Ειδήσεις - Η ιστορία της αντικατάστασης ώμου

Η ιδέα της τεχνητής αντικατάστασης ώμου προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Themistocles Gluck το 1891. Οι τεχνητές αρθρώσεις που αναφέρθηκαν και σχεδιάστηκαν μαζί περιλαμβάνουν ισχίο, καρπό κ.λπ. Η πρώτη επέμβαση αντικατάστασης ώμου πραγματοποιήθηκε σε ασθενή το 1893 από τον Γάλλο χειρουργό Jules Emile Péan στο Νοσοκομείο International στο Παρίσι σε 37χρονο ασθενή με φυματίωση των αρθρώσεων και των οστών Η πρώτη τεκμηριωμένη αρθροπλαστική ώμου.Η πρόσθεση έγινε από τον οδοντίατρο J. Porter Michaels από το Παρίσι, και το βραχιόνιοστέλεχοςήταν κατασκευασμένο από μέταλλο πλατίνας και προσαρτήθηκε με σύρμα σε μια κεφαλή από καουτσούκ επικαλυμμένη με παραφίνη για να σχηματίσει ένα περιορισμένο εμφύτευμα.Τα αρχικά αποτελέσματα του ασθενούς ήταν ικανοποιητικά, αλλά τελικά η πρόθεση αφαιρέθηκε μετά από 2 χρόνια λόγω πολλαπλών υποτροπών φυματίωσης.Αυτή είναι η πρώτη προσπάθεια που έγινε από ανθρώπους για τεχνητή αντικατάσταση ώμου.

Το 1951, ο Frederick Krueger ανέφερε τη χρήση μιας πιο σημαντικής ανατομικά προσθετικής ώμου κατασκευασμένης από βιταμίνες και διαμορφωμένης από το εγγύς βραχιόνιο ένα πτώμα.Αυτό χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία για τη θεραπεία ενός νεαρού ασθενούς με οστεονέκρωση της κεφαλής του βραχιονίου

Αλλά η πραγματικά μοντέρνα αντικατάσταση ώμου σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από τον γκουρού ώμου Charles Neer.Το 1953, προκειμένου να λύσει τα μη ικανοποιητικά αποτελέσματα της χειρουργικής θεραπείας των καταγμάτων του εγγύς βραχιονίου, ο Neer ανέπτυξε μια ανατομική πρόσθεση εγγύς βραχιονίου για κατάγματα κεφαλής βραχιονίου, η οποία βελτιώθηκε αρκετές φορές τις επόμενες δύο δεκαετίες, αντίστοιχα.Σχεδιασμένες προθέσεις δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, προκειμένου να λυθεί η αντικατάσταση ώμου σε ασθενείς με σοβαρή δυσλειτουργία του στροφικού πετάλου, η έννοια της αντίστροφης αρθροπλαστικής ώμου (RTSA) προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Neer, αλλά λόγω της πρώιμης αποτυχίας του glenoid συστατικού, η ιδέα έγινε στη συνέχεια. εγκαταλειμμένος.Το 1985, ο Paul Grammont βελτιώθηκε σύμφωνα με την ιδέα που πρότεινε ο Neer, μετακινώντας το κέντρο περιστροφής μεσαία και περιφερικά, αλλάζοντας τον βραχίονα ροπής και την τάση του δελτοειδή, λύνοντας έτσι τέλεια το πρόβλημα της απώλειας λειτουργίας του περιστροφικού πετάλου.

Αρχές σχεδίασης της πρόσθεσης trans-ώμου

Η ανάστροφη αρθροπλαστική ώμου (RTSA) αντιστρέφει την ανατομική σχέση του φυσικού ώμου για την αποκατάσταση της σταθερότητας του ώμου.Το RTSA δημιουργεί ένα υπομόχλιο και ένα κέντρο περιστροφής (CoR) κάνοντας τη γληνοειδή πλευρά κυρτή και την πλευρά του βραχιονίου κεφαλής κοίλη.Η εμβιομηχανική λειτουργία αυτού του υποστηρίγματος είναι να αποτρέπει την κίνηση της κεφαλής του βραχιονίου προς τα πάνω όταν ο δελτοειδής μυς συστέλλεται για να απαγάγει τον άνω βραχίονα.Το χαρακτηριστικό του RTSA είναι ότι το κέντρο περιστροφής της τεχνητής άρθρωσης του ώμου και η θέση της κεφαλής του βραχιονίου σε σχέση με τον φυσικό ώμο μετακινούνται προς τα μέσα και προς τα κάτω.Τα διαφορετικά σχέδια προσθετικών RTSA είναι διαφορετικά.Η κεφαλή του βραχιονίου μετακινείται προς τα κάτω κατά 25~40mm και μετακινείται προς τα μέσα κατά 5~20mm.

