Τα κατάγματα του κνημιαίου πλατό σε συνδυασμό με τα ομόπλευρα κατάγματα του κνημιαίου στελέχους εμφανίζονται συχνά σε τραυματισμούς υψηλής ενέργειας, με το 54% να είναι ανοιχτά κατάγματα. Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το 8,4% των καταγμάτων του κνημιαίου πλατό σχετίζονται με ταυτόχρονα κατάγματα του κνημιαίου στελέχους, ενώ το 3,2% των ασθενών με κατάγματα του κνημιαίου στελέχους έχουν ταυτόχρονα κατάγματα του κνημιαίου πλατό. Είναι προφανές ότι ο συνδυασμός του ομόπλευρου κνημιαίου πλατό και των καταγμάτων του κνημιαίου στελέχους δεν είναι ασυνήθιστος.
Λόγω της υψηλής ενέργειας φύσης τέτοιων τραυματισμών, συχνά υπάρχει σοβαρή βλάβη στους μαλακούς ιστούς. Θεωρητικά, το σύστημα πλάκας και βίδας έχει πλεονεκτήματα στην εσωτερική οστεοσύνθεση για κατάγματα πλατό, αλλά το κατά πόσον ο τοπικός μαλακός ιστός μπορεί να ανεχθεί την εσωτερική οστεοσύνθεση με σύστημα πλάκας και βίδας αποτελεί επίσης κλινική εξέταση. Επομένως, υπάρχουν επί του παρόντος δύο συνήθως χρησιμοποιούμενες επιλογές για την εσωτερική οστεοσύνθεση καταγμάτων πλατό κνήμης σε συνδυασμό με κατάγματα κνημιαίου άξονα:
1. Τεχνική MIPPO (Ελάχιστα Επεμβατική Οστεοσύνθεση Πλάκας) με μακριά πλάκα.
2. Ενδομυελικός ήλος + βίδα πλατό.
Και οι δύο επιλογές αναφέρονται στη βιβλιογραφία, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει συναίνεση σχετικά με το ποια είναι ανώτερη ή κατώτερη όσον αφορά τον ρυθμό επούλωσης κατάγματος, τον χρόνο επούλωσης κατάγματος, την ευθυγράμμιση των κάτω άκρων και τις επιπλοκές. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα, μελετητές από ένα κορεατικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο διεξήγαγαν μια συγκριτική μελέτη.
Η μελέτη περιελάμβανε 48 ασθενείς με κατάγματα κνημιαίου πλατό σε συνδυασμό με κατάγματα κνημιαίου άξονα. Μεταξύ αυτών, 35 περιπτώσεις αντιμετωπίστηκαν με την τεχνική MIPPO, με πλάγια εισαγωγή χαλύβδινης πλάκας για οστεοσύνθεση, και 13 περιπτώσεις αντιμετωπίστηκαν με βίδες πλατό σε συνδυασμό με υποεπιγονατιδική προσέγγιση για ενδομυελική οστεοσύνθεση με ήλο.
▲ Περίπτωση 1: Πλάγια εσωτερική οστεοσύνθεση με χαλύβδινη πλάκα MIPPO. Ένας 42χρονος άνδρας, που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, παρουσίασε ανοιχτό κάταγμα κνημιαίου οστού (τύπου Gustilo II) και συνοδό κάταγμα συμπίεσης του έσω κνημιαίου πλατό (τύπου Schatzker IV).
▲ Περίπτωση 2: Βίδα κνημιαίου πλατό + εσωτερική οστεοσύνθεση με υπερεπιγονατιδικό ενδομυελικό ήλο. Άνδρας 31 ετών, που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, παρουσίασε ανοιχτό κάταγμα κνημιαίου οστού (τύπου Gustilo IIIa) και συνοδό κάταγμα πλάγιου κνημιαίου πλατό (τύπου Schatzker I). Μετά τον καθαρισμό του τραύματος και τη θεραπεία τραυμάτων με αρνητική πίεση (VSD), στο τραύμα τοποθετήθηκε δερματικό μόσχευμα. Χρησιμοποιήθηκαν δύο βίδες 6,5 mm για την ανάταξη και τη στερέωση του πλατό, ακολουθούμενες από ενδομυελική οστεοσύνθεση του κνημιαίου οστού με ήλο μέσω υπερεπιγονατιδικής προσέγγισης.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο χειρουργικών προσεγγίσεων όσον αφορά τον χρόνο επούλωσης του κατάγματος, το ποσοστό επούλωσης του κατάγματος, την ευθυγράμμιση των κάτω άκρων και τις επιπλοκές.
Όπως και με τον συνδυασμό καταγμάτων κνημιαίου οστού με κατάγματα της ποδοκνημικής άρθρωσης ή καταγμάτων μηριαίου οστού με κατάγματα του αυχένα του μηριαίου, τα κατάγματα κνημιαίου οστού που προκαλούνται από υψηλή ενέργεια μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε τραυματισμούς στην παρακείμενη άρθρωση του γόνατος. Στην κλινική πρακτική, η πρόληψη της λανθασμένης διάγνωσης αποτελεί πρωταρχικό μέλημα στη διάγνωση και τη θεραπεία. Επιπλέον, στην επιλογή των μεθόδων οστεοσύνθεσης, αν και η τρέχουσα έρευνα δεν υποδηλώνει σημαντικές διαφορές, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη:
1. Σε περιπτώσεις συντριπτικών καταγμάτων κνημιαίου πλατό όπου η απλή στερέωση με βίδα είναι δύσκολη, μπορεί να δοθεί προτεραιότητα στη χρήση μακράς πλάκας με στερέωση MIPPO για την επαρκή σταθεροποίηση του κνημιαίου πλατό, αποκαθιστώντας την ομοιομορφία της επιφάνειας της άρθρωσης και την ευθυγράμμιση των κάτω άκρων.
2. Σε περιπτώσεις απλών καταγμάτων κνημιαίου πλατό, υπό ελάχιστα επεμβατικές τομές, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματική ανάταξη και στερέωση με βίδες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να δοθεί προτεραιότητα στη στερέωση με βίδες ακολουθούμενη από υπερεπιγονατιδική ενδομυελική στερέωση με ήλο της κνήμης.
Ώρα δημοσίευσης: 09 Μαρτίου 2024
