Τα υπερκοννικά κατάγματα του βραχιονίου είναι ένα από τα πιο κοινά κατάγματα στα παιδιά και εμφανίζονται στη διασταύρωση του χροναδικού άξονα και τουβραχίονα.
Κλινικές εκδηλώσεις
Τα υπερκοννικά κατάγματα του βραχιονίου είναι κυρίως παιδιά, και ο τοπικός πόνος, η διόγκωση, η τρυφερότητα και η δυσλειτουργία μπορεί να εμφανιστούν μετά από τραυματισμό. Τα μη ανασταλμένα κατάγματα δεν έχουν προφανή σημάδια και η έκφραση του αγκώνα μπορεί να είναι το μοναδικό κλινικό σημάδι. Η κάψουλα άρθρωσης κάτω από τον μυ. Το σημείο ευελιξίας είναι συνήθως μπροστά από τη γραμμή που συνδέει το κέντρο της ακτινικής κεφαλής στην άκρη του ελακρανόν.
Στην περίπτωση ενός θραύσης υπερκονιδίων τύπου III, υπάρχουν δύο ανήσυχοι παραμορφώσεις του αγκώνα, δίνοντάς του μια εμφάνιση σχήματος S. Υπάρχει συνήθως υποδόρια μώλωπες μπροστά από τον απομακρυσμένο άνω βραχίονα και εάν το κάταγμα είναι πλήρως εκτοπισμένο, το απομακρυσμένο άκρο του θραύσης διεισδύει στον μυ. Ως αποτέλεσμα, ένα σημάδι pucker εμφανίζεται μπροστά από τον αγκώνα, συνήθως υποδεικνύει μια οστική προεξοχή εγγύς του κάταγμα που διεισδύει στο χόριο. Εάν συνοδεύεται από τραυματισμό ακτινικού νεύρου, η ραχιαία επέκταση του αντίχειρα μπορεί να είναι περιορισμένη. Η μέση βλάβη του νεύρου μπορεί να προκαλέσει τον αντίχειρα και τον δείκτη να μην είναι σε θέση να κάμψει ενεργά. Ο τραυματισμός του νεύρου Ulnar μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμένη διαίρεση των δακτύλων και της αλληλεπίδρασης.
Διάγνωση
(1) Βάση διάγνωσης
Έχετε μια ιστορία τραύματος. ② -κλινικά συμπτώματα και σημεία: τοπικός πόνος, πρήξιμο, τρυφερότητα και δυσλειτουργία. Το ③x-ray δείχνει τη γραμμή υπερκόντων και μετατοπισμένα θραύσματα θραύσματος του βραχιονίου.
(2) Διαφορική διάγνωση
Πρέπει να δοθεί προσοχή στην ταυτοποίηση τουεξάρθρωση αγκώνα, αλλά η ταυτοποίηση των υπερσύγχρονων υπερκόντων κατάγματα από την εξάρθρωση του αγκώνα είναι δύσκολη. Στο υπερκοννικό κάταγμα του βραχιονίου, το επικόντες του βραχιονίου διατηρεί μια φυσιολογική ανατομική σχέση με το Olecranon. Ωστόσο, στην εξάρθρωση του αγκώνα, επειδή το Olecranon βρίσκεται πίσω από το επικοντύλιο του βραχιονίου, είναι πιο εμφανές. Σε σύγκριση με τα υπερκόντια κατάγματα, η εξέχουσα θέση του αντιβραχίου στην εξάρθρωση του αγκώνα είναι πιο απομακρυσμένη. Η παρουσία ή η απουσία οστεοειδών φρικών παίζει επίσης ρόλο στον εντοπισμό των υπερκόντιων καταγμάτων του βραχιονίου από την εξάρθρωση της άρθρωσης του αγκώνα και μερικές φορές είναι δύσκολο να προκαλέσει οστά Fricatives. Λόγω του σοβαρού πρήξιμου και του πόνου, οι χειρισμοί που προκαλούν οστέινα φραγκοστάφυλα συχνά αναγκάζουν το παιδί να κλαίει. Λόγω του κινδύνου νευροαγγειακής βλάβης. Επομένως, πρέπει να αποφεύγονται οι χειρισμοί που προκαλούν οστά των οστών. Η εξέταση ακτίνων Χ μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό.