Σε σύγκριση με τη φυσική άρθρωση του ώμου του ανθρώπινου σώματος, ένα προφανές πλεονέκτημα της εσωτερικής μετατόπισης CoR είναι ότι ο βραχίονας ροπής απαγωγής του δελτοειδή αυξάνεται από 10 mm σε 30 mm, γεγονός που βελτιώνει την αποτελεσματικότητα απαγωγής του δελτοειδή και μπορεί να δημιουργηθεί λιγότερη μυϊκή δύναμη .Η ίδια ροπή και αυτό το χαρακτηριστικό κάνει επίσης την απαγωγή της κεφαλής του βραχιονίου να μην εξαρτάται πλέον πλήρως από τη λειτουργία κατάθλιψης του πλήρους περιστροφικού πετάλου.

Αυτός είναι ο σχεδιασμός και η εμβιομηχανική του RTSA, και μπορεί να είναι λίγο βαρετό και δύσκολο να το κατανοήσουμε.Υπάρχει πιο απλός τρόπος να το καταλάβεις;Η απάντηση είναι ναι.

Το πρώτο είναι ο σχεδιασμός του RTSA.Παρατηρήστε προσεκτικά τα χαρακτηριστικά κάθε άρθρωσης του ανθρώπινου σώματος, μπορούμε να βρούμε κάποιους κανόνες.Οι ανθρώπινες αρθρώσεις μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε δύο κατηγορίες.Η μία είναι οι αρθρώσεις κοντά στον κορμό όπως οι ώμοι και οι γοφοί, με το εγγύς άκρο να είναι το «κύπελλο» και το άπω άκρο να είναι η «μπάλα».

Ο άλλος τύπος είναι οι άπω αρθρώσεις όπως π.χτα γόνατακαι αγκώνες, με το εγγύς άκρο να είναι η «μπάλα» και το άπω άκρο το «κύπελλο».

Το σχέδιο που υιοθέτησαν οι πρωτοπόροι της ιατρικής κατά τον σχεδιασμό των τεχνητών προθέσεων άρθρωσης ώμου στις πρώτες μέρες ήταν να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η ανατομική δομή του φυσικού ώμου, έτσι όλα τα σχέδια σχεδιάστηκαν με το εγγύς άκρο ως "κύπελλο" και το απομακρυσμένο άκρο ως μια μπάλα".Μερικοί ερευνητές σχεδίασαν σκόπιμα το «κύπελλο» να είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο για να αυξήσουν τη σταθερότητα της άρθρωσης, παρόμοια με την ανθρώπινηάρθρωση ισχίου, αλλά αργότερα αποδείχθηκε ότι η αύξηση της σταθερότητας πράγματι αύξησε το ποσοστό αποτυχίας, έτσι αυτός ο σχεδιασμός υιοθετήθηκε γρήγορα.παραιτούμαι.Το RTSA, από την άλλη, αντιστρέφει τα ανατομικά χαρακτηριστικά του φυσικού ώμου, αναστρέφοντας τη «μπάλα» και το «κύπελλο», κάνοντας την αρχική άρθρωση «ισχίου» περισσότερο σαν «αγκώνα» ή «γόνατο».Αυτή η ανατρεπτική αλλαγή έλυσε τελικά πολλές δυσκολίες και αμφιβολίες σχετικά με την τεχνητή αρθροπλαστική ώμου και σε πολλές περιπτώσεις η μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη αποτελεσματικότητά της έχει βελτιωθεί σημαντικά.

