει τη μείωση κατά 45% και η τάση στις βίδες μειώνεται κατά 78%.Επομένως, για να αποφευχθεί η συγκέντρωση τάσεων, για τα απλά σπασίματα, θα πρέπει να αφεθούν 1-2 τρύπες κοντά στις πλευρές του κατάγματος, ενώ για τα θρυμματισμένα σπασίματα συνιστάται η χρήση τριών βιδών σε κάθε πλευρά θραύσης και 2 βίδες θα πλησιάσουν την κατάγματα.
4.1.2 Το κενό μεταξύ των πλακών και της επιφάνειας του οστού είναι υπερβολικό.Όταν το LCP υιοθετεί την τεχνολογία στερέωσης γέφυρας, οι πλάκες δεν απαιτείται να έρθουν σε επαφή με το περιόστεο για να προστατεύσουν την παροχή αίματος της ζώνης κατάγματος.Ανήκει στην κατηγορία ελαστικής στερέωσης, διεγείροντας τη δεύτερη ένταση ανάπτυξης τύλου.Μελετώντας την εμβιομηχανική σταθερότητα, οι Ahmad M, Nanda R [16] et al διαπίστωσαν ότι όταν το χάσμα μεταξύ της LCP και της επιφάνειας του οστού είναι μεγαλύτερο από 5 mm, η αξονική αντοχή και η αντοχή στρέψης των πλακών μειώνονται σημαντικά.όταν το κενό είναι μικρότερο από 2 mm, δεν υπάρχει σημαντική μείωση.Επομένως, το κενό συνιστάται να είναι μικρότερο από 2 mm.
4.1.3 Η πλάκα αποκλίνει από τον άξονα της διάφυσης και οι βίδες είναι έκκεντρες στη στερέωση.Όταν το LCP συνδυάζεται με τεχνολογία MIPO, απαιτείται διαδερμική εισαγωγή των πλακών και μερικές φορές είναι δύσκολος ο έλεγχος της θέσης της πλάκας.Εάν ο άξονας του οστού δεν είναι παράλληλος με τον άξονα της πλάκας, η περιφερική πλάκα μπορεί να αποκλίνει από τον άξονα του οστού, κάτι που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε έκκεντρη στερέωση των βιδών και εξασθενημένη στερέωση.[9,15].Συνιστάται η λήψη κατάλληλης τομής και η ακτινογραφία θα πρέπει να γίνει αφού η θέση οδηγός του αγγίγματος του δακτύλου είναι σωστή και η στερέωση της καρφίτσας Kuntscher.
4.1.4 Αποτυχία τήρησης των βασικών αρχών θεραπείας κατάγματος και επιλογής εσφαλμένης εσωτερικής στερέωσης και τεχνολογίας στερέωσης.Για ενδοαρθρικά κατάγματα, απλά κατάγματα εγκάρσιας διάφυσης, το LCP μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλάκα συμπίεσης για τη σταθεροποίηση της απόλυτης σταθερότητας κατάγματος μέσω της τεχνολογίας συμπίεσης και την προώθηση της πρωτογενούς επούλωσης των καταγμάτων.για τα μεταφυσικά ή θρυμματισμένα κατάγματα, θα πρέπει να χρησιμοποιείται η τεχνολογία στερέωσης γέφυρας, να δίνεται προσοχή στην παροχή αίματος των προστατευτικών οστών και των μαλακών ιστών, να επιτρέπεται η σχετικά σταθερή στερέωση των καταγμάτων, να διεγείρεται η ανάπτυξη τύλου για να επιτευχθεί η επούλωση με τη δεύτερη ένταση.Αντίθετα, η χρήση της τεχνολογίας στερέωσης γέφυρας για τη θεραπεία απλών καταγμάτων μπορεί να προκαλέσει ασταθή κατάγματα, με αποτέλεσμα την καθυστερημένη επούλωση των καταγμάτων.[17] Η υπερβολική επιδίωξη ανατομικής ανάταξης και συμπίεσης στις πλευρές του κατάγματος από θρυμματισμένα κατάγματα μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην παροχή αίματος στα οστά, με αποτέλεσμα την καθυστερημένη ένωση ή μη ένωση.