Τύπος
Η τυποποιημένη ταξινόμηση των υπερκόντων καταγμάτων χροναδικής είναι η διαίρεση τους σε επέκταση και κάμψη. Ο τύπος κάμψης είναι σπάνιος και η πλευρική ακτινογραφία δείχνει ότι το απομακρυσμένο άκρο του θραύσης βρίσκεται μπροστά από τον άξονα του χροναδικού. Ο ευθεία τύπος είναι κοινός και η Gartland το χωρίζει σε τύπου Ι έως III (Πίνακας 1).
| Τύπος | Κλινικές εκδηλώσεις |
| ⅠA τύπος | Κατάγματα χωρίς μετατόπιση, αναστροφή ή βαλγούς |
| ⅠB τύπος | Η ήπια μετατόπιση, η μεσαία φλοιώδη φλόγα, η πρόσθια όρια της οριακής συνοριακής γραμμής μέσω της κεφαλής του Humeral Head |
| ⅡA τύπος | Υπεραξία, οπίσθια ακεραιότητα του φλοιού, επικεφαλής κεφαλής πίσω από την πρόσθια γραμμή των συνόρων, χωρίς περιστροφή |
| ⅡB τύπος | Διαμήκη ή περιστροφική μετατόπιση με μερική επαφή σε κάθε άκρο του θραύσματος |
| ⅢA τύπος | Ολοκληρωμένη οπίσθια μετατόπιση χωρίς επαφή φλοιού, κυρίως απομακρυσμένη από τη μεσαία οπίσθια μετατόπιση |
| ⅢB τύπος | Προφανής μετατόπιση, μαλακός ιστός ενσωματωμένος στο άκρο κατάγματος, σημαντική επικάλυψη ή περιστροφική μετατόπιση του άκρου κατάγματος |
Πίνακας 1 Ταξινόμηση Gartland του Supracondylar Humerus κατάγματα
Κέρασμα
Πριν από τη βέλτιστη θεραπεία, η άρθρωση του αγκώνα πρέπει να σταθεροποιείται προσωρινά σε θέση 20 ° έως 30 °, η οποία δεν είναι μόνο άνετη για τον ασθενή, αλλά και ελαχιστοποιεί την τάση των νευροαγγειακών δομών.
(1) Τύπος Ι Humeral Supracondylar κατάγματα: Χρειάζεστε μόνο ένα χυτό ή χυτοσίδηρο για εξωτερική σταθεροποίηση, συνήθως όταν ο αγκώνας κάμπτεται 90 ° και ο αντιβραχίονας περιστρέφεται σε ουδέτερη θέση, χρησιμοποιείται ένα μακρύ χυτοσίδηρο για εξωτερική σταθεροποίηση για 3 έως 4 εβδομάδες.
(2) Τύπος II Humeral Supracondylar κατάγματα: Χειροκίνητη μείωση και διόρθωση της υπερέκτασης και της γωνίας του αγκώνα είναι τα βασικά ζητήματα στη θεραπεία αυτού του τύπου καταγμάτων. °) Η σταθεροποίηση διατηρεί τη θέση μετά από μείωση, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο νευροαγγειακής βλάβης του προσβεβλημένου άκρου και τον κίνδυνο οξείας περιποίησης του συνδρόμου. Επομένως, διαδερμικάΣτερέωση καλωδίων Kirschnerείναι το καλύτερο μετά από κλειστή μείωση του θραύσματος (Εικόνα 1), και στη συνέχεια εξωτερική σταθεροποίηση με γύψο που χυτεύεται σε ασφαλή θέση (κάμψη αγκώνα 60 °).
