Χειρουργική τεχνική

Περίληψη: Στόχος: Διερεύνηση των αλληλένδετων παραγόντων για την επίδραση λειτουργίας της χρήσης εσωτερικής στερέωσης χάλυβα για την αποκατάσταση τουκάταγμα κνημιαίου οροπεδίου. Μέθοδος: 34 ασθενείς με κάταγμα κνημιαίου οροπεδίου λειτουργούσαν με τη χρήση εσωτερικής στερέωσης της πλάκας χάλυβα μία ή δύο πλευρά, αποκατέστησαν την ανατομική δομή του κνησμού, σταθερή σταθεροποίηση και πήραν την άσκηση πρώιμης λειτουργίας μετά τη λειτουργία. Αποτέλεσμα: Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 4-36 μήνες, μέσος όρος 15 μήνες, σύμφωνα με το σκορ Rasmussen, 21 ασθενείς ήταν σε άριστα, 8 σε καλό, 3 σε έγκριση, 2 σε φτωχούς. Η εξαιρετική αναλογία ήταν 85,3%. Συμπέρασμα: Πιάστε τις κατάλληλες ευκαιρίες λειτουργίας, χρησιμοποιήστε τα σωστά μέσα και λαμβάνετε προηγούμενες ασκήσεις λειτουργιών, μας παρέχουν εξαιρετικές επιπτώσεις λειτουργίας στη θεραπείακνημιαίοςκάταγμα οροπέδιο.

1.1 Γενικές πληροφορίες: Αυτή η ομάδα είχε 34 ασθενείς με 26 άνδρες και 8 γυναίκες. Οι ασθενείς ήταν ηλικίας 27 έως 72 ετών με μέση ηλικία 39,6 ετών. Υπήρχαν 20 περιπτώσεις τραυματισμών από τροχαία ατυχήματα, 11 περιπτώσεις πτώσης τραυματισμών και 3 περιπτώσεις βαριάς σύνθλιψης. Όλες οι περιπτώσεις ήταν κλειστά κατάγματα χωρίς αγγειακούς τραυματισμούς. Υπήρχαν 3 περιπτώσεις τραυματισμών σταυροειδούς συνδέσμου, 4 περιπτώσεις τραυματισμών παράπλευρων συνδέσμων και 4 περιπτώσεις τραυματισμών μηνίσκου. Τα κατάγματα ταξινομήθηκαν σύμφωνα με το Schatzker: 8 περιπτώσεις τύπου Ι, 12 περιπτώσεις τύπου II, 5 περιπτώσεις τύπου III, 2 περιπτώσεις τύπου IV, 4 περιπτώσεις τύπου V και 3 περιπτώσεις τύπου VI. Όλοι οι ασθενείς εξετάστηκαν με ακτίνες Χ, CT σάρωση του κνημιαίου οροπεδίου και τρισδιάστατη ανασυγκρότηση και ορισμένοι ασθενείς εξετάστηκαν από το MR. Εκτός αυτού, ο χρόνος λειτουργίας ήταν 7 ~ 21δ μετά από τραυματισμό, μέσος όρος 10δ. Από αυτό, υπήρχαν 30 ασθενείς που δέχτηκαν τη θεραπεία με οστική μεταμόσχευση, 3 ασθενείς που δέχονται διπλή πλάκα και οι υπόλοιποι ασθενείς που δέχονται τη μονομερής εσωτερική σταθεροποίηση.

1.2 Χειρουργική Μέθοδος: ΔιεξήχθηνωτιαίοςΑναισθησία ή αναισθησία διασωλήνωσης, ο ασθενής ήταν σε ύπτια θέση και λειτούργησε υπό πνευματικό τουρνουά. Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποίησε το πρόσθιο γόνατο, πρόσθια κνημιαία ή πλευρικήγόνατοςοπίσθια τομή. Ο στεφανιαίος σύνδεσμος κόπηκε κατά μήκος της τομής κατά μήκος της κάτω άκρης του μηνίσκου και εξέθεσε την αρθρική επιφάνεια του κνημιαίου οροπεδίου. Μειώστε τα κατάγματα του οροπεδίου υπό άμεση όραση. Ορισμένα οστά σταθεροποιήθηκαν για πρώτη φορά με καρφίτσες Kirschner και στη συνέχεια σταθεροποιήθηκαν από τις κατάλληλες πλάκες (πλάκα γκολφ, πλάκες L, πι-πλάκα, ή σε συνδυασμό με πλάκα μέσης σητείας). Τα ελαττώματα των οστών γεμίστηκαν με αλογονικό οστό (πρώιμο) και μεταμόσχευση οστού αλλομοσχεύματος. Στη λειτουργία, ο χειρουργός συνειδητοποίησε την ανατομική μείωση και την εγγύς ανατομική μείωση, διατήρησε τον φυσιολογικό άξονα της κνημιαίας, την σταθερή εσωτερική σταθεροποίηση, το συμπαγές μόσχευμα οστού και την ακριβή υποστήριξη. Διερευνούσε τον σύνδεσμο γόνατος και τον μηνίσκο για την προεγχειρητική διάγνωση ή τις ενδοεγχειρητικές υποψίες και έκανε την κατάλληλη διαδικασία επισκευής.

1.3 Μετεγχειρητική θεραπεία: Ο ελαστικός επίδεσμος μετεγχειρητικού άκρου θα πρέπει να ζεσταθεί σωστά και η καθυστερημένη τομή εισάγεται με σωλήνα αποστράγγισης, ο οποίος θα πρέπει να αποσυνδεθεί στις 48 ώρες. Ρουτίνα μετεγχειρητική αναλγησία. Οι ασθενείς έλαβαν ασκήσεις μυών των άκρων μετά από 24 ώρες και έλαβαν ασκήσεις CPM μετά την αφαίρεση του σωλήνα αποστράγγισης για τα απλά κατάγματα. Συνδύασε τον παράπλευρο σύνδεσμο, οι περιπτώσεις τραυματισμού του οπίσθιου σταυροειδούς συνδέσμου, μετακόμισαν ενεργά και παθητικά το γόνατο μετά τον καθορισμό του γύψου ή του βραχίονα για ένα μήνα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων ακτίνων Χ, οι ασθενείς με τους χειρουργούς καθοδηγούν σταδιακά ασκήσεις φόρτωσης βάρους και πλήρη φόρτωση βάρους θα πρέπει να γίνονται τουλάχιστον τέσσερις μήνες αργότερα.