4.1.5 Επιλέξτε τους ακατάλληλους τύπους βιδών.Η συνδυαστική οπή LCP μπορεί να βιδωθεί σε τέσσερις τύπους βιδών: τις τυπικές φλοιώδεις βίδες, τις τυπικές βίδες με σπογγώδες κόκκαλο, τις βίδες αυτοδιάτρησης/κουμπώματος και τις βίδες με αυτοκόλλητο.Οι βίδες με αυτοδιάτρηση/αυτοδιάτρηση χρησιμοποιούνται συνήθως ως μονοφλοιώδεις βίδες για τη διόρθωση των φυσιολογικών διαφυσιακών καταγμάτων των οστών.Το άκρο του νυχιού του έχει το σχέδιο του τρυπανιού, το οποίο είναι ευκολότερο να περάσει μέσα από τον φλοιό συνήθως χωρίς να χρειάζεται να μετρηθεί το βάθος.Εάν η κοιλότητα του πολτού της διάφυσης είναι πολύ στενή, το παξιμάδι μπορεί να μην εφαρμόζει πλήρως στη βίδα και το άκρο της βίδας αγγίζει τον ετερόπλευρο φλοιό, τότε οι βλάβες στον σταθερό πλάγιο φλοιό επηρεάζουν τη δύναμη συγκράτησης μεταξύ των βιδών και των οστών και οι βίδες με αυτοκόλλητο με δύο φλοιούς θα να χρησιμοποιηθεί αυτή τη στιγμή.Οι καθαρές μονοφλοιώδεις βίδες έχουν καλή δύναμη συγκράτησης προς τα φυσιολογικά οστά, αλλά το οστό της οστεοπόρωσης έχει συνήθως αδύναμο φλοιό.Δεδομένου ότι ο χρόνος λειτουργίας των βιδών μειώνεται, ο βραχίονας ροπής της αντίστασης της βίδας στην κάμψη μειώνεται, γεγονός που οδηγεί εύκολα σε κοπή του φλοιού του οστού με βίδα, χαλάρωση της βίδας και μετατόπιση δευτερεύοντος κατάγματος.[18] Δεδομένου ότι οι διφλοιώδεις βίδες έχουν αυξήσει το μήκος λειτουργίας των βιδών, αυξάνεται και η δύναμη συγκράτησης των οστών.Πάνω απ 'όλα, το κανονικό οστό μπορεί να χρησιμοποιήσει τις μονοφλοιώδεις βίδες για τη στερέωση, ωστόσο το οστό της οστεοπόρωσης συνιστάται να χρησιμοποιεί διφλοιώδεις βίδες.Επιπλέον, ο φλοιός του βραχιονίου οστού είναι σχετικά λεπτός, προκαλεί εύκολα τομή, επομένως οι διφλοιώδεις βίδες χρειάζονται για να στερεωθούν στη θεραπεία των καταγμάτων του βραχιονίου.
4.1.6 Η κατανομή των βιδών είναι πολύ πυκνή ή πολύ μικρή.Απαιτείται στερέωση με βίδα για συμμόρφωση με την εμβιομηχανική του κατάγματος.Η πολύ πυκνή κατανομή της βίδας θα έχει ως αποτέλεσμα τοπική συγκέντρωση τάσης και θραύση του εσωτερικού σταθεροποιητή.Οι πολύ λιγότερες βίδες θραύσης και η ανεπαρκής αντοχή στερέωσης θα οδηγήσουν επίσης σε αστοχία του εσωτερικού στερέωσης.Όταν η τεχνολογία γέφυρας εφαρμόζεται στη στερέωση θραύσης, η συνιστώμενη πυκνότητα βίδας πρέπει να είναι κάτω από 40% -50% ή μικρότερη.[7,13,15] Επομένως, οι πλάκες είναι σχετικά μεγαλύτερες, έτσι ώστε να αυξηθεί η ισορροπία της μηχανικής.Θα πρέπει να αφεθούν 2-3 οπές για τις πλευρές του κατάγματος, προκειμένου να επιτραπεί μεγαλύτερη ελαστικότητα της πλάκας, να αποφευχθεί η συγκέντρωση τάσεων και να μειωθεί η συχνότητα θραύσης του εσωτερικού σταθεροποιητή [19].Ο Gautier και ο Sommer [15] θεώρησαν ότι τουλάχιστον δύο μονοφλοιώδεις βίδες θα πρέπει να στερεωθούν και στις δύο πλευρές των καταγμάτων, ο αυξημένος αριθμός σταθερού φλοιού δεν θα μειώσει το ποσοστό αστοχίας των πλακών, επομένως τουλάχιστον τρεις βίδες συνιστάται να ασκηθούν και στις δύο πλευρές του κάταγμα.Απαιτούνται τουλάχιστον 3-4 βίδες και στις δύο πλευρές του βραχιονίου και του κατάγματος του αντιβραχίου, πρέπει να μεταφερθούν περισσότερα φορτία στρέψης.