Εικόνα 1 Εικόνα διαδερμικής στερέωσης καλωδίων Kirschner
(3) Τύπος ΙΙΙ Υπεραντυλικά θραύσματα Humerus: Όλα τα κατάγματα υπερκοννίου τύπου III μειώνονται με τη διαδερμική σταθεροποίηση του καλωδίου Kirschner, η οποία είναι σήμερα η τυπική θεραπεία για τα υπερκοννικά κατάγματα τύπου III. Η κλειστή μείωση και η διαδερμική στερέωση του καλωδίου Kirschner είναι συνήθως δυνατή, αλλά απαιτείται ανοικτή μείωση εάν η ενσωμάτωση μαλακών ιστών δεν μπορεί να μειωθεί ανατομικά ή εάν υπάρχει βλάβη βραχιονικής αρτηρίας (Εικόνα 2).
Εικόνα 5-3 Προεγχειρητικές και μετεγχειρητικές μεμβράνες ακτίνων Χ των καταγμάτων υπερκόντων
Υπάρχουν τέσσερις χειρουργικές προσεγγίσεις για την ανοικτή μείωση των υπερκόντων κατάγματα του βραχιονίου: (1) την πλευρική προσέγγιση του αγκώνα (συμπεριλαμβανομένης της πρόσθιας προσέγγισης). (2) προσέγγιση μέσου αγκώνα. (3) συνδυασμένη προσέγγιση μέσου και πλευρικού αγκώνα. και (4) προσέγγιση οπίσθιου αγκώνα.
Τόσο η πλευρική προσέγγιση του αγκώνα όσο και η μέση προσέγγιση έχουν τα πλεονεκτήματα του λιγότερο κατεστραμμένου ιστού και της απλής ανατομικής δομής. Η μεσαία τομή είναι ασφαλέστερη από την πλευρική τομή και μπορεί να αποτρέψει τη βλάβη του Ulnar νεύρων. Το μειονέκτημα είναι ότι κανένας από αυτούς δεν μπορεί να δει άμεσα το κάταγμα της αντίθετης πλευράς της τομής και μπορεί να μειωθεί και να σταθεροποιηθεί μόνο με την αίσθηση του χεριού, που απαιτεί υψηλότερη χειρουργική τεχνική για τον χειριστή. Η προσέγγιση του οπίσθιου αγκώνα ήταν αμφιλεγόμενη λόγω της καταστροφής της ακεραιότητας των μυών του τρικεπεύματος και της μεγαλύτερης βλάβης. Η συνδυασμένη προσέγγιση των μέσων και των πλευρικών αγκώνων μπορεί να αντισταθμίσει το μειονέκτημα ότι δεν είναι σε θέση να δει άμεσα την αντίθετη οστική επιφάνεια της τομής. Έχει τα πλεονεκτήματα των διαμεσολαβήσεων του μέσου και των πλευρικών αγκώνων, οι οποίες ευνοούν τη μείωση και τη σταθεροποίηση των θραύσματος, και μπορούν να μειώσουν το μήκος της πλευρικής τομής. Είναι επωφελές για την ανακούφιση και την καθίζηση του διόγκωσης των ιστών. Αλλά το μειονέκτημα του είναι ότι αυξάνει τη χειρουργική τομή. Επίσης υψηλότερη από την οπίσθια προσέγγιση.
Επιπλοκή
Οι επιπλοκές των υπερκόντιων καταγμάτων χρονοβόλεων περιλαμβάνουν: (1) νευροαγγειακή βλάβη, (2) σύνδρομο οξείας διαφράγματος. (3) ακαμψία αγκώνα. (4) μυοσίτιδα ossificans. (5) αγγειακή νέκρωση. (6) Cubitus varus παραμόρφωση · (7) Cubitus Valgus παραμόρφωση.