Ομοίως, ο σχεδιασμός του RTSA μετατοπίζει το κέντρο περιστροφής για να επιτρέψει την αυξημένη απόδοση απαγωγής του δελτοειδή, η οποία μπορεί επίσης να ακούγεται ασαφής.Και αν συγκρίνουμε την άρθρωση του ώμου μας με μια τραμπάλα, είναι εύκολο να το καταλάβουμε.Όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα, εφαρμόζοντας την ίδια ροπή προς την κατεύθυνση Α (η δύναμη συστολής του δελτοειδή), εάν αλλάξει το υπομόχλιο και η αρχική θέση, είναι προφανές ότι μπορεί να δημιουργηθεί μεγαλύτερη ροπή (η δύναμη απαγωγής του άνω βραχίονα). Β κατεύθυνση.

Μια αλλαγή στο κέντρο περιστροφής του RTSA έχει παρόμοιο αποτέλεσμα, επιτρέποντας σε έναν αποσταθεροποιημένο ώμο να ξεκινήσει την απαγωγή χωρίς την πίεση του στροφικού πετάλου.Όπως είπε ο Αρχιμήδης: Δώσε μου ένα υπομόχλιο και μπορώ να κινήσω ολόκληρη τη γη!

RTSA Ενδείξεις και αντενδείξεις

Η κλασική ένδειξη για RTSA είναι η δακρυϊκή αρθροπάθεια του στροφικού πετάλου (CTA), μια γιγάντια ρήξη του στροφικού πετάλου με οστεοαρθρίτιδα, η οποία τυπικά χαρακτηρίζεται από μετατόπιση της κεφαλής του βραχιονίου προς τα πάνω, με αποτέλεσμα συνεχείς εκφυλιστικές αλλαγές στο γληνοειδή, το ακρώμιο και την κεφαλή του βραχιονίου.Η ανοδική μετατόπιση της κεφαλής του βραχιονίου προκαλείται από ένα μη ισορροπημένο ζεύγος δύναμης υπό τη δράση του δελτοειδή μετά από δυσλειτουργία του στροφικού πετάλου.Το CTA είναι πιο συχνό σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, όπου μπορεί να εμφανιστεί κλασική «ψευδοπαράλυση».

Η χρήση της αρθροπλαστικής ώμου, ιδιαίτερα της RTSA, έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες.Με βάση τα αρχικά επιτυχή αποτελέσματα της εφαρμογής RTSA, τη συνεχή ανάπτυξη της χειρουργικής τεχνικής και την άρτια εφαρμογή αυτής της τεχνικής, οι αρχικές στενότερες ενδείξεις για RTSA έχουν διευρυνθεί και επομένως, οι περισσότερες επεμβάσεις αρθροπλαστικής ώμου που εκτελούνται επί του παρόντος είναι RTSA.

Για παράδειγμα, η ανατομική ολική αρθροπλαστική ώμου (ATSA) ήταν η προτιμώμενη επιλογή για την οστεοαρθρίτιδα ώμου χωρίς ρήξη στροφικού πετάλου στο παρελθόν, αλλά τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των ατόμων που έχουν αυτή την άποψη φαίνεται να μειώνεται σταδιακά.Υπάρχουν οι ακόλουθες πτυχές.Οι λόγοι οδήγησαν σε αυτή την τάση.Πρώτον, έως και το 10% των ασθενών που λαμβάνουν ATSA έχουν ήδη ρήξη στροφικού πετάλου.Δεύτερον, σε ορισμένες περιπτώσεις, η «δομική» ακεραιότητα της «λειτουργίας» του στροφικού πετάλου δεν είναι πλήρης, ειδικά σε ορισμένους ηλικιωμένους ασθενείς.Τέλος, ακόμα κι αν το στροφικό πετάλι είναι άθικτο τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, ο εκφυλισμός του στροφικού πετάλου εμφανίζεται με την ηλικία, ειδικά μετά από διαδικασίες ATSA, και υπάρχει πράγματι μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τη λειτουργία του στροφικού πετάλου.Αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών.Ως εκ τούτου, όλο και περισσότεροι χειρουργοί άρχισαν να επιλέγουν το RTSA όταν αντιμετωπίζουν καθαρή οστεοαρθρίτιδα ώμου.Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε μια νέα σκέψη ότι το RTSA μπορεί επίσης να είναι η πρώτη επιλογή για ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα με άθικτο στροφικό πετάλι με βάση αποκλειστικά την ηλικία.