4.1.7 Ο εξοπλισμός στερέωσης χρησιμοποιείται εσφαλμένα, με αποτέλεσμα την αστοχία του εσωτερικού στερέωσης.Ο Sommer C [9] επισκέφτηκε 127 ασθενείς με 151 περιπτώσεις κατάγματος που χρησιμοποίησαν LCP για ένα χρόνο, τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι μεταξύ των 700 βιδών ασφάλισης, μόνο λίγες βίδες με διάμετρο 3,5 mm έχουν χαλαρώσει.Ο λόγος είναι η εγκαταλειμμένη χρήση της συσκευής παρακολούθησης βιδών ασφάλισης.Στην πραγματικότητα, η βίδα ασφάλισης και η πλάκα δεν είναι εντελώς κάθετα, αλλά δείχνουν 50 μοίρες γωνίας.Αυτός ο σχεδιασμός στοχεύει στη μείωση της πίεσης της βίδας ασφάλισης.Η εγκατάλειψη της χρήσης της συσκευής όρασης μπορεί να αλλάξει τη δίοδο του νυχιού και έτσι να προκαλέσει βλάβη στη δύναμη στερέωσης.Ο Kääb [20] είχε πραγματοποιήσει μια πειραματική μελέτη, βρήκε ότι η γωνία μεταξύ των βιδών και των πλακών LCP είναι πολύ μεγάλη και έτσι η δύναμη λαβής των βιδών μειώνεται σημαντικά.
4.1.8 Η φόρτωση με ζύγιση άκρων είναι πολύ νωρίς.Οι πάρα πολλές θετικές αναφορές οδηγούν πολλούς γιατρούς να πιστεύουν υπερβολικά την αντοχή των πλακών ασφάλισης και των βιδών καθώς και τη σταθερότητα στερέωσης, πιστεύουν λανθασμένα ότι η αντοχή των πλακών ασφάλισης μπορεί να αντέξει πρώιμη πλήρη φόρτιση, με αποτέλεσμα κατάγματα πλάκας ή βίδας.Κατά τη χρήση των καταγμάτων στερέωσης γέφυρας, το LCP είναι σχετικά σταθερό και απαιτείται να σχηματίσει κάλους έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί η επούλωση με δεύτερη ένταση.Εάν οι ασθενείς σηκωθούν από το κρεβάτι πολύ νωρίς και φορτώσουν υπερβολικό βάρος, η πλάκα και η βίδα θα σπάσουν ή θα αποσυνδεθούν.Η στερέωση της πλάκας κλειδώματος ενθαρρύνει την πρώιμη δραστηριότητα, αλλά η πλήρης σταδιακή φόρτιση θα γίνει έξι εβδομάδες αργότερα, και τα φιλμ ακτίνων Χ δείχνουν ότι η πλευρά του κατάγματος παρουσιάζει σημαντικό κάλο.[9]
4.2 Τένοντες και νευροαγγειακές κακώσεις:
Η τεχνολογία MIPO απαιτεί διαδερμική εισαγωγή και τοποθέτηση κάτω από τους μύες, έτσι όταν τοποθετούνται οι βίδες της πλάκας, οι χειρουργοί δεν μπορούν να δουν την υποδόρια δομή και έτσι αυξάνονται οι βλάβες των τενόντων και των νευροαγγειακών αγγείων.Ο Van Hensbroek PB [21] ανέφερε μια περίπτωση χρήσης της τεχνολογίας LISS για τη χρήση LCP, η οποία οδήγησε σε ψευδοανευρύσματα της πρόσθιας κνημιαίας αρτηρίας.