Συνοψίζω
Τα υπερκοννικά κατάγματα του βραχιονίου είναι από τα πιο κοινά κατάγματα στα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια, η κακή μείωση των υπερκόντιων καταγμάτων του βραχιονίου προκάλεσε την προσοχή των ανθρώπων. Στο παρελθόν, ο Cubitus varus ή ο Cubitus valgus θεωρήθηκε ότι προκλήθηκε από τη σύλληψη της ανάπτυξης της απομακρυσμένης επιφανειακής πλάκας και της κακής μείωσης. Τα περισσότερα από τα ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία υποστηρίζουν τώρα ότι η κακή μείωση του θραύσματος είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην παραμόρφωση του Cubitus varus. Ως εκ τούτου, η μείωση των καταγμάτων υπερκόντων, η διόρθωση της μετατόπισης του ulnar, η οριζόντια περιστροφή και η αποκατάσταση του ύψους του απομακρυσμένου βραχιόνου είναι τα κλειδιά.
Υπάρχουν πολλές μέθοδοι θεραπείας για υπερκοννικά κατάγματα του βραχιονίου, όπως η χειροκίνητη μείωση + εξωτερική στερέωσηΜε το Cast Cast, την έλξη του Olecranon, την εξωτερική σταθεροποίηση με νάρθηκα, ανοικτή μείωση και εσωτερική σταθεροποίηση και κλειστή μείωση και εσωτερική σταθεροποίηση. Στο παρελθόν, η χειραγώγηση και η εξωτερική σταθεροποίηση του γύψου ήταν οι κύριες θεραπείες, από τις οποίες αναφέρθηκε το Cubitus Varus τόσο υψηλό όσο το 50% στην Κίνα. Επί του παρόντος, για τα υπερκοννιακά κατάγματα τύπου II και τύπου III, η διαδερμική στερέωση των βελόνων μετά τη μείωση του θραύσης έχει γίνει μια γενικά αποδεκτή μέθοδος. Έχει τα πλεονεκτήματα της μη καταστροφής της παροχής αίματος και της ταχείας επούλωσης των οστών.
Υπάρχουν επίσης διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη μέθοδο και τον βέλτιστο αριθμό της στερέωσης καλωδίων Kirschner μετά από κλειστή μείωση των καταγμάτων. Η εμπειρία του συντάκτη είναι ότι τα καλώδια Kirschner πρέπει να διακλαδίζονται μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της σταθεροποίησης. Όσο πιο μακριά είναι το επίπεδο θραύσης είναι, τόσο πιο σταθερό είναι. Τα καλώδια Kirschner δεν πρέπει να διασχίζουν στο επίπεδο κατάγματος, διαφορετικά η περιστροφή δεν θα ελέγχεται και η σταθεροποίηση θα είναι ασταθής. Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να αποφευχθεί η βλάβη στο νεύρο Ulnar όταν χρησιμοποιείτε τη σταθεροποίηση του καλωδίου Kirschner. Μην βιδώστε τη βελόνα στην κάμψη της θέσης του αγκώνα, ελαφρώς ισιώστε τον αγκώνα για να επιτρέψετε στο Ulnar νεύρο να επιστρέψει, να αγγίξει το ulnar νεύρο με τον αντίχειρα και να το σπρώξει πίσω και να βιδώσει με ασφάλεια το K-Wire. Η εφαρμογή της εσωτερικής στερέωσης του καλωδίου Kirschner έχει πιθανά πλεονεκτήματα στην μετεγχειρητική λειτουργική ανάκαμψη, τον ρυθμό επούλωσης κατάγματος και τον εξαιρετικό ρυθμό της επούλωσης του θραύσματος, γεγονός που είναι επωφελής για την έγκαιρη μετεγχειρητική ανάκαμψη.
Χρόνος δημοσίευσης: Νοέμβριος-02-2022