Ομοίως, στο παρελθόν, για ανεπανόρθωτες μαζικές ρήξεις στροφικού πετάλου (MRCT) χωρίς οστεοαρθρίτιδα, εναλλακτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν την υποακρωμιακή αποσυμπίεση, τη μερική ανακατασκευή του στροφικού πετάλου, τον κινέζικο τρόπο και την ανακατασκευή της άνω άρθρωσης κάψουλας., το ποσοστό επιτυχίας ποικίλλει.Με βάση την επάρκεια και την επιτυχή εφαρμογή του RTSA σε διάφορες καταστάσεις, όλο και περισσότεροι χειριστές δοκίμασαν πρόσφατα το RTSA έναντι του απλού MRCT, και ήταν πολύ επιτυχημένο, με ποσοστό επιβίωσης 10 ετών από την εμφύτευση άνω του 90%.

Συνοπτικά, εκτός από το CTA, οι τρέχουσες διευρυμένες ενδείξεις για RTSA περιλαμβάνουν μεγάλες ανεπανόρθωτες ρήξεις στροφικού πετάλου χωρίς φλεγμονώδη οστεοαρθροπάθεια, όγκους, οξέα κατάγματα, μετατραυματική αρθρίτιδα, ελαττώματα οστών ή σοβαρά παραμορφωμένες οστικές αρθρώσεις.φλεγμονή και επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα του ώμου.

Υπάρχουν λίγες αντενδείξεις για το RTSA.Εκτός από τις γενικές αντενδείξεις της τεχνητής αρθροπλαστικής όπως η λοίμωξη, η μη λειτουργία του δελτοειδή μυ είναι απόλυτη αντένδειξη για RTSA.Επιπλέον, για τα κατάγματα του εγγύς βραχιονίου, τα ανοιχτά κατάγματα και οι κακώσεις του βραχιονίου πλέγματος θα πρέπει επίσης να θεωρούνται αντενδείξεις, ενώ οι μεμονωμένες κακώσεις του μασχαλιαίου νεύρου ως σχετικές αντενδείξεις.

Μετεγχειρητική φροντίδα και αποκατάσταση

Αρχές μετεγχειρητικής αποκατάστασης:

Κινητοποιήστε τον ενθουσιασμό των ασθενών για αποκατάσταση και δημιουργήστε εύλογες προσδοκίες για τους ασθενείς.

Μειώνει τον πόνο και τη φλεγμονή και προστατεύει τις επουλωτικές δομές, αλλά η υποπλάτια συνήθως δεν χρειάζεται προστασία.

Το πρόσθιο εξάρθρημα της άρθρωσης του ώμου είναι πιθανό να συμβεί στις τελικές θέσεις της υπερέκτασης, της προσαγωγής και της εσωτερικής περιστροφής ή της απαγωγής και της εξωτερικής περιστροφής.Επομένως, κινήσεις όπως τα backhands θα πρέπει να αποφεύγονται για 4 έως 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση.Αυτές οι θέσεις έχουν τον κίνδυνο εξάρθρωσης.

Μετά από 4 έως 6 εβδομάδες, είναι ακόμα απαραίτητο να επικοινωνήσετε και να λάβετε άδεια από τον χειρουργό πριν ξεκινήσετε τις παραπάνω κινήσεις και θέσεις.

Οι ασκήσεις μετεγχειρητικής αποκατάστασης πρέπει να γίνονται πρώτα χωρίς βαρύτητα και μετά με βαρύτητα, πρώτα χωρίς αντίσταση και μετά με αντίσταση, πρώτα παθητικά και μετά ενεργητικά.

Προς το παρόν, δεν υπάρχει αυστηρό και ενιαίο πρότυπο αποκατάστασης και υπάρχουν μεγάλες διαφορές στα σχέδια των διαφορετικών ερευνητών.

Στρατηγική για τις δραστηριότητες του ασθενούς της καθημερινής ζωής (ADLs) (0-6 εβδομάδες):