Ο AI-Rashid M. [22] et al ανέφερε ότι θεραπεύει τις καθυστερημένες ρήξεις του εκτατικού τένοντα δευτερογενώς για άπω ακτινικά κατάγματα με LCP.Οι κύριοι λόγοι των βλαβών είναι ιατρογενείς.Η πρώτη είναι η άμεση ζημιά που προκαλείται από βίδες ή πείρο Kirschner.Το δεύτερο είναι η ζημιά που προκαλείται από το μανίκι.Και το τρίτο είναι οι θερμικές βλάβες που προκαλούνται από τη διάτρηση βιδών με αυτοκόλλητη τομή.[9] Επομένως, απαιτείται από τους χειρουργούς να εξοικειωθούν με την περιβάλλουσα ανατομία, να δώσουν προσοχή στην προστασία του αγγειακού νεύρου και άλλων σημαντικών δομών, να διεξάγουν πλήρως αμβλύ ανατομή κατά την τοποθέτηση των μανικιών, να αποφεύγουν τη συμπίεση ή την έλξη του νεύρου.Επιπλέον, όταν τρυπάτε τις βίδες με αυτοκόλλητο, χρησιμοποιήστε νερό για να μειώσετε την παραγωγή θερμότητας και να μειώσετε τη θερμική αγωγιμότητα.
4.3 Λοίμωξη στο χειρουργικό σημείο και έκθεση της πλάκας:
Το LCP είναι ένα σύστημα εσωτερικού σταθεροποιητή που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της προώθησης της ελάχιστα επεμβατικής ιδέας, με στόχο τη μείωση των βλαβών, τη μείωση της μόλυνσης, τη μη ένωση και άλλες επιπλοκές.Στο χειρουργείο θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των μαλακών ιστών, ιδιαίτερα στα αδύναμα μέρη του μαλακού ιστού.Σε σύγκριση με το DCP, το LCP έχει μεγαλύτερο πλάτος και μεγαλύτερο πάχος.Κατά την εφαρμογή της τεχνολογίας MIPO για διαδερμική ή ενδομυϊκή εισαγωγή, μπορεί να προκαλέσει μώλωπες μαλακούς ιστούς ή βλάβη στην αποκόλληση και να οδηγήσει σε μόλυνση του τραύματος.Ο Phinit P [23] ανέφερε ότι το σύστημα LISS είχε αντιμετωπίσει 37 περιπτώσεις καταγμάτων της εγγύς κνήμης και η συχνότητα μετεγχειρητικής εν τω βάθει μόλυνσης ήταν έως και 22%.Ο Namazi H [24] ανέφερε ότι το LCP είχε αντιμετωπίσει 34 περιπτώσεις κατάγματος κνημιαίου άξονα σε 34 περιπτώσεις μεταφυσικού κατάγματος κνήμης και τα περιστατικά μετεγχειρητικής μόλυνσης του τραύματος και έκθεσης της πλάκας ήταν έως και 23,5%.Ως εκ τούτου, πριν από τη λειτουργία, οι ευκαιρίες και ο εσωτερικός σταθεροποιητής πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη σύμφωνα με τις βλάβες των μαλακών ιστών και τον βαθμό πολυπλοκότητας των καταγμάτων.
