Τα κατάγματα του εσωτερικού αστραγάλου συχνά απαιτούν ανάταξη με τομή και εσωτερική οστεοσύνθεση, είτε μόνο με βιδωτή στερέωση είτε με συνδυασμό πλακών και βιδών.
Παραδοσιακά, το κάταγμα σταθεροποιείται προσωρινά με μια καρφίτσα Kirschner και στη συνέχεια σταθεροποιείται με μια ημι-σπείρωμα σπογγώδη βίδα τάσης, η οποία μπορεί επίσης να συνδυαστεί με μια ταινία τάσης. Μερικοί μελετητές έχουν χρησιμοποιήσει βίδες πλήρους σπειρώματος για τη θεραπεία καταγμάτων έσω άκρων του αστραγάλου και η αποτελεσματικότητά τους είναι καλύτερη από αυτή των παραδοσιακών ημι-σπογγωδών σπογγωδών βιδών τάσης. Ωστόσο, το μήκος των πλήρους σπειρώματος βιδών είναι 45 mm και αγκυρώνονται στη μετάφυση και οι περισσότεροι ασθενείς θα έχουν πόνο στην έσω άκρα του αστραγάλου λόγω της προεξοχής της εσωτερικής οστεοσύνθεσης.
Ο Δρ. Barnes, από το Τμήμα Ορθοπεδικού Τραύματος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο St Louis στις ΗΠΑ, πιστεύει ότι οι βίδες συμπίεσης χωρίς κεφαλή μπορούν τόσο να στερεώσουν τα εσωτερικά κατάγματα του αστραγάλου σφιχτά στην επιφάνεια του οστού, μειώνοντας την ενόχληση από την προεξέχουσα εσωτερική οστεοσύνθεση, όσο και να προωθήσουν την επούλωση των καταγμάτων. Ως αποτέλεσμα, ο Δρ. Barnes διεξήγαγε μια μελέτη σχετικά με την αποτελεσματικότητα των βιδών συμπίεσης χωρίς κεφαλή στη θεραπεία των εσωτερικών καταγμάτων του αστραγάλου, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Injury.
Η μελέτη περιελάμβανε 44 ασθενείς (μέση ηλικία 45 ετών, 18-80 ετών) που έλαβαν θεραπεία για εσωτερικά κατάγματα αστραγάλου με βίδες συμπίεσης χωρίς κεφαλή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Saint Louis μεταξύ 2005 και 2011. Μετεγχειρητικά, οι ασθενείς ακινητοποιήθηκαν σε νάρθηκες, γύψους ή σιδεράκια μέχρι να υπάρξουν απεικονιστικά στοιχεία πώρωσης κατάγματος πριν από την πλήρη βάδιση με φέρουσα το βάρος του ασθενούς.
Τα περισσότερα κατάγματα οφείλονταν σε πτώση σε όρθια θέση και τα υπόλοιπα οφείλονταν σε ατυχήματα με μοτοσικλέτα ή αθλήματα κ.λπ. (Πίνακας 1). Είκοσι τρεις από αυτούς είχαν διπλά κατάγματα αστραγάλου, 14 είχαν τριπλά κατάγματα αστραγάλου και οι υπόλοιποι 7 είχαν μονά κατάγματα αστραγάλου (Σχήμα 1α). Διεγχειρητικά, 10 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν με μία μόνο βίδα συμπίεσης χωρίς κεφαλή για κατάγματα έσω αστραγάλου, ενώ οι υπόλοιποι 34 ασθενείς είχαν δύο βίδες συμπίεσης χωρίς κεφαλή (Σχήμα 1β).
Πίνακας 1: Μηχανισμός τραυματισμού
Σχήμα 1α: Μονό κάταγμα αστραγάλου· Σχήμα 1β: Μονό κάταγμα αστραγάλου που αντιμετωπίστηκε με 2 βίδες συμπίεσης χωρίς κεφαλή.
Σε μια μέση παρακολούθηση 35 εβδομάδων (12-208 εβδομάδες), ελήφθησαν απεικονιστικά στοιχεία πώρωσης κατάγματος σε όλους τους ασθενείς. Κανένας ασθενής δεν χρειάστηκε αφαίρεση βίδας λόγω προεξοχής της βίδας και μόνο ένας ασθενής χρειάστηκε αφαίρεση βίδας λόγω προεγχειρητικής λοίμωξης από MRSA στο κάτω άκρο και μετεγχειρητικής κυτταρίτιδας. Επιπλέον, 10 ασθενείς είχαν ήπια ενόχληση κατά την ψηλάφηση του εσωτερικού του αστραγάλου.
Ως εκ τούτου, οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θεραπεία των εσωτερικών καταγμάτων του αστραγάλου με βίδες συμπίεσης χωρίς κεφαλή είχε ως αποτέλεσμα υψηλότερο ποσοστό επούλωσης κατάγματος, καλύτερη αποκατάσταση της λειτουργίας του αστραγάλου και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο.
Ώρα δημοσίευσης: 15 Απριλίου 2024