4.4 Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου μαλακών ιστών:
Ο Phinit P [23] ανέφερε ότι το σύστημα LISS είχε αντιμετωπίσει 37 περιπτώσεις καταγμάτων εγγύς κνήμης, 4 περιπτώσεις μετεγχειρητικού ερεθισμού των μαλακών ιστών (τους πόνους της υποδόριας ψηλαφητής πλάκας και γύρω από τις πλάκες), στις οποίες 3 περιπτώσεις πλακών απέχουν 5 mm από την επιφάνεια οστού και 1 θήκη απέχει 10mm από την επιφάνεια του οστού.Οι Hasenboehler.E [17] et al ανέφεραν ότι η LCP είχε αντιμετωπίσει 32 περιπτώσεις περιφερικών καταγμάτων της κνήμης, συμπεριλαμβανομένων 29 περιπτώσεων ενόχλησης του έσω σφυρού.Ο λόγος είναι ότι ο όγκος της πλάκας είναι πολύ μεγάλος ή οι πλάκες δεν έχουν τοποθετηθεί σωστά και ο μαλακός ιστός είναι λεπτότερος στο μεσαίο σφυρό, έτσι οι ασθενείς θα αισθάνονται άβολα όταν οι ασθενείς φορούν ψηλές μπότες και συμπιέζουν το δέρμα.Τα καλά νέα είναι ότι η πρόσφατα απομακρυσμένη μεταφυσιακή πλάκα που αναπτύχθηκε από τη Synthes είναι λεπτή και κολλητική στην επιφάνεια του οστού με λείες άκρες, γεγονός που έχει λύσει αποτελεσματικά αυτό το πρόβλημα.
4.5 Δυσκολία στην αφαίρεση των βιδών ασφάλισης:
Το υλικό LCP είναι από τιτάνιο υψηλής αντοχής, έχει υψηλή συμβατότητα με το ανθρώπινο σώμα, το οποίο είναι εύκολο να συσκευαστεί από κάλους.Κατά την αφαίρεση, η πρώτη αφαίρεση του τύλου οδηγεί σε αυξημένη δυσκολία.Ένας άλλος λόγος για την αφαίρεση της δυσκολίας έγκειται στο υπερβολικό σφίξιμο των βιδών ασφάλισης ή στη ζημιά του παξιμαδιού, η οποία συνήθως προκαλείται από την αντικατάσταση της εγκαταλειμμένης συσκευής παρακολούθησης βίδας ασφάλισης με συσκευή αυτοόρασης.Επομένως, η συσκευή παρακολούθησης θα χρησιμοποιείται για την υιοθέτηση των βιδών ασφάλισης, έτσι ώστε τα σπειρώματα των κοχλιών να μπορούν να αγκυρωθούν με ακρίβεια με τα σπειρώματα της πλάκας.[9] Απαιτείται να χρησιμοποιείται ειδικό κλειδί για το σφίξιμο των βιδών, ώστε να ελέγχεται το μέγεθος της δύναμης.
Πάνω απ' όλα, ως πλάκα συμπίεσης της τελευταίας εξέλιξης της AO, η LCP έχει προσφέρει μια νέα επιλογή για τη σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων.Σε συνδυασμό με την τεχνολογία MIPO, ο συνδυασμός LCP διατηρεί την παροχή αίματος στις πλευρές του κατάγματος στο μεγαλύτερο βαθμό, προάγει την επούλωση των καταγμάτων, μειώνει τους κινδύνους μόλυνσης και εκ νέου κατάγματος, διατηρεί τη σταθερότητα του κατάγματος, επομένως έχει ευρείες προοπτικές εφαρμογής στη θεραπεία κατάγματος.Από την εφαρμογή, το LCP έχει λάβει καλά βραχυπρόθεσμα κλινικά αποτελέσματα, ωστόσο εκτίθενται επίσης ορισμένα προβλήματα.Η χειρουργική επέμβαση απαιτεί λεπτομερή προεγχειρητικό σχεδιασμό και εκτεταμένη κλινική εμπειρία, επιλέγει τους κατάλληλους εσωτερικούς σταθεροποιητές και τεχνολογίες με βάση τα χαρακτηριστικά συγκεκριμένων καταγμάτων, τηρεί τις βασικές αρχές της θεραπείας κατάγματος, χρησιμοποιεί τους σταθεροποιητές με σωστό και τυποποιημένο τρόπο, για την πρόληψη τις επιπλοκές και να έχετε τα βέλτιστα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Ώρα δημοσίευσης: Ιουν-02-